De moeilijkste momenten om te verkleden in 'Game of Thrones', 'The Crown', 'This Is Us' en meer

Voor de 70e Primetime Emmy Awards uitgezonden op NBC aanstaande zondag, september. 17, de Creative Arts Emmy Awards gaan dit weekend naar beneden - en de kostuumontwerp categorieën zijn extra gestapeld dit seizoen. Omdat de academie dit jaar de Fantasy/Sci-Fi- en Periode-kostuums in twee afzonderlijke categorieën heeft verdeeld, wat: valt uiteen in vier reeksen onderscheidingen in totaal, naast Contemporary en Variety, Non-Fiction of Reality Programmering. (Hoewel, wat zou extra fantastisch zijn: als de kostuumontwerpers dat waren live gehuldigd tijdens de belangrijkste televisieceremonie. Gewoon zeggen.) 

GERELATEERDE ARTIKELEN

Om het harde werk en het talent van alle ontwerpers en hun teams te vieren - en de vreugde die we hebben ervaren van hun bekwame verhalen vertellen tot kostuum — Fashionista vroeg de genomineerden naar het moeilijkste, meest uitdagende en uiteindelijk meest memorabele moment bij het ontwerpen voor hun genomineerde aflevering. Lees verder voor verhalen achter de schermen, zoals 

Paolo Nieddu helpen Taraji P. Henson zet haar eerste dansmoves op het scherm als Cookie Lyon op "rijk, " Jane Petrie kleedt niet één nauwkeurig, maar... drie van de meest invloedrijke vrouwen van de 20e eeuw op "De kroon," Michele Clapton het op maat creëren van de meest functioneel fantastische drakenrijdende look voor Daenerys om Jon Snow te redden en Tom Broecker van "Zaterdagavond Live" draaiend naar de bijna onmogelijke prestatie van het recreëren van de Koninklijke bruiloft in minder dan negen uur - en nog veel meer.

Uitstekende hedendaagse kostuums

Lou Eyrich en Allison Leach voor 'The Assassination of Gianni Versace: American Crime Story' (The Man Who Would Be Vogue)

"We vonden het moeilijkste deel van het ontwerpen van de kostuums was het recreëren van specifieke collecties en looks van het iconische merk Versace - met een budget. We wilden respect tonen voor deze ongelooflijk getalenteerde ontwerper door de kwaliteit van ons werk, en ook voldoen aan de verwachtingen van een modebewust publiek."

Michelle Cole voor 'zwart-achtig' (juniteenth)

"Ik had 'In Living Color' gedaan met de Fly Girls en ik kom uit het theater, dus [kostuums maken om te dansen] was gemakkelijk voor mij. Ik heb periodekostuums gedaan en geschiedenis van kostuums gestudeerd, dus alles stroomde voor ons. Ik wou dat ik een heel groot verhaal had, maar we hadden echt een geweldige tijd. Als er iets een uitdaging was, dan was het wel het koor. We moesten alle [koorkostuums] bestellen en verouderen en verven om ze er ouder uit te laten zien. We voegden de head-wraps en het touw eraan toe. Dat zou de meest uitdagende zijn, maar wat de kleding van de hoofdrolspelers betreft, dat ging prima."

Paolo Nieddu voor 'Empire' (Slaaf aan het geheugen)

"De tango tussen Lucious (Terence Howard) en Cookie (Taraji P. Henson). We moesten drie jurken met verschillende lengtes krijgen omdat er verschillende delen in de dans waren waar ze zou dippen. Ik liep langs een winkel in het groothandelsdistrict in New York en zag deze echt sprankelende, coole jurk - en ze waren relatief goedkoop - dus ik kon er gemakkelijk vier kopen. Ik deed dat niet in afwachting van de scène, het gebeurde gewoon. We haalden een van de stroken kristallen van een jurk en maakten de bandjes mooi. De langere jurk was voor de grote wijde scènes, zodat je haar zou zien, en toen hadden we een kortere jurk voor de close-ups, dus het was gemakkelijker voor haar om te bewegen. Dat was de grootste uitdaging, want we hebben nog nooit een muzikaal nummer bij wijze van spreken gedaan met choreografie met Cookie."

