Een look uit de Comme des Garçons voorjaarscollectie 2017. Foto: Imaxtree
"Onzichtbare kleding" was de inspiratieverklaring die werd gegeven na de Comme des Garçons show in de onlangs gerenoveerde concertzaal Elysée Monmartre op zaterdag, waar de modellen gekleed in "kleding" van extreme proporties liepen langzaam op cirkelvormig, verhoogd platform, vaak zijwaarts draaiend om een ander model te laten passeren door.
Nogmaals, deze collectie wist elk conventioneel begrip van wat kleding is - op zijn minst kledingstukken die worden gepresenteerd op seizoensmodeshows. Wat hier 'onzichtbaar' is, is een grenslijn die bestaat en die kleding van het lichaam scheidt, kleding van kleding en kleding van emoties. Maar deze grenslijn kan voor elke persoon in het publiek een andere betekenis hebben, en dit is altijd een centraal uitgangspunt geweest van elke Comme des Garçons-show; daarna bespreken we allemaal uitgebreid hoe we ons voelden bij wat we net zagen. Er zijn geen trends om over te praten, en we waren zeker werelden verwijderd van de huidige obsessie met "
zie nu, koop nu" - een benadering die al dan niet werkt voor designermode van dit kaliber (en prijspunt).Ik weet het niet precies hoe deze show te interpreteren, behalve om dat te zeggen Rei Kawakubo hebben deze overdreven stukken misschien gebruikt om commentaar te geven op hoe kleding is gerelateerd aan de menselijke conditie van geboorte tot dood. In deze 17-look collectie waren al onze emoties - van geluk tot verlies en lijden - vertegenwoordigd.
De eerste look was een gigantische, zwarte velours jas met een col en een grote cirkel uitgesneden op de romp, gedragen over een jurk met een massa die uit de buik van het model steekt, wat waarschijnlijk kan betekenen: zwangerschap. Toen kwam er een bruine jurk met print en rechthoekige "vleugels", gevolgd door een korte jurk van coconwol met een onderlaag van wit katoen met ruches en een cape die het hoofd van het model volledig bedekte toen ze het tijdens het lopen opende en sloot - misschien een indicatie van haar geven geboorte.
Een rode tartan-jurk met een rechthoekige vlagbanner kan geluk hebben vertegenwoordigd, evenals een rode gelaagde jurk met korte mouwen en ruches (rood is de traditionele kleur van bruiloften in Azië). Maar het was verwarrend dat deze rode "trouw"-outfit naast de laatste look in de show zou zijn: een ballonvarende, zwartfluwelen 3D-jurk met een grote kraag en witte spikes die uit de halslijn ontspruiten. Het kledingstuk was zo groot dat het de mobiliteit van het model verminderde, en toen ze midden op de landingsbaan volledig tot stilstand kwam, dimden de lichten naar zwart. Dat was het einde.
En wat zeggen deze kleren over de vrouw van binnen, met een glimp van geluk, huwelijk, bevalling en dan? dood, allemaal gespeeld door Colin Stetson's herinterpretatie van Henrick Gorecki's symfonie nr. 3, "Sorrowful Song"? Kleding wordt deze stille handlanger en gezelschap tijdens onze reis - ze zijn altijd bij ons.
Kan de kleding die we dragen ons, onze emoties en onze paden in ons leven vertegenwoordigen? We dragen onze kleren vaak en gooien ze zo gemakkelijk weg dat we bijna vergeten te bedenken of de kleren die we weggooiden ook een deel van onszelf waren dat we ook afschudden. We weten allemaal dat de kleding die we kiezen om te dragen niet willekeurig is, en dat we specifieke kledingstukken hebben gekozen om ons ware zelf aan de wereld te laten zien met zeer specifieke bedoelingen. Een modeshow is tegenwoordig meestal niet bedoeld om dit soort vragen te stellen, maar Comme des Garçons is geen gewone modeshow.
17
17 Afbeeldingen
Long Nguyen is de mede-oprichter en stijldirecteur van Pronken.