Złożoność wyceny odpowiedzialnej odzieży

Projektantka Maggie Hewitt nie zamierzała robić drogich ubrań. Kiedy rodowita nowozelandka ukończyła szkołę mody i założyła swoją markę Maggie Marilynskupiła się na tworzeniu w taki sposób, aby każda osoba, zwierzę czy roślina zaangażowana w tworzenie jej linii była traktowana delikatnie.

Zajęła się również tworzeniem pięknych ubrań z wysokiej jakości materiałów. W rezultacie została przeniesiona przez Net-a-Porter jako jej pierwszy sprzedawca w historii, została nominowana do konkursu Nagroda LVMH zaledwie kilka miesięcy później i była sprzedawana w prawie każdym większym sklepie luksusowym, zanim jej marka miała rok.

Chociaż szum był ekscytujący, infrastruktura hurtowa oznaczała, że ​​produkty Maggie Marilyn dodawane były coraz większe marże, zanim zostały sprzedane klientom. W końcu Hewitt zaczął kwestionować system.

„W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że sprzedajemy sukienkę za 800 dolarów. Nie było mnie nawet na to stać!”, mówi, kiedy spotykamy się w Nowym Jorku. „Naprawdę mówimy o 1% populacji, która może to kupić”.

I chociaż zrównoważony rozwój i etyka są często używane jako (czasem uczciwe) uzasadnienie wyższej ceny, Hewitt nie był czuje się komfortowo z tym, jak wysokie były jej ceny — przynajmniej nie, gdy rozważała, jak wielu ludzi, takich jak ona, nie może sobie pozwolić im.

Powiązane artykuły
Czy wizyta na wysypisku może zmienić studentów mody w bardziej zrównoważonych projektantów?
Większość marek modowych nie wie wystarczająco dużo o swoich śladach węglowych, aby je zmniejszyć
Czy Twoja koszulka Grety Thunberg przyczynia się do zmian klimatycznych?

Te obawy były dużą częścią tego, co skłoniło firmę Hewitt do uruchomienia Gdzieś, nowa linia podstaw bez sezonu wydana w piątek. Podczas gdy kolorowe, główne ubrania Maggie Marilyn kosztują od 150 do 2195 USD, neutralne elementy Somewhere zaczynają się od 45 USD za podkoszulek i 420 USD za marynarkę. Hewitt twierdzi, że ta sama rygorystyczna etyka obowiązuje w łańcuchach dostaw za obiema liniami i że utrzymuje niskie ceny na Somewhere, sprzedając je bezpośrednio konsumentom, a nie hurtowo kanały.

Zdaje sobie sprawę, że te punkty cenowe oznaczają, że Gdzieś nadal nie jest tani. Ale Hewitt próbuje przejść granicę między pobieraniem wystarczającej ilości opłat za ubrania, aby mogła robić rzeczy etycznie (w końcu, jeśli bycie miłym dla planety było najtańsza opcja, wszyscy by to robili) i udostępnianie rzeczy na tyle, aby odpowiedzialnie tworzona moda nie była zarezerwowana dla luksusu klienci.

„Pobieramy na tyle, że możemy faktycznie płacić każdemu w łańcuchu dostaw godziwą płacę godną życia – nie płacę minimalną, ale żyjący pensję — którą mogą wykorzystać do poprawy własnego życia” – mówi. „Wystarczy, że pozostaje margines na ciągłe wprowadzanie innowacji w naszym łańcuchu dostaw, aby zmniejszyć nasz wpływ”.

Dla Hewitt możliwość pomocy jej łańcucha dostaw w poprawie jego wpływu na środowisko z czasem nie podlega negocjacjom. Jasne, mogłaby pozyskiwać surowce taniej dalej od swojego domu w Nowej Zelandii, ale jak… czy mogłaby podjechać pod farmę i porozmawiać o nowych, ekscytujących badaniach nad korzyściami klimatycznymi? z rolnictwo regeneracyjne że ma nadzieję, że właściciel ziemski w końcu ją adoptuje? I jak miała się dowiedzieć, że jej partnerka z wełny gra swoim owcom muzykę operową, ponieważ „kocha je jak własne dzieci”?

Jeśli naładowała za dużo mniej, prawdopodobnie nie będzie mogła sobie pozwolić na monitorowanie wpływu węgla w swoich kawałkach i zapłacić ekspertowi, aby pomógł jej przeprowadzić analizy cyklu życia małej marki — ale to wszystko są dla niej priorytety, także.

Postanowiła również pozostawić wystarczającą marżę w cenie Somewhere, aby wesprzeć rozwój a okrągły projekt proces. Od 2021 roku Somewhere rozpocznie program odbioru oparty na Fundacja Ellen MacArthurzasady, które pozwolą zespołowi przetworzyć starą odzież na nową pod koniec ich życia. Każdy element został opracowany z myślą o ostatecznym recyklingu.

Podczas gdy niektórzy prawdopodobnie uznają Somewhere za wciąż „zbyt drogie”, inni mogą odpowiedzieć, że jeśli to może być tak „tanie”, produkty z głównej linii Maggie Marilyn również powinny być tańsze. Hewitt czuje to napięcie i stara się podkreślić, że rzeczy, które sprawiają, że produkty Maggie Marilyn kosztują to, co robią, to częściowo etyka, częściowo model hurtowy, a częściowo wykorzystanie skomplikowanych konstrukcji i luksusowych tkanin, które mogą kosztować 70 USD za sztukę metr.

I chociaż jest gotowa obstawać przy swoich wyborach, Hewitt uważa, że ​​klienci powinni kwestionować i odrzucać ceny produktów luksusowych.

„Jedną rzeczą, która mnie frustruje w luksusowej części branży, jest to, że myślę, że wiele im się uchodzi na sucho. Jakby po prostu zwiększali marże na swoim produkcie” – mówi. „Porównujesz koszulkę za 1000 dolarów z koszulką za 100 dolarów? Ktoś po prostu dodaje do tego margines; nie są zrobione inaczej”.

Czy rezygnacja z pośredników spowoduje spadek kosztów na tyle, że Hewitt będzie w stanie znaleźć równie przyjaznego konsumenta dla Somewhere, jak ona dla Maggie Marilyn? Tylko czas powie. Ale na razie jest szczęśliwa, że ​​może odkrywać nowe sposoby na zaangażowanie się w system, który pomimo jej objęcia może pozostawić w niej tęsknotę za zmianami.

„Zawsze zaczynałam swoją markę, aby mieć pozytywny wpływ na branżę” – mówi. „Istnieją wady systemowe, które należy przezwyciężyć”.

Bądź na bieżąco z najnowszymi trendami, nowościami i ludźmi kształtującymi branżę modową. Zapisz się do naszego codziennego biuletynu.