Allyson B. Fanger voor 'Grace and Frankie' (de vervaldatum)

"Omdat ik altijd iemand ben geweest die opwinding vond in een uitdaging, werd ik gevraagd om acht looks te doen voor mijn geliefde Frankie (Lily Tomlin) in één aflevering diende als een hindernis en een doel en een oneindige hoeveelheid geluk in zijn voltooide context. Mijn twee 'bigs', mijn Grace (Jane Fonda) en mijn Frankie, hebben allebei baanbrekende momenten in de context van deze aflevering. Er is hier een groot verhaal voor hen beiden te vertellen in de illustratie van hun altijd belangrijke reizen. Terwijl ik het script voor de aflevering las, vond ik meteen een visioen van wat het zou betekenen om een ​​fantasiescène te hebben met een 'Dead Frankie' (de ergste ooit). Ik wilde dat haar ceremoniële blik in 'dood' overeenkwam met de kunstenaarsgeest van haar leven, dus we roesten en verfden een blanco linnen sjabloon - in het dubbel, en dat is een uitdaging - en spreidde haar kraag ceremonieel uit met bladeren van rubber aan draad. Dit was een zeer belangrijke visie voor deze aflevering en toch spelen alle Frankie-looks in deze aflevering voor mij als haar Greatest Hits."

Hala Bahmet voor 'This Is Us' (The Wedding)

"We hadden een bizarre cold-snap in Los Angeles en dus hadden we al deze geweldige kostuums voor twee ontworpen en gebouwd bruiloften en toen een paar dagen voordat we gingen fotograferen in Topanga Canyon, realiseerden we ons dat het 38 graden zou worden in onze plaats. De grootste onverwachte uitdaging was: 'Wat gaan we doen met de 100 mensen die er zijn?!' De mannen, we zullen ze onderdoen met zijden lang ondergoed, ze zullen in orde zijn. Snel probeerden we pashmina's en sjaals [voor de vrouwen] te vinden. Voor Chrissy [Metz] namen we een ivoren pashmina van kasjmier en we namen al het kant dat over was van haar [op maat gemaakte trouwjurk] en legde het erop en probeerde er een bruids uitziende sjaal van te maken. Ik was zo bang dat we deze details zouden verliezen waar we zo hard aan hadden gewerkt vanwege het weer, maar ik denk dat het uiteindelijk goed is gekomen en de kachels rondom hebben ons echt gered. achtendertig graden... Waarschijnlijk is het daar sindsdien niet meer zo koud geweest."

*Ook genomineerd: Michelle Cole voor 'Black-ish' (juneteenth)

Uitstekende periodekostuums

Michael Kaplan voor 'The Alienist' (een vruchtbaar partnerschap)

"De enorme aantallen bezoekers waren ontmoedigend! Ik zou zeggen dat het moeilijkste punt van de show voor mij het feit was dat we de hele serie opnamen in Boedapest, Hongarije, maar wilden dat het in 1896 New York City zou zijn. Ik moest overtuigende looks creëren voor Ierse, Italiaanse, Joodse en Chinese immigranten, evenals welgestelde aristocraten voor de Opera House-reeksen. Ik besloot dat het makkelijker zou zijn als ik alle boeken van de verschillende castingbureaus zou krijgen en alle extra's zelf zou uitkiezen, zodat hun gezichten er op elke locatie correct zouden uitzien. Dit kostte ongelooflijk veel tijd en voegde veel uren toe aan mijn toch al lange dagen, maar ik denk dat het zeker de moeite waard is."

Jane Petrie voor 'The Crown' (Dear Mrs. Kennedy)

"'Dear Mrs Kennedy' was een genot om aan te werken. De diversiteit aan kostuums belichaamt waarom 'The Crown' zo'n speciale en uitdagende show is om voor te ontwerpen en de best geklede, meest bekende vrouwen van de 20e eeuw tot leven te brengen. Echter, de geest van deze drie iconische vrouwen kanaliseren, die het verhaal van ons script ondersteunden, terwijl we voelen zoals authentieke interpretaties van historische gebeurtenissen - waar we niet altijd een opgenomen venster op hadden - was niet altijd eenvoudig. Trouw blijven aan de reproducties, terwijl je ervoor zorgt dat ze werkten voor de proporties van de acteurs, maar vooral de essentie van de personages behouden, is een constante evenwichtsoefening. Elizabeth's (Claire Foy) onzekerheden over het omgaan met middelbare leeftijd werden verteld door de kostuums, die haar verouderde stijl contrasteerden met de moderne mode-iconen in John F. Kennedy (Michael C. Hall) en Jackie [Kennedy] (Jodi Balfour). Ik was in staat om Elizabeth's identiteitsstrijd en het definiëren van haar 'werkuniform' verder te duwen, terwijl Margaret's (Vanessa Kirby) reis om te ontsnappen aan de grenzen van het paleis en voorwaartse voortstuwing van de Swinging Sixties stond centraal in haar ziet."

