Brokatowe, wyraziste koszulki i wsuwane sukienki rządziły ostatnim dniem londyńskiego tygodnia mody

Wiesz, że to był genialny pokaz, kiedy kilka godzin później wybierasz brokat z włosów i ubrań. Tak stało się później Ashish Wiosenna prezentacja Gupty na wybiegu 2016, ponieważ jego modelki rzucały brokatem i cekinami jak bajkowy pył tłum, w tym M.I.A. i Neelam Gill (ta ostatnia, trzeba przyznać, stała w kolejce ze zwykłym) ludzie). Dla nas Ashish doskonale podsumowuje ducha Londyńskiego Tygodnia Mody: młodość, energia, ekscentryczność – i przesłanie.

Na początku pokazu fajne modelki rzuciły swoje deskorolki i umiejętnie toczyły się po wybiegu w plamie pastelowego i cukierkowego brokatu, który zdobione włosy i oczy modelek jak również ubrania. Ale to niesprawiedliwe – nawet leniwe – mówić: „Och, Ashish jest tym facetem od cekinów”, ponieważ jest kimś znacznie więcej. Więc kiedy dwóch mężczyzn w szpilkach kroczyło dumnie po wybiegu, jeden w malusieńkich szortach i podkoszulku, tak, to był obóz, to było dziwne, ale było to przesłanie krawieckie, które brzmiało: Fantastycznie jest być gejem, transseksualistą, czy kimkolwiek, i należy to nosić z dumą, a nie ukrywać z dala. (Aby pomyśleć o tym, to zaskakujące, że silniejszy przekaz transpłciowy/gejowski nie trafił na wybiegi bardziej niż w tym miesiącu mody, biorąc pod uwagę ilość relacji prasowych poświęconych Caitlyn Jenner w ostatnich miesiącach.) Był też ukłon w stronę własnej kultury: indyjski model, który został wysłany na wybiegu w dżinsowym haftowanym stroju ze skrzyżowanymi detalami sari, dając nam znać, że kwestia wyścigu nigdy nie jest mu daleka od myśli, albo.

Wcześniej tego dnia, Almeida. markiza pokazał swoją pierwszą kolekcję pasa startowego - więc nie ma tam presji. Mieliśmy dwa duże pytania prowadzące do serialu: Po pierwsze, czy ten portugalski duet wymyśli coś, co byłoby tak samo definiujące, jak ich sławny teraz postrzępiony dżins, który był tak mocno kopiowany? A po drugie, czy 300.000 euro, które wygrali, przełożyło się na lepszą produkcję, lepszy show, lepszą kolekcję?

Jeśli to drugie, to początkowo nie było gołe dla tego oka. Pierwsze trzy stylizacje nie rozpoczęły kolekcji z oczekiwanym hukiem; tyranii beżu na beżu nie dało się ocalić nawet z takimi detalami, jak falbany i nawarstwianie w stylu flamenco. Ostoją Marques'a Almeida – postrzępiony, postrzępiony dżins – ale bardzo podobny, chociaż cięcie było nieco bardziej ryzykowne i były też marszczenia. Wydawało się to trochę za dużo, jakby projektanci za bardzo starali się powiedzieć, że robią coś nowego. Co za ulga, gdy pojawiło się kilka super ładnych, prześwitujących halek z kwiatowymi haftami, a także piękne spojrzenia w kwiatowy print w kolorze łąkowej zieleni. A kilku naprawdę dobrze skrojonych – tak, słyszeliście, krawiectwo u Marques’a Almeida – miało redaktorów, którzy szukali ostrzejszego spojrzenia.

Ashley Williams szybko zyskała rozgłos jako fajna dziewczyna, która ubiera fajne dziewczyny: w zeszłym sezonie kazała Alice Dellal spacerować po wybiegu, a w zeszłym tygodniu ubrała Georgię May Jagger na wystawę Myszki Minnie. We wtorek Neelam Gill pojawiła się w pierwszym rzędzie w bardzo obcisłej czarnej sukience z PVC (co było dużo do ogarnięcia o 9 rano). Ale tutaj jest problem: dzięki pokazowi na wiosnę 2016 roku po prostu przeszła z „fajnej dziewczyny” do poważnego projektanta, niezależnie od tego, czy o tym wie, czy nie. Odrzuć teraz markowe urocze torby ze zwierzętami, zbyt twarde kapelusze, pończochy kabaretki, gadki t-shirty („brak kodeksu postępowania”/”zły nastrój”), wtedy wiele z nich jest po prostu wyrafinowanych, eleganckich, poważnych Praca. Było kilka zaskakująco dobrze skrojonych stylizacji - super seksowna sukienka wsuwana, fajne tkaniny i całkowicie wybiegający w przyszłość styl. Iris Apfel mogłaby z łatwością nosić te spojrzenia tak samo jak Jagger. To był dla niej duży krok naprzód i czy to celowo, czy przez przypadek, to dobrze.

Wieczór dopełnił niezwykle utalentowany japoński projektant Yasuko Furuta. Mieszka i pracuje w Tokio, ale zadebiutowała na wybiegu wiosną 2016 roku w Londynie, ponieważ, jak mówi jej przedstawicielka Justine Fairgrieve: „Londyn to po prostu idealne miasto dla jej atmosfery. Występowaliśmy kilka razy w Paryżu, ale publiczność dla jej rodzaju pracy jest tutaj lepsza, ponieważ Londyńczycy są otwarci na rzeczy poza torem — bardziej eksperymentalne i teatralne”. To tylko podsumowało ubranie. Tematem przewodnim były „Płatki, minerały i zawijasy”, a Furuta szukał inspiracji w naturze — zwłaszcza w morzu. Plisowana spódnica rzeczywiście przypominała wodorosty, które miała reprezentować po podniesieniu, podczas gdy marszczenia na pięknej spódnicy w kratę reprezentują delikatną falę.

Wyszywała tiul w kształty przypominające meduzy i inne morskie odrzutowce i szczątki, ale patchworkowy kolaż sprawił, że się zatrzymaliśmy. Wywołało to nieznaczne porównania do Michaela van der Hama czy wczesnego Rodarte: kunszt, ekscentryczność, myśl, rękodzieło było wyraźnie widoczne. Potem sposób, w jaki podwójnie wiązała wiskozę w wytrzymały materiał przypominający skórę w plisy, był czystą magią projektowania. Denim reprezentował to, co sama nazywa „momentem szczytowym”, ponieważ, jak mówi: „Każda kobieta nosi dżins. I myślę, że jestem „każdą kobietą” i musiało tam być”. Jednak te rzeczy nie są dla osób o słabym sercu. „Tworzę dla złożonej kobiety, która potrafi żyć tylko w chaosie” – mówi. Każdy wygląd wymaga pewności siebie, ponieważ Wola być oglądane. Są to kawałki, na które nie tylko można patrzeć, ale i oglądać – i być może w końcu zostać oprawionymi w ramy.