John Galliano rozrywa szwy z mody na Maison Margiela wiosna 2016

Zanim John Galliano pokazał swoją drugą kolekcję ready-to-wear dla Dom Margiela w środę mężczyzna w garniturze i plastikowych rękawiczkach padł na dłonie i kolana i starł ślady stóp ze szczotkowanego metalu wybiegu przed stanowiskiem dla fotografów. To była żmudna praca; pocił się. Było to w odpowiednim momencie przypomnienie o tym, jak wiele potu włożono w tworzenie programu: biały filcowy dywan prowadzący przez Tuileries do przestrzeni pokazowej przekształconej na tę okazję; ostrożne umieszczanie kupców i prasy przez publicystów w białych fartuchach; fantastyczne piękno wkrótce zostanie ujawnione – i oczywiście sama kolekcja.

Ubrania, które Galliano zadebiutował w środę, były oznaczone jako gotowe do noszenia, ale mogły uchodzić za couture — i z pewnością oferowały komentarz do tego rzemiosła, jeśli nie wręcz parodię. Pierwsza modelka wyszła w matowym zielonym ulu i srebrzystym makijażu oczu (c/o Pat McGrath), kremowym płaszczu z kołnierzem w panterkę, pojedynczym kryształowy kolczyk, zniekształcona wersja torebki Kelly Hermèsa i eleganckie buty ze szpiczastymi noskami: wszystkie elementy francuskiego couture złotego wieku i całkowicie pasjonat. Wygląd, który nastąpił, obejmujący dziesięciolecia modnych sylwetek, był rozmyślnie zniekształcony, przerysowany lub zrujnowany: wiele oparcia były posmarowane farbą, jakby modele przypadkowo oparły się o świeżo pomalowaną powierzchnię w swoich gałganek; inne były podarte, odsłaniając wyściółkę pod spodem, lub trzymane w nienaruszonym stanie przez celofan. Wprowadzenie modeli męskich w połowie linii, a także małe torebki na ramię wiązane wokół biustu, dodały poczucia nierzeczywistości. Były to bogate i szykowne — ale szalone — kobiety (i mężczyźni) w duchu Blanche DuBois, Miss Havisham i Edith Bouvier Beale — które Galliano celebrował już wiele razy.

Być może dlatego, że Galliano nadal jest zafascynowany tymi samymi muzami i tematami, zaczął się czuć jak projektant z przeszłości. To było coś, o czym wspomniała Lauren Sherman w zeszłym sezonie w artykule zatytułowanym: „Czy jest miejsce dla Johna Galliano w świecie prowadzonym przez Aleksandra Wanga?” Wiemy teraz, że brzydota może być piękna; farsz został już wyjęty z mody. Nowe pokolenie projektantów stawia czoła wielu nowym wyzwaniom — określaniu wyglądu współczesnego, kwestionowanie z góry przyjętych granic płci, odkrywanie, jak chce się prezentować młode pokolenie kobiet sami. Jak wtedy zauważył Sherman, zaskakujące jest to, że następca Galliano w Diorze, Raf Simons, jest tylko siedem lat młodszy; wydaje się, że dzieli je całe pokolenie.

Mimo to sprawia, że ​​projekty Galliano są nie mniej ekscytujące, a środowy pokaz był najbardziej ekscytującym, jaki do tej pory widzieliśmy w Paryżu. I choć pod koniec pokazu fotografowie wykrzykiwali jego imię, Galliano, zgodnie z tradycją Margiela, po raz kolejny nie ukłonił się.