Sonu Mishra voor 'Genius: Picasso' (hoofdstuk één)

"Het meest uitdagende onderdeel van 'Chapter One' was het vinden van het silhouet van Pablo Picasso. Antonio Banderas en Alex Rich zijn allebei veel groter dan Picasso en ze zijn ook slanker. Picasso had een zeer dominante en krachtige aanwezigheid en ik gebruikte deze essentie om zeer gestructureerde en bredere silhouetten te creëren voor zowel Antonio als Alex. We speelden met de lengtes en breedtes van de jassen en broeken om een ​​optische illusie te creëren waardoor beide mannen er korter en breder uitzien dan ze in het echt zijn. Toen we eenmaal hun kernlook hadden vastgesteld, moesten we ons verdiepen in het maken van kostuums voor de ongelooflijk diverse en uitgestrekte werelden waarin hij leefde: zijn familie in Spanje in de late jaren 1800, de stierengevechtscènes, zijn bezoek aan de zeer stijlvolle Paris Expo in 1900, zijn Boheemse levensstijl in Montmartre, zijn roem en zijn zeer aristocratische levensstijl met Olga, zijn aanhoudende roem en succes in de kunstwereld, enzovoort. Dit alles met honderden extra's en een enorm aantal hoofdcast met opnames in drie landen: Frankrijk, Spanje en Hongarije."

Donna Zakowska voor 'The Marvelous Mrs. Maisel' (De teleurstelling van de Dionne vijflingen)

"De aflevering omvatte een zeer groot aantal looks die zich tussen het verleden en het heden bewogen en probeerden een palet te creëren dat je emotioneel op de reis bracht. De aflevering omvatte ook heel duidelijk het gebruik van drama vermengd met komedie. Er zijn enkele zeer ontroerende momenten naast komische. Ik moest veel verhalen vertellen over Midge (Rachel Brosnahan) en gebeurtenissen rondom haar. Ook was het kleurgebruik nodig om deze momenten emotioneel te accentueren, net als de silhouetten. Ze gaat in pastelkleuren over de drempel en eindigt in een sobere diepe toon. De wijdere, wijdere rokken vallen dichter naar haar lichaam toe. In wezen moest het de vele fasen van een veranderend leven vastleggen. Dat was de uitdaging."

Terry Dresbach voor 'Outlander' (Vrijheid & Whisky)

"Een reden dat ik die [aflevering ter overweging van Emmy] koos, was dat het een culminatie van alles was'Buitenlander' in één aflevering. Er zijn niet zoveel afleveringen waar je meerdere decennia en twee eeuwen mee bezig bent - waarschijnlijk niet zoveel afleveringen op televisie, ooit. Het definieert echt wat 'Outlander' is vanuit het oogpunt van kostuumontwerp. Het is interessant als kijker, je bekijkt het ofwel over een eeuw of over een decennium. Dus je ziet 1950 op je scherm of je ziet 1740 op je scherm, maar voor ons die het doen, doen we dat allemaal in één aflevering, dus het is een fascinerend, enigszins schizofreen proces. 'Freedom & Whiskey' definieert wat mij betreft gewoon de show. De hele 16 seizoenen of wat het ook gaat worden."

Uitstekende Sci-Fi-kostuums uit de periode

Meghan Kasperlik voor 'Fahrenheit 451'

"Het meest uitdagende onderdeel van het ontwerpen van de kostuums voor 'Fahrenheit 451' was ervoor te zorgen dat de brandweermankostuums consistent van vorm en glinsterende aantrekkingskracht bleven gedurende de hele film. Omdat ze de helft van de film in de buurt van vuur waren - en in de zomer filmden - waren de acteurs in de buurt van extreme hitte en begonnen de brandweerjassen zich naar hun lichaam te vormen. Dit kwam het kostuum ten goede, aangezien de brandweerjas toen een harnas werd, maar onze textielkunstenaar moest steeds een olie aanbrengen en verf lak op de jas om het glinsterende effect te behouden en zodat de oliën niet zouden uitdrogen door de hitte van de vlammen. De glinstering van de applicatie hielp het licht van de vlammen te reflecteren en de gezichten van de acteurs in onze donkere sets te verlichten."

