Leith Clark praat over dressing van zwangere Keira Knightley, 'Violet' en designersamenwerkingen

Ongeveer acht jaar lang Leith Clark en Orla Kiely hebben een van die langdurige relaties tussen stylisten en ontwerpers gehad, waarbij Clark de in Londen gevestigde Irish tijdens de London Fashion Week-presentaties van de ontwerper, waardoor haar ontwerpen er op de een of andere manier nog charmanter retro en lieflijker uitzien dan normaal. "Onze esthetiek is zo complementair; alles wat Leith leuk vindt, vind ik leuk", legde Kiely uit tijdens een ontbijt op het dak van New York's Nomad Hotel Wednesday om de lancering van L'Orla te vieren: een resortcapsulecollectie die Clark heeft geholpen ontwerp.

Als je een van deze dames kent, was de collectie net zo meisjesachtig, ingetogen en geïnspireerd op de jaren 70 als jij verwacht, en het evenement werd bijgewoond door vrouwen die je zou verwachten te dragen, zoals Alexa Chung, Tennessee Thomas en Zoe Kazan. De kleding was nog steeds erg Orla, met haar kenmerkende bloemenprints en vrouwelijke esthetiek; maar de invloed van Clark was te zien in de sterkere retro-invloed, langere zoomlijnen en een meer romantisch gevoel. Prijzen variëren van $ 500- $ 700 en je kunt de volledige L'Orla-collectie zien - waarvan ons is verteld dat dit misschien niet de laatste is - in de onderstaande galerij.

We kregen ook de kans om met Clark bij te praten over deze samenwerking, haar anderen (inclusief een tweede met Warby Parker), haar besluit om launch paars na het weggaan Lula en haar benadering van het aankleden van een zwangere Keira Knightley. Lees verder.

Wat waren enkele van uw referenties voor deze collectie?

Het waren Ossie Clark-foto's en veel foto's van Stephanie Pharrow, Amish-mensen.

Je hebt er nog een paar gedaan ontwerp samenwerkingen. Wat levert het je op om ze te doen? Hoop je door te gaan?

Deze was erg leuk en ik sta sowieso dicht bij het merk, dus het voelde heel persoonlijk. Omdat ik het zo goed kende, was het gemakkelijk om iets te doen dat complementair maar anders was, terwijl het bij het [L.A.-gebaseerde label] Wren vrij gelijkaardig was aan wat ze doen, behalve mijn eigen versie. Dit voelde alsof we iets aparts aan het doen waren. Warby [Parker] Ik doe er nu nog een. Het leuke van styling en advies is dat je allerlei verschillende dingen kunt doen, zoals aankleden een acteur voor een rode loper, een geheel nieuwe jurk maken voor de rode loper, advies geven over a verzameling... dit is een soort van de voor de hand liggende volgende stap.

Je hebt een vergelijkbare stylist/designer-relatie gehad met Honor. Wat maakt die relaties volgens jou succesvol?

Ik denk dat ik gewoon eerlijk ben en dingen zo probeer te maken dat ik ze nog leuker vind dan in het begin. Ik denk dat als je ervoor zorgt dat je alles in een verzameling wilt, je je werk hebt gedaan.

De Fashionista team is een beetje geobsedeerd door Keira Knightley's laatste paar perstours waarvoor je haar hebt gestyled. Hoe is die relatie ontstaan?

We werkten vijf jaar samen voor al haar optredens en zo, wanneer "Atonement" werd gemaakt. We waren van tevoren vrienden en voor mij leek ze niet op zichzelf toen ze optredens deed, dus het was vinden een manier om het echt te laten voelen - zodat wanneer ze iets promoot, ze niet ook het gevoel heeft dat ze handelt als veel. Ik denk dat toen ik haar ontmoette ze altijd opgewonden was voor het einde [van de nacht], om het uit te doen. Ik dacht dat mijn baan goed is als ze niet wil het eraf halen.

