Historia kostiumów Strach Rekonstrukcja przez Scotta największego buntu niewolników w historii USA

Dnia stycznia. 8, 1811, kilkaset zniewolonych ludów w południowej Luizjanie zbuntowało się przeciwko swoim panom i zaczęło maszerować w kierunku Nowego Orleanu; bunt został stłumiony dwa dni później przez bandę białych milicjantów, a rebelianci zostali powieszeni lub rozstrzelani przez pluton egzekucyjny. Ten niedoceniany epizod w historii Ameryki nazywany jest powstaniem niemieckiego wybrzeża w 1811 r., które było największym bunt niewolników w Północnej Ameryce. W ostatni weekend, artysta Straszny Scott (wraz z setkami wolontariuszy) odtworzyli to kluczowe wydarzenie, odtwarzając 26-milową wędrówkę zniewolonych rebeliantów spoza Nowego Orleanu do Dzielnicy Francuskiej.

Kostiumy były integralną częścią opowiadania tej historii, z okresem noszenia każdego wolontariusza kostiumy stworzony do rekonstrukcji, uzbrojony w maczety, repliki muszkietów i broni improwizowanej. To był kostium

Alison L. Parkerzadaniem jest odtworzenie stroju tych zniewolonych buntowników. Parker, który ma ponad 20-letnie doświadczenie w tworzeniu kostiumów do filmów i seriali telewizyjnych, takich jak „Rachel wychodzi za mąż”, „Jestem legendą”, „American Ultra” i „Dziewczyny," przeniósł się do Nowego Orleanu w 2007 roku, aby zrobić kostiumy do filmu z 2009 roku „Black Water Transit”.

„Miasto po Katrinie miało bardzo bohemy, wszystko było antybiurokratyczne” – mówi Parker. „Byłem w barze, gdzie ktoś wszedł z małpą na ramieniu i nikt nie mrugnął okiem. To była norma. I pomyślałem: „Mogę tu mieszkać”.

Pracując na planie „Dziewczyn”, Parker usłyszał o wywiadzie NPR z aktywistką etycznej mody Elżbieta Kline. Ten moment był przełomem. Parker założyłbyricRACK, organizacja non-profit, która ponownie wykorzystuje porzucone i niechciane kostiumy z telewizji, filmu i teatru, a także z nauczania osoby, jak szyć w celu promowania redukcji odpadów tekstylnych poprzez ponowne wykorzystanie starych odzież. Parker rzuciła sobie wyzwanie zrównoważony praktyki kostiumowe są kluczem do każdego projektu, w który jest zaangażowana.

W związku z tym Parker i jej zespół wolontariuszy podjęli działania oddolne, ekologiczny podejście do kostiumów do rekonstrukcji, w tym kółka krawieckie i darowizny od społeczności. Kręgi szwalnicze zaczęły się spotykać w zeszłym roku, a wśród wolontariuszy byli klienci, aktywiści społeczności, pikarze i członek plemienia Indian Mardi Gras. „Byli tam nawet ludzie, którzy nie umieli szyć. Daliśmy im rozpruwacz do szwów i pozwoliliśmy na dekonstrukcję odzieży” – mówi Parker.

Wszystkie ubrania do rekonstrukcji zostały wykonane z darowizn starych strojów, materiałów z martwych zapasów lub przerobionej współczesnej odzieży. Parker stworzył instrukcję, jak przerabiać współczesną odzież na ubrania noszone przez zniewolonych ludzi; na przykład koszule męskie zostały zmienione przez usunięcie guzików, postrzępionych krawędzi i niepokojących włókien. Blezery zostały wypatroszone przez usunięcie kieszeni, naramienników i innych charakterystycznych nowoczesnych detali.

Badania nad rekonstrukcją rozpoczęły się trzy lata temu, kiedy Parker dołączył do projektu. Biorąc pod uwagę niedostatek obrazów zniewolonych ludów w południowej Luizjanie z tamtej epoki, Parker polegał na dziełach sztuki z Brazylia i Karaiby, ponieważ te miejsca mają bardziej solidny wizualny zapis strojów zniewolonych ludzi. Jej badania opierały się na analizach dzieł sztuki z epoki (takich artystów jak Jean-Baptiste Debret i Agostino Brunias), konsultacje dokumentów archiwalnych (takich jak reklamy zbiegłych niewolników) oraz uważne czytanie historycznych monografii o doświadczeniach zniewolonych narody.

Niektórzy uczestnicy byli ubrani w neutralną i białawą pościel i bawełnę, które reprezentują szorstkie ubrania, którymi większość zniewolonych narodów były często dostarczane na plantacje, podczas gdy inni ochotnicy byli przebrani za zbiegłych niewolników, którzy żyli na marginesie niewolnika Nowego Orleanu społeczeństwo. Zainspirowani opisami „ryzykownego samostylizacji” zniewolonych ludów, ci zbiegli niewolnicy (lub "bordowe") zostały wyposażone w miszmasz kawałków, które można było zarekwirować z plantacji właściciele. „Tutaj kostiumy będą szczere. Będą potargane i brudne, ale będą różnorodnie ubrane” – mówi Scott.

Piękno kostiumów polega na tym, że projektanci kostiumów mogą brać licencje twórcze i niekoniecznie muszą być zbyt wierni historycznej dokładności. Oprócz używania ubrań z epoki, które zostały przerobione z podarowanych ubrań, uczestnicy mogli włączyć anachroniczne akcesoria, takie jak kolczyki w nosie oraz tatuaże, do ich kostiumów z epoki. Gdy szli obok pasaży handlowych, rafinerii ropy naftowej, stacji benzynowych i ogrodzonych osiedli, procesja miała na celu podkreślenie ciągłości między przeszłością plantacji Luizjany a współczesnymi dziedzictwem niewolnictwa, które nadal znajdują odzwierciedlenie w poziomach Luizjany nierówności.

Kostiumy były kluczem do pokazania, jak przeszłość krzyżuje się z teraźniejszością. Pozwoliło to również przedstawiać zniewolonych ludzi jako złożone jednostki, które wyrażały swoją różnorodną tożsamość poprzez modę. „Media i kultura popularna często sprawiają wrażenie, że większość zniewolonych ludzi nosi jutowe worki; to wrażenie zmienia tych ludzi w niezróżnicowaną masę pozbawioną pośrednictwa” – mówi Dread Scott, artysta i organizator rekonstrukcji. „Chcieliśmy to zdekonstruować, aby dać ludziom z powrotem ich indywidualną agencję”.

Chociaż 1811 Wybrzeże Niemieckie Powstanie zostało ostatecznie stłumione, Parker, Scott i zespół wolontariuszy postarali się, aby ten ważny epizod w amerykańskiej historii nie został zapomniany. Zniewoleni ludzie nosili coś więcej niż kajdany i wykorzystywali swoje wymodelowane ciała do walki o większą wolność.

Zapisz się do naszego codziennego biuletynu i codziennie otrzymuj najnowsze wiadomości branżowe na swoją skrzynkę odbiorczą.