Michelle Clapton voor 'Game Of Thrones' (Beyond the Wall)

"Dany's (Emilia Clarke) witte jas: ik wilde iets praktisch maken - het zou zeker koud zijn om een ​​draak naar het noorden te vliegen - en wit, wat een gevoel van zuiverheid en onbaatzuchtigheid suggereert in haar missie om Jon Snow (Kit Harrington) te redden en te verschijnen als een neerdalende engel in de redden. Hoewel het relatief eenvoudig te ontwerpen was, was het ongelooflijk moeilijk om te maken en kostte het veel prototyping en samenwerking tussen afdelingen binnen kostuum. We creëerden de 'stof' door stukken leer, kunstleer, kort wit nepbont en lang fijn donker nepbont aan elkaar te naaien. Toen we eenmaal de meest effectieve manier hadden gevonden om dit te doen, werd elk paneel van de vacht gemaakt en vervolgens op een basis gegoten voor sterkte. Deze hele structuur werd vervolgens op een korset gemonteerd, als een basis, om het stevig en flatterend te maken. Het is essentieel dat een kostuum perfect bij de acteur past en hem gemakkelijk laat bewegen. Het is ongelooflijk fysiek werk voor Emilia om op de drakenopstelling te presteren en het kan dagen duren. Het achterpaneel was van nepbont waar we in hebben gesneden om het idee van een drakenrug te creëren. Het heeft allemaal erg lang geduurd."

Ane Crabtree voor 'The Handmaid's Tale' (Seeds)

"De belangrijke momenten voor mij, en waarom ik deze aflevering heb gekozen, is dat het een visueel hoogtepunt is van seizoen één en seizoen twee: 'wat gebeurt er in Gilead en waarom.' Afgezien hiervan was de symboliek een enorme inspiratiebron voor het verhaal. Ik begon met het idee van wit, een reinigend palet om te gebruiken als metafoor voor het weegstation; een niets tussen het gewaagde rood, blauwgroen, bruin en mosgroen dat het oog gewend is te zien. Wit is geboorte en ook dood in Japan en wit is een rustmoment voor de ogen. Wit is voor mij ook een beetje een visueel gedicht in deze aflevering. Een met twee bruiloften (een in Gilead en een in de koloniën), een begrafenis (in de koloniën) en een bijna-dood/miskraam van Offred (Elisabeth Moss), wat leidt tot de conclusie dat haar baby nog leeft, en komt goed. Het einde is een perfecte stille overwinning tussen moeder en kind: de belofte van vrijheid. Door de aflevering verbindt wit het verhaal van Gilead, het denkproces van de samenleving en hoe het werkt en hoe het is ontstaan. In deze aflevering helpen de kostuums het publiek te informeren over het waarom van Gilead en de koloniën."

Cynthia Summers voor 'A Series Of Unfortunate Events' (The Vile Village: Part 1)

"Het moeilijkste kostuum was absoluut de vermomming van graaf Olaf (Neil Patrick Harris) als rechercheur Dupin. Hij is een scat-zingende, slijmerige detective in een kinderloze, historische westerse stad met religieuze ondertoon en griezelige ouderen die dode kraaien op hun hoofd dragen. Hoewel al zijn andere vermommingen voor seizoen twee veel gemakkelijker kwamen, was dit kostuum pas twee dagen voor de camera geschikt voor ons! En we moesten er zeven bouwen en afbreken voor de eerste dag van de opnames. Ik heb 72 uur niet geslapen en het bleek dat rechercheur mijn favoriete vermomming van graaf Olaf is in seizoen twee."

Sharen Davis voor 'Westworld' (Akane No Mai)

"'Westworld' in de gevestigde Western-modus is meeslepend genoeg met verrassende gasten en last-minute kostuumconcepten op de cast. Het ontwerpen van 'Akane No Mai' was een ervaring die ik niet in een context weet te plaatsen. Het was een onderneming die me creatief 100 procent opdreef. De wending in deze op de 'Edo'-periode geïnspireerde aflevering was om subtiele kleuren en silhouetten van de hoofdpersonen van 'Westworld' te hebben. Het ontwerpen van de kostuums was zeker spannend, maar uitdagend vanwege het aantal veelvouden dat nodig was voor elk personage. Mijn bemanning en ik zochten moedig naar stoffenpatronen en texturen die pasten bij de westerse kleding die werd gespiegeld en om Japanse kimono-stoffen te inspireren.'"

Uitstekende kostuums voor variatie, non-fictie of reality-programmering

Daniela Gschwendtner en Steven Lee voor 'Dancing With The Stars' (Disney Night)

"Een liveshow zijn - en minder dan een week tijd om kostuums voor een aflevering te maken - heeft al zijn eigen uitdagingen. Maar wanneer afleveringen een specifiek thema hebben, voegt het een ander element toe aan het ontwerpen. Het moeilijkste bij het ontwerpen voor 'Disney Night' is het veranderen van kostuums die oorspronkelijk geanimeerde personages op film waren, in kostuums die tot leven komen. Een voorbeeld was het creatief ontwerpen van kostuums voor Val [Chmerkovskiy] en Victoria [Arlen] met het thema 'Steam Boat Willie' van Mickey Mouse. We hebben de kostuums in zwart-wit ontworpen als eerbetoon aan de originele cartoon, maar vanwege de aard van onze show moeten we ook rekening houden met de dansstijl en bewegingen in de kostuums. 'Disney Week' is altijd creatief voor ons — er is altijd een groot openingsnummer met Mickey en Minnie — en we houden van de uitdagingen die deze tekenfilmanimaties tot leven brengen."

