- Bijgewerkt:
- Origineel:
Sinds de lancering van zijn gelijknamige dameslabel in 1998 heeft Yigal Azrouël een vlaggenschipboetiek geopend, een herenlijn gelanceerd, accessoires geïntroduceerd en het eigentijdse label Cut25 ontwikkeld. Maar tussen al deze projecten door slaagt de onstuimige ontwerper er altijd in om kalm, koel en verzameld te blijven. Vorige week was het niet anders, want Azrouël verwelkomde feestgangers in zijn boetiek in het Meatpacking District voor een speciaal winkelevenement, mede georganiseerd door Rent the Runway. We kregen de kans om te praten met de man achter het merk - gekleed in zijn uniform van een leren motorjas met jeans en een t-shirt - over zijn specifieke weg naar succes.
- Auteur: Fashionista
In een strategische zet toonde Yigal Azrouël vorige maand zijn herencollectie in Parijs in plaats van in New York. Maar het was de vrouwenshow van gisteren die echt vertelde hoeveel herenkleding hij in gedachten had: voor de herfst, Yigal's meisje rent met de jongens, in op maat gemaakte broeken, smokingjassen, loafers met hakken en zelfs een strik banden. Maar dat meisje doet dat met een handvol RIT-kleurstof en kleurt de losse onderdelen in kobalt, mandarijn, smaragd en kauwgom. Het resultaat valt ergens in een Venn-diagramoverlapping van "girly menswear", een goede plek voor slim gestileerde Hollywood-ensembles en menig Teen Vogue-redactioneel commentaar.
Als de spel- en grammaticafouten in het persmateriaal van Yigal Azrouël een aanwijzing waren voor een collectie die... is niet helemaal doordacht, er waren genoeg innovaties, en boeiende stukken, om dit te laten mislukken schuiven. De in Israël geboren Azrouël, wiens spelen met vintage eind jaren negentig hem in 2003 naar een vrouwenlijn leidde, gevolgd door zijn eerste herencollectie in 2007, staat bekend om zijn versleten, geborgen en bedroefde look kledingstukken. En hoewel hij met lente/zomer 2011 niet al te ver van zijn basis is verhuisd, speelt hij met een schoner uiterlijk. Geen van de mouwloze jassen die ik dit jaar had gezien, maakte veel indruk op mij (hetzelfde geldt voor de tunieken, ugh), maar de groene mouwloze loopgraaf van Azrouël had de juiste balans tussen militair en moderniteit, en gaf ik pauze. Zijn kijk op de chambray met korte mouwen, waarbij hij aparte materialen voor de mouwen als het lijfje gebruikte, was een misser, net als zijn merkwaardige vest van schapenvacht met ritssluiting en zijn trui met ronde hals en dropstitch. Maar zijn geweven, witte, ruime T-shirts waren aantrekkelijk, net als zijn gingham schortzakshort (eindigend halverwege de dij), hun jersey breiwerk tegenhangers, en mijn persoonlijke favoriet, een romper voor jongens, die hij een "jumpsuit" noemde, maar met korte mouwen en afgesneden op de knieën (meer over dat achteraf).