Współtwórca mody Long Nguyen jest współzałożycielem/dyrektorem stylu Afiszować.
PARYŻ - Kiedy światła przygasły w Couvent des Cordeliers w sercu paryskiego uniwersytetu dzielnicy, widać było cień czający się w kierunku fortepianu, pokryty dużym kaszmirowym futrem z lisa brązowe koc. Cień zaczął grać koncert, podczas gdy śnieg kapał na promień białego reflektora na końcu peronu. Spod śniegu wyszedł nieogolony model w ciemnoszarym płaszczu ze spranej skóry z oliwkowymi rękawami, a granatowy tweedowy płaszcz z wełny, bawełniana koszula i wełniany szal z dzianiny, ułożone jedna na drugiej i zawiązane paskiem talia. Nosił też spodnie z twillu z grafitowej wełny, szare skarpetki z dzianinowymi frędzlami i wytarte skórzane buty. Białe płatki śniegu były rozrzucone na czarnym futrze modelki z lisiego futra.
To była jedna z wersji emigrantów z początku XX wieku z Rosji Sowieckiej, którzy John Galliano wymyślony i odtworzony na jego jesienny pokaz. Innym spojrzeniem był gruby płaszcz z wełny w kolorze węgla drzewnego z futrzanymi klapami i złotymi wykończeniami, noszony przez sobowtóra Rasputina.
Kolekcja została oparta na życiu energicznego tancerza baletowego Rudolfa Nureyeva, od rewolucji po lata wygnania w Londynie, uchwyconym przez obiektyw fotografa Irvinga Penna.
Bezbłędne i szczegółowe wykonanie każdego stylu reprezentującego różne etapy życia Nureyeva jest naprawdę oszałamiające – od strojów na próbę w sali tanecznej (czarna, gruba dzianina sweterki i rajstopy w kolorze cielistym) dla playboya (czarna wełniana wąska kurtka zapinana na guziki z kieszeniami i wąskie spodnie ze streczu wsunięte w wysokie czarne skórzane buty, wykończone czerwonym lisem ogon kapelusz.)
Był też Nureyev w wełnianej kurtce bez rękawów, z jedwabną koszulą w jaskrawofioletowy print i w winnym jedwabiu wyszywana kurtka typu pull-on, odzwierciedlająca dekadenckie chwile z jego czasów na Quai Voltaire, w komplecie z aksamitem turban.
Do Pan Gallianomoda nie dzieje się niezależnie od kultury, sztuki i życia. To normalne, że oglądanie któregoś z jego pokazów jest przytłoczone podekscytowaną teatralnością, gdy projektant ożywia na swoim wybiegu moment w historii lub kulturze. Szczególnie na tym pokazie teatr czasami wyrządzał krzywdę prezentowanym strojom. Ale czy wolisz wziąć udział w kolejnym przyziemnym pokazie mody, na którym nic nie pobudza zmysłów, a już na pewno nie ubrania?
Wśród najlepszych rzeczy znalazły się puszyste, sprane czarne skórzane płaszcze, dzianina warkoczowa, opuszczony płaszcz na ramię z kołnierzyk z ogona dzika, wąski szary płaszcz wełniany flare i długi wełniany dwurzędowy garnitur w smukłej linii sylwetka. Znakomity był również dwurzędowy płaszcz kucyka w kolorze złamanej bieli z wypalonymi dziurami wyrytymi w skórze.
Ale nie pozwól, aby lekcja historii zaciemniła świadomość, że pan Galliano ma ogromny wpływ na odzież męską. Garnitury krawieckie couture, niektóre skrojone na uboczu, z jednego z jego pokazów opartych na epoce jazzu sprzed kilku lat, wciąż rozbrzmiewają dzisiaj. Wyobrażam sobie firmy i producenci odzieży ulicznej i casualowej, którzy już wypełniają swoje tablice kreślarskie ze szkicami podróbek z tego pokazu, zanim białe kredy tancerki w proszku zostały odkurzone pas startowy. **Zdjęcia autorstwa Imaxtree.