Binnen de emotionele herfstshow van Comme Des Garçons

Het laatste model verliet het podium. Maar de landingsbaanverlichting bleef aan, de viool- en pianomuziek ging onverminderd door. Het was onmogelijk om geen gevoel van ontzag te voelen, omdat ik zojuist getuige was geweest van een uniek en overweldigend emotioneel moment in de mode. Het publiek van de herfstshow Comme Des Garçons, die zaterdag plaatsvond in de lege galerij van mineralogie in het Musee National d'Histoire Naturelle, zat stil en klapte enthousiast.

Als de bloedrode collectie van vorig seizoen, met zijn exploderende verscheurde kledingstukken, het zinloze opriep geweld van de moderne wereld, deze keer was er een overweldigend gevoel van totale sereniteit en meditatie. Ontwerper Rei Kawakubo bood een enkel woord aan om haar denkwijze uit te leggen: 'scheiding'.

Een witte katoenen "jurk" - opgeblazen als ballonnen en vastgebonden met nette strikken - opende de show. Het zorgde voor een gevoel van verlies dat overal doordrong. (Wit is de kleur voor rouw in Azië.) Er was een witte jurk bedekt met strikken, a goudgeborduurde gelaagde structuur die het hele bovenlichaam van een model bedekt en een zwarte tule cocon die sloot de voorstelling af. Gezichten waren vaak omwikkeld en bedekt met zwart kant, waardoor de uitdrukkingen van de modellen werden verdoezeld om het idee van gedeelde emotie weer te geven.

Voor mij ging deze show ook over het einde van mode als dialoog; een hulpmiddel om te communiceren en na te denken over het moderne leven. In plaats daarvan gaat het om de commercial: de zakelijke impuls om tassen te maken die de winkel uitvliegen. Die eerste blik liet zien hoezeer mode wordt opgeblazen met kunstmatige uitspattingen, opgeblazen ballonnen die op elk moment kunnen worden opgeblazen. De overdaad van internet, de overdaad aan snelle mode en ook de overdaad aan zakelijke eisen: allemaal getoverd in één jurk die uit zijn voegen leek te barsten.

Kunst is vragen stellen. Deze show gaat misschien niet over echte kleding, maar het vraagt ​​om een ​​relevante. Mode is tegenwoordig zo saai, omdat zo weinig van haar belangrijkste discipelen tegen de grenzen aanlopen.

Vooruitgang in de mode komt alleen wanneer er bij elke beurt constante ondervraging en introspectie is. Dat heeft Rei Kawakubo zaterdagavond voor elkaar gekregen.

Long Nguyen is de stijlregisseur en mede-oprichter van Pronken.