W latach 70. XX wieku NowojorczykKrytyk mody Kennedy Fraser pisał o ubraniach prawie co tydzień. Tak, doniosła o zbiorach. I osobowości branży. Ale pisała także o roli mody w większej kulturze, czy to omawiając długość dołków, czy niebieskie dżinsy. W New York Times recenzja Modny umysł, zbiór tych esejów Frasera opublikowany w 1981 roku, pisarz Maureen Howard ujmuje to dość zwięźle: „Książka dotyczy ubrań – noszenia, kupowania, robienia, sprzedawania, wyrzucania ubrań – a więc oczywiście dotyczy nas i naszego społeczeństwa”.
Fraser jest bez wątpienia rzadkim pisarzem: takim, który potrafi podjąć prawdopodobnie płytki temat i nadać mu głębi, nawet poważnego Nowojorczyk czytelnik może to docenić. Ale ostatnio dużo myślałem o krytyku mody w ogóle i o tym, jak ta rola się zmieniła, a czasem całkowicie zniknęła – bez powodu.
Jasne, w sieci jest mnóstwo krytyków mody. Jak w wielu pisarzy krytykujących kolekcje. A oto staliwarty: Suzy Menkes, Cathy Horyń, Stoisko Moore, Robin Givhan. Ale to, czego żadna z tych kobiet nie robi co tydzień, to mówienie o ubraniach. I sposób ubierania się prawdziwych kobiet. I jak to, co jest w sklepach, wpływa na to, jak żyjemy.
Salon, Łupek, Nowy Jork, Czas, oraz Nowojorczyk wszyscy mają pisarzy zajmujących się modą. Ale pomimo tego, że zatrudniają krytyków telewizyjnych, filmowych, artystycznych i często teatralnych, nie zatrudniają krytyków mody. Na przykład osoba, która co tydzień lub co dwa tygodnie komentuje modę i styl. Gdzie jest Emily Nussbaum z mody? Albo Davida Denby'ego? Albo Jerry Saltz? Chcę od niej usłyszeć.To naprawdę dziwne, że krytyk mody prawie zniknął w epoce, kiedy moda jest tak ważna dla tak wielu ludzi. Hetero mężczyźni chętnie się do tego przyznają Project Runway uzależnienia. Detaliści na rynku masowym, w tym Target i H&M, uczynili współpracę projektantów głównym filarem ich działalności i jeszcze większą częścią ich planów marketingowych. A blogerki modowe – Susie Lau ze Style Bubble, Leandra Medine z Man Repeller, a na froncie odzieży męskiej Michael Williams z A Continuous Lean – zainspirował zarówno kobiety, jak i mężczyzn, aby bardziej dbali o swoje wygląd zewnętrzny. Moda stanowi większą część kultury niż kiedykolwiek – dlaczego więc nieliczne wpływowe publikacje, które zostawiliśmy, nie zwracają na nią uwagi?
Można argumentować, że wspomniani blogerzy zastąpili krytyków. I w