Celine Seman. Foto: Pam Nasr
Celine Seman is een heleboel dingen. De ontwerper, schrijver en pleitbezorger is de oprichter van Langzame Fabriek, een modelabel en laboratorium dat samenwerkt met verschillende niet-gouvernementele organisaties (NGO's) aan producten die het bewustzijn over verschillende sociale kwesties verhogen, en De bibliotheek, een non-profitorganisatie die duurzame geletterdheid binnen de mode-industrie vergroot. Bovendien werkt ze ook met het MIT Media Lab en schrijft ze vaak krachtige stukken voor verkooppunten zoals The Cut en Elle Tijdschrift. Maar meer dan dit, Semaan is een attent persoon die veel geeft om de planeet en haar wazige toekomst, onvermoeibaar werken om blijvende verandering te brengen, zodat we kunnen zorgen voor onze kinderen en onze aarde.
Naast haar enorme missie, is het nieuwste project van Semaan een reeks duurzaamheidsconferenties genaamd Studiezaal, die enkele van 's werelds slimste geesten uit verschillende industrieën samenbrengt, en een broodnodige ruimte biedt waar individuen tot nadenken stemmende discussies kunnen aangaan en bruikbare oplossingen kunnen voorstellen voor duurzaamheid. Tot nu toe heeft Semaan afgelopen februari Study Hall gehost tijdens New York Fashion Week en afgelopen zomer in Los Angeles. Het nieuwste evenement — georganiseerd in samenwerking met het United Nations Office for Partnerships en met steun van merken zoals
Adidas en G-Star Raw - vindt plaats op vrijdag 2 februari. 1 op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York City.Voorafgaand aan de aanstaande conferentie ging Fashionista met Semaan zitten om meer te weten te komen over haar belangenbehartiging, 'mode-activisme' en welke nieuwe duurzame ontwerpbenaderingen haar recente interesse hebben gewekt.
Hoe raakte je voor het eerst geïnteresseerd in duurzaamheid, vooral binnen de mode-industrie?
Ik ben geboren in het midden van een verwoestende oorlog, een oorlog die zowel mensen als de planeet heeft vernietigd, en de tol van de impact daarvan heeft me voor altijd gevormd. Van het ontvluchten van mijn land onder bommen tot mijn ervaring als vluchteling in het buitenland en het geluk hebben om terug te kunnen keren naar mijn land, het apocalyptische landschap waarvan ik getuige was, heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben: iemand die pleit voor mensenrechten en de omgeving. Mijn werk begon als ontwerper, waarbij ik design gebruikte als medium om empathie op te wekken, maar ik wijdde me ook aan open kennis; open webinitiatieven, toegang tot technologie en digitale geletterdheid waren zeer belangrijk tijdens de Arabische Lente. Mijn werk in de mode was een ongeluk. Het enige wat ik wilde doen is mensen omhullen met aarde, zodat ze elkaar niet meer vermoorden.
Hoe gaan jouw werk aan Slow Factory en The Library hand in hand?
Slow Factory begon als een merk van accessoires, bekend voor het afdrukken van NASA-satelliet- en telescoopafbeeldingen van de aarde en het universum in een poging ons met beide en onze mensheid te verbinden. Het werd al snel politiek omdat de aarde gerelateerd is aan mensenrechten. Toen we 's nachts een afbeelding van Gaza afdrukten om geld in te zamelen voor ontheemde vrouwen en kinderen die daar belegerd werden, werd Slow Factory het voorbeeld van wat mode-activisme is. Onze samenwerking met het Wereld Natuur Fonds is een politiek werk dat uitnodigt tot serieuze debatten over de vraag of klimaatverandering al dan niet een hoax is.
Dat brengt ons bij The Library, een non-profit die ik ben begonnen en die zich richt op open onderwijs, dat is mijn achtergrond en hoe en waarom ik mijn werk bij NASA begon en dit initiatief wijdde aan duurzame geletterdheid. De duurzame beweging heeft zijn wortels diep in het onderwijs. Met The Library is dit precies wat onze missie is: Breng onderwijs naar de industrie en doorbreek de barrières tussen verschillende disciplines, zoals wetenschap, technologie, mensenrechten en de wereld van beleid.
Slow Factory heeft het werk bij The Library op een bepaalde manier geïnspireerd, van het materialiseren van wetenschappelijke open data afbeeldingen in fysieke producten en infiltreren in de mode-industrie om campagnes tastbaar te maken gevolg. Maar ik wilde het werk op een meer academische manier onderbouwen; kennis delen en leeromgevingen creëren is wat ik graag doe en het lijkt als vanzelf uit mij te stromen, en zo zijn de Study Hall-conferenties geboren.
Zijn er nieuwe duurzame ontwerpbenaderingen waar je op dit moment bijzonder enthousiast over bent?
Enrica Arena, de mede-oprichter van Oranje Vezel, zal spreken in Study Hall, maar in wezen alle voedselverspilling- en modebedrijven die zich inzetten voor circulariteit - het idee van wat we maken keert terug naar de aarde als voedsel, niet als vergif. Dat is onze enige missie bij Slow Factory; onze sjaals zijn biologisch afbreekbaar. Ik ben ook een grote fan van Veja's hardloopschoenen en zijn toewijding aan duurzaamheid. Eileen Fisher's Tiny Factory is ook een schitterend voorbeeld van het opknappen van beschadigde kleding en het een nieuw leven geven. Ik ben ook heel blij dat Sanjeev Bahl uit Saitex kom naar Study Hall om over zijn fabriek te praten.
Sinds je de term voor het eerst bedacht "mode-activisme", hoe heb je de industrie zien reageren en evolueren?
Het concept van mode-activisme is de mainstream binnengekomen via een golf van slogan-T-shirts gerelateerd aan: verschillende campagnes, en met de verschillende tentoonstellingen gewijd aan mode als medium voor social verandering. Zo stonden de sjaals van Slow Factory in het tentoonstellingsboek voor de tentoonstelling van het Museum of Modern Art "Is mode modern?" Het de Young Museum wijdde een hele tentoonstelling aan hedendaagse moslimmode, waarbij ons vliegjack met de Amerikaanse grondwet in het Arabisch geschreven en onze "Verboden Landen sjaal", waarop een NASA-afbeelding van het Midden-Oosten en Noord-Afrika 's nachts te zien is - met de zeven landen uit het inreisverbod van Donald Trump - te zien. Het concept is niet alleen gevierd in de museumruimte, het is het onderwerp geweest van academische en reguliere conferenties en wordt nu omarmd door de mode-industrie in het algemeen.
Zou je zeggen dat het eerst een trend was en nu een belangrijk industrieprobleem is?
Toen ik zeven jaar geleden voor het eerst over dit concept begon te praten, werd het niet verwelkomd door de mode-industrie. In die tijd was mode eigenlijk nog bedoeld om je te laten dromen of om aan de realiteit te ontsnappen, niet iets dat je zou gebruiken om een politieke agenda te pushen. Ontwerper Kerby Jean-Raymond van Pyr Moss heeft in interviews gezegd dat zijn politieke stukken als reactie op de Black Lives Matter-beweging hem kopers kosten en de locatie waar hij zijn collectie moest tonen. Dit voorbeeld schetst het klimaat van de industrie voor en na de nieuwe regering. Te midden van de donkere politieke tijden die dit land sinds 2016 doormaakt, vinden er hervormingen plaats in elke branche en mode is er zeker een die spreekt over activisme.
Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.
Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.