Kan een schoonheidsmerk helpen onze nationale parken te herstellen?

In de jaren 1890 kwamen Mormonen naar Jackson Hole.

De homesteaders kwamen uit Idaho, 480 kilometer naar het westen, met de opdracht van leiders van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen om de groeiende positie van hun gemeenschap in de regio uit te breiden. Ze vestigden zich pal ten oosten van Blacktail Butte, een landvorm die oprijst uit de vruchtbare Jackson Hole-vallei in Wyoming in wat we nu Grand Teton National Park noemen. Europeanen waren echter tientallen jaren eerder begonnen met het koloniseren van het Teton-gebied, in de jaren 1830, en op dat moment waren er velen Inheemse volkeren - waaronder de Shoshone-, Bannock-, Blackfoot-, Crow-, Flathead-, Gros Ventre- en Nez Perce-stammen - bezetten het land.

Grand Teton National Park bestond natuurlijk nog niet. Pas in 1929 richtte de National Park Service zich op het beschermen van de Teton Range in de Rocky Mountains. Dus voorlopig was Jackson Hole's nieuwste groep kolonisten thuis, bouwden boerderijen voor zichzelf en cultiveerden graslanden voor hun vee.

Na verloop van tijd werden ze behoorlijk succesvol. Tussen 1896 en 1937 vestigden pioniers 27 boerderijen in de Jackson Hole-vallei in een gebied dat de National Park Service tegenwoordig noemt "Mormoonse rij." In de jaren vijftig verkochten veel families hun percelen aan natuurbeschermers die wilden toevoegen aan het bestaande park. Er zijn nog steeds overblijfselen van Mormon Row, schuren en blokhutten langs de kalkstenen horizon.

Hoewel dat niet het enige is dat de homesteaders achterlieten. Toen kolonisten die 27 boerderijen gingen maken, kapten ze een groot deel van de bestaande flora - houtachtige alsem, meestal — in het voordeel van een niet-inheems glad bromegrass, een lommerrijke, zodevormende vaste plant die opmerkelijk resistent is tegen extreme het weer. Het kan ook, cruciaal, vee voeren.

Maar gladde brome wordt ook als invasief beschouwd. Het kan een klein deel van het jaar voor wat dieren in het wild zorgen, maar verder sluit het de inheemse planten- en diersoorten uit die afhankelijk zijn van het landschap om te overleven. En sinds het begin van de twintigste eeuw is het zich blijven verspreiden en verspreiden en verspreiden, waardoor we nu bijna 4.500 hectare verwoest grasland hebben. Dit heeft bredere gevolgen voor het milieu buiten de vallei: invasieve planten kunnen biologische vervuiling veroorzaken en behoren tot de belangrijkste oorzaken van verlies aan biodiversiteit.

Dat is waar de schoonheidsindustrie binnenkomt. Het blijkt dat de Grand Tetons een soort Shangri-la voor huidverzorging zijn. Want onder de alsem groeide ooit een schare huidverzorgingssuperhelden zoals arnica, calendula en brandnetel, ingrediënten die hedendaagse cosmeticamerken massaal gebruiken. Dit was echter niet bekend bij de 20-jarige veteraan in de schoonheidsindustrie, Kendra Kolb Butler, toen ze haar leven ontwortelde om naar Wyoming te verhuizen.

"Mijn man en ik besloten een radicale verandering door te voeren", zegt Kolb Butler, die eerder in marketing en public relations had gewerkt voor toonaangevende schoonheidsbedrijven zoals Coty, Clarins en Dr. Dennis Gross. "We verlieten onze zakelijke banen, pakten alles in wat we bezaten en reden naar het westen naar Jackson Hole. We waren van plan om drie maanden te blijven om op de resetknop te drukken en dan meteen terug te gaan naar New York. Jaren later zijn we er nog steeds."

Hoe ze ook probeerde om volledig te resetten, Kolb Butler kon de schoonheidsindustrie niet verlaten. Ze opende twee lokale schoonheidswinkels om de vinger aan de pols te houden van ingrediëntentrends en nieuwe lanceringen, en bracht zo de luxe zoals Tata Harper naar het slaperige (zij het nog steeds luxe) bergstadje. Maar al snel raakte Kolb Butler een addertje onder het gras: wat werkte in haar betonnen kinderbox in Manhattan, vertaalde zich niet noodzakelijkerwijs naar het leven in de Alpen.

"Er kwamen vrouwen de winkels binnen en ik begon een trend op te merken met zeer versnelde verouderingspatronen", herinnert ze zich. "Ik zou 30-jarige vrouwen binnen laten komen en ze zouden eruitzien alsof ze 40 waren. Ik begon veranderingen in mijn eigen huid te zien. Mijn huid viel uit elkaar."

In het nieuwe huis van Kolb Butler werden de elementen - de schade door de zon, de lage zuurstof, de droogte - allemaal een tandje hoger gezet. Jackson Hole ligt 6200 voet boven de zeespiegel, iets meer dan een mijl hoog; de top van de tram bij Jackson Hole Mountain Resort, bekend om zijn steile terrein en luxe klantenkring, ligt op 3, 450 voet. De grondhoogte in Manhattan varieert ondertussen van slechts zeven voet boven de zeespiegel tussen de Brooklyn- en Manhattan-bruggen tot 13 aan de voet van de Freedom Tower. Dit alles manifesteerde zich op haar huid - en haar businessplan.

"Ik kreeg veel rendement op de huidverzorging die ik verkocht", zegt ze. "Vrouwen kwamen binnen drie dagen nadat ze een vochtinbrengende crème van honderd dollar hadden gekocht en zeiden: 'Kendra, het werkt niet. Ik ben nog zo droog. Wat heb je nog meer?'"

In het begin wist ze het niet precies. In alle opzichten was haar apotheker ineffectief, een verheerlijkt eerbetoon aan de vochtige subtropische omstandigheden die ze achterliet in de Empire State. De gloeilamp ging aan terwijl ze vanuit haar achtertuin naar de schemering over de Grand Tetons keek.

"Ik keek naar het bos," herinnert ze zich, "en ik vroeg me af:" Wat groeit hier en waarom ziet het er zo gezond uit? Hoe heeft de natuur zich aangepast aan dit klimaat dat het leven uit de menselijke huid zuigt?'" 

Betreed alsem, die, wanneer gezond, allerlei soorten huidverzorgingsredders bevordert, van paardenbloem tot berendruif. "Ik vond het zo ironisch dat er in een stad vol vrouwen met huidproblemen wilde huidverzorgingsingrediënten uit alle hoeken en gaten groeiden."

Kolb Butler ging aan het werk, veilig (daarover later meer) oogstte wat letterlijk in haar eigen achtertuin groeide en zocht naar laboratoria om wat monsters te produceren. Hoewel de meeste faciliteiten uitsluitend materiaal betrekken van officiële ingrediëntenleveranciers, vond ze uiteindelijk één spel genoeg om van haar planten iets actueels te maken. Monsters in de hand begon ze ze weg te geven in haar winkel.

"Daarna kon ik niet meer door de supermarkt lopen zonder dat mensen me bij mijn schouders grepen en zeiden: 'Wat was dat vochtinbrengende crème?'", zegt ze. "Het waren gewoon dezelfde planten waar we elke dag met onze honden over lopen zonder te beseffen dat het tegengif zich soms in het volle zicht verbergt."

In 2018, Kolb Butler's Alpen Schoonheid werd geboren, geformuleerd met een gepatenteerd complex van met de hand gekweekte plantaardige ingrediënten die in de wildernis van Grand Teton worden gekweekt. "Alpyn" (uitgesproken als "al-pin") is een ode aan de alpenglow van de regio: een etherisch roze licht dat op zonsopgang en zonsondergang die de bergtoppen, bossen en valleien verlicht waar de ingrediënten van het merk zich bevinden groeien.

Drie jaar later komen de oogsten van Alpyn niet langer van het persoonlijke gazon van Kolb Butler, maar eerder van het eigen stuk grond van het merk in de buurt van Grand Teton National Park juist - land dat voorheen de thuisbasis was van inheemse volkeren als de Shoshone, Crow en Blackfeet, drie van de belangrijkste inheemse stammen van wat nu Wyoming. ("Wyoming" zelf komt van de Algonquin-woorden voor "land van uitgestrekte vlaktes.") Het zweert bij een proces dat het "wildcrafting" noemt, wat ze definieert als "het duurzaam oogsten van een plant uit zijn natuurlijke groeiomgeving." Als je op de juiste manier wildcraft, zegt ze, vermoord je nooit de plant. In plaats daarvan halen botanistische boeren (die gespecialiseerd zijn in dieren in het wild die inheems zijn in Wyoming) een stukje van het voedselrijke gedeelte - meestal de stengel, het fruit of de bloem - en laten de plant zoals hij is.

"Het is vergelijkbaar met aardbeien van een struik halen", zegt ze. "Als je aardbeien wilt halen, hak je geen struik om en breng je de struik terug naar je huis."

Hoewel Alpyn niet uit het park zelf foerageert, is het van cruciaal belang dat de planten van het merk gezond en intact blijven in het belang van het park en het grotere ecosysteem als geheel. Daarom heeft gladde brome zulke grote delen van het park in gevaar gebracht. Als Maddy Johnson, communicatiemanager en ontwikkelingsfunctionaris bij de Grand Teton National Park Foundation, Alpyn's 1% voor de planeet partner, legt uit, maken de Grand Tetons deel uit van het grotere Yellowstone-ecosysteem, dat een van de grootste, bijna intacte gematigde ecosystemen op aarde: "Het is erg belangrijk voor het park om die natuurlijke habitat zo goed mogelijk te behouden om deze ecosysteem. Het is ongelooflijk speciaal en waardevol voor ons land en onze planeet, echt waar."

In 2007 begon de Grand Teton National Park Foundation er iets aan te doen en beloofde ze die 4.500 hectare te herstellen van gladde brome terug naar zijn natuurlijke alsemhabitat, waar weiden weer tot leven komen met inheemse flora en fauna. Ze noemen het 'rewilding', het proces waarvoor, in één woord, vervelend, maar met een goede reden: elk nieuw plantenleven dat wordt geplant, moet afkomstig zijn van inheemse zaden binnen de parkgrenzen. Nu, 14 jaar later, bevindt bijna 1.500 hectare zich in een fase van herstel. Maar er is nog veel meer werk te doen.

"Na een van mijn bezoeken aan het park kwam ik terug en dacht: 'Wauw, ze hebben zoveel hulp nodig'", zegt Kolb Butler. "Ze hebben niet de machines die ze nodig hebben, omdat het erg duur is. Het zijn geen boeren, het zijn non-profitorganisaties. Hoe zouden we meer kunnen doen?"

Het antwoord van Alpyn kwam, althans voorlopig, via zijn Magische berg-ontdekkingskit, waarvan 25% van de opbrengst rechtstreeks naar de restauratie-inspanningen van de stichting gaat. De kit is vorige maand uitgebracht en bevat een drietal producten - een reinigingsmiddel, een schil en een vochtinbrengende crème - die zijn ontworpen om te reinigen, exfoliëren en hydrateren, zelfs in de meest barre klimaten.

Kolb Butler is zich ervan bewust dat verpakte consumentengoederen zoals die van haar geen wondermiddel zijn. Het belangrijkste onderdeel van de kit, zegt ze, zijn niet de producten zelf, maar eerder de verpakking die het bewustzijn van inheemse habitats in het algemeen verhoogt.

"Als je een park bezoekt, houd dan altijd rekening met hun regels, want die zijn niet voor niets van kracht", zegt ze. "We kunnen veel schade aanrichten door er gewoon doorheen te lopen, met zaden of mest of een insect op onze schoen. Het hele ecosysteem, het is zo delicaat. Het is als het meest kwetsbare stuk glas dat je ooit hebt vastgehouden. Het kan vrij snel worden vernietigd."

Voor Alpyn is rewilding niet exclusief voor die in bergachtige valleien, geflankeerd door prairies en beekjes. Johnson zegt dat iedereen kan rewilderen, zelfs die stadsbewoners die in bestrating zijn verzwolgen, zoals Kolb Butler ooit was. Als je toegang hebt tot een buitenruimte, of dat nu een privétuin of een stadsperceel is, kies dan inheemse planten die in het klimaat kunnen overleven.

"Ik denk echter dat de eerste stap bij rewilding is dat je het helemaal niet hoeft te doen", voegt Johnson eraan toe.

Terug in Manhattan had Kolb Butler geen eigen gazon om bosbessen te foerageren. Maar dat doet ze nu, en dat is waar haar merk om draait.

'Kom met ons mee het bos in,' zegt ze. "Laten we de Alpengloed in gaan. Laten we wat planten oogsten. Laten we de salie ruiken. Het is een breuk met de realiteit."

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.