Richard Chaifaalt nooit om ons een gepolijste balans van jongen-ontmoet-meisje te geven in de vorm van net-ontspannen-genoeg basics in de binnenstad. De show van donderdag - met redacteuren rij op rij gestapeld voor een van de weinige coole kinderen die nog in het Lincoln Center te zien waren - was geen uitzondering. De openingslook, op het ritme van een razende Bangles '60-stijl surf riff, was deels tartan tomboy en deels vrouwelijke Victoriaanse knaller.
Zwart kant in reliëf op diepe kastanjebruine broeken dook keer op keer op bij de meisjes, wat de collectie een vleugje romantiek gaf. Op maat gemaakte camel blazers deden denken aan een historische jachtreis. Mini-bikerjacks en diepe verticale neopunkstrepen in losse silhouetten -- even casual voor mannen als voor vrouwen -- herinnerden ons eraan dat deze looks bedoeld zijn voor degenen die onder 14th Street wonen. Tegen het einde van de show werd het een beetje feestelijker. Pailletten - de waarde van een verifieerbare discobal - raken de landingsbaan met een twijfelachtig effect. Er is een heel gedurfd meisje voor nodig om een zwarte sprankelende drop-broek te rocken - zelfs met een moto-ready cropped leren jack op sleeptouw. De algemene stemming in de kamer fleurde een beetje op met het uiterlijk van de jongen. Ze waren monochroom en eenvoudig voor het juiste effect. Wat de casting betreft, is het veilig om te zeggen dat er geen klachten waren.