Paul Tazewell voor 'Jesus Christ Superstar Live!'

"Omdat dit een productie is die oorspronkelijk in de jaren '70 werd gemaakt, [was het de grootste uitdaging] om een ​​manier te vinden om het relevant te maken en aantrekkelijk te maken voor een modern publiek. Er zijn verwachtingen in de productie van 'Jesus Christ Superstar' dat het misschien wat gedateerd aanvoelt, wat het uiterlijk betreft, maar we waren in staat om tot een moderne look te komen en te nemen, over het algemeen leek dat erg aantrekkelijk voor het televisiepubliek. We hebben winkels uitgekamd, modeshowrooms, we hebben een heleboel stukken op maat gemaakt. Het was echt een krachttoer om al deze looks samen te brengen. Toen we eenmaal bij het ontwerp waren aangekomen met David Leveaux, de regisseur, gingen we aan de slag om het te laten gebeuren zoals elke andere Broadway-productie of musical die hij zou kunnen doen. We hebben veel kunnen kopen, maar het betekende nog steeds dat we looks gingen stylen die specifiek waren voor elk van de principes en het ensemble. Het was een uitdaging, maar het was ook erg leuk."

Zaldy Goco voor 'RuPaul's Drag Race' (RuPaul's toga's voor 10s over de hele linie)

"Het maken van de look voor '10's Across the Board' was een beetje uitdagend, omdat ik toevallig bij Burning Man was als onderdeel van een toekomstig project. Als een 'virgin Burner' voelde ik me al buiten mijn element en comfortzone, en als iemand Burning Man is geweest of kent, houding ten opzichte van problemen buiten de wereld - mobiele telefoons, wifi, werk - wordt allemaal afgekeurd en mensen zullen je dit laten weten met genoegen! Maar daar was ik, stiekem naar mijn Airstream om deze look te schetsen en probeerde screenshots en markeringen heen en weer te sturen met de studio. Ik rende letterlijk door de Playa en probeerde een signaal te vinden om ervoor te zorgen dat bestanden werden verzonden! Het was belachelijk en frustrerend en ik voelde me ondeugend om te werken, maar dit was een belangrijke blik, vooral omdat de eerste blik van seizoen 10... seizoen 10!"

Tom Broecker en Eric Justian voor 'Saturday Night Live' (aflevering gehost door Natalie Portman)

"Ik moet zeggen dat het moeilijkste kostuum van het afgelopen seizoen niet van onze Natalie Portman-show was, maar van de seizoensfinale, toen we de Royal Wedding in negen uur moesten nabootsen. Kortom, we werden allemaal op zaterdag om 04.30 uur in paniek wakker [om naar de bruiloft te kijken] en iedereen kreeg vroeg in de ochtend een taak toegewezen. Als je iets nabootst, moet je het zo dicht mogelijk benaderen, want [nu doet de media] de 'zij aan zij.' Ze plaatsen onze kostuums uiteindelijk naast het origineel en het legt alleen maar meer druk op ons om te krijgen het klopt.

Ik vond een geweldige gebloemde jurk voor de koningin, maar het had een diepe diepe V aan de voorkant en ik dacht: 'Wacht, als we het naar achteren draaien, dan het wordt een juwelenhals.' We deden haar drie strengen parels en een paar handschoenen aan en iemand was de hele dag bezig met het maken van haar chartreuse jasje. We hadden de juiste gevormde hoed, en toen moest iemand hem gaan verven, spuiten met overlay en alle bloemen erop zetten. We hebben een geweldige hoedenmaker en hij heeft zes uur besteed aan het maken van de hoeden omdat ze zo specifiek waren. De uitdaging was behoorlijk zenuwslopend. Godzijdank hoefden we niet te maken [Meghan Markle's bruiloft] jurk. Ook al was het simpel, probeer het te maken de trouwjurk in een uur zou iets zijn dat ons zou hebben gebroken."

*Ook genomineerd: Helen Woolfenden voor 'Tracy Ullman's Show' (Aflevering 1)

De bovenstaande interviews zijn voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Homepage-afbeelding van "Game of Thrones": met dank aan HBO

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.