De eerste première die we deden was de wereldpremière van "Atonement" in Venetië en het eindigde met ons zittend rond het zwembad zwembad bij het hotel met haar schoenen uit - ze droeg nog steeds de jurk en iedereen ging naar bed en het was echt een... Leuk. Zo zou je je moeten voelen, je zou er zoveel van moeten houden dat het je nacht beter maakt, niet het gevoel geven dat het een handicap is.

Was het een uitdaging om haar aan te kleden terwijl ze zwanger was?

Ik was net zwanger dus het zat nog echt fris in mijn hoofd en ik denk dat vooral op de rode loper zwangerschap een belemmering lijkt; mensen zien er niet comfortabel of vrij uit en het leukste als je zwanger bent, is het gevoel te hebben dat kleding je kan helpen om te gaan in de wereld, de dingen willen blijven doen die je eerder deed en je mooi en gracieus en sterk voelen, niet vastzitten en beperkt.

Ze droeg nog steeds echt vrouwelijke, modieuze jurken. Waren veel van die gewoontes?

Heel vaak - er was een Orla-jurk en we hebben de taille gewoon naar boven verplaatst. Want ik wist van mijn eigen lichaam, je schuift de dingen gewoon een beetje omhoog, je haalt de dingen er een beetje uit beetje, en er zijn toch veel kleding in de collecties die niet veel nodig hadden bevestigen. Het is het verkeerde gevoel dat je getailleerde dingen moet dragen, want dat doe je niet. Als iets vloeibaar en los is en van de bult houdt, voel je je comfortabeler, zelfverzekerder en mooier - ze vertrouwde me gewoon echt. Veel van hen, we hebben niet eens fittingen gedaan. Ik zou letterlijk gaan, 'dit is de jurk' en ze zou zeggen oké en we zouden het laten werken. Ze is echter gemakkelijk om er geweldig uit te zien, het is leuk om haar gelukkig te maken.

Ondertussen werk je aan paars, die nu ongeveer een jaar oud is. Wat is je doel met het tijdschrift en wat is het verschil met wat je ermee wilde doen? Lula?

Ja, we werken aan ons vierde nummer. Het is weer zelfbediening, Lula was heel erg voor mij... Ik had gewerkt bij Mode en ik ging weg; het was het begin van mijn carrière en er was niets waar ik zo enthousiast over was om te doen dat leek op waarom ik in de mode wilde zijn. Het zag er overdreven geseksualiseerd uit en vrouwen waren objecten. Ik voelde me echt in de war over waar ik zo hard voor had gewerkt om op een bepaalde manier deel uit te maken. Dus ik dacht, laten we iets voor onszelf doen. Ik vroeg twee vrienden van Mode ook om het met mij te doen en we begonnen iets te maken dat ons eraan herinnerde waarom we het in de eerste plaats zo leuk vonden om kleding te maken. Het was een terugkeer naar die nostalgie en de manier waarop verkleden je zal laten voelen; het was empowerment op een kinderlijke manier met grote ogen.

Toen begon ik mijn gevoel over de wereld te veranderen en begon ik me weer verward te voelen over hoe vrouwen werden vertegenwoordigd, meer in de zin dat ik steeds weer een soort vrouw zag; de gezichtscrèmes die willen dat je achteruit kijkt om tienerjaren te recreëren en daar heb ik helemaal niets mee. Hoe ouder ik ben geworden, hoe enthousiaster ik ben geworden om ouder te zijn. Het is echt moeilijk als je geen voorbeelden ziet van vrouwen die je inspireren, tenzij het in de echte wereld is, nooit in de media, en het begon behoorlijk frustrerend te worden. Je bereikt een leeftijd waarop je ouder bent dan de modellen in een modeverhaal, maar ineens kun je de kleding betalen en zie je niemand die ervoor zorgt dat je ze wilt dragen. Dat is erg verwarrend, dus begonnen we een plek te creëren waar feminisme en mode op een luidere manier naast elkaar kunnen bestaan ​​dan in Lula, en iets maken dat ons enthousiast maakte over kleding en het leven en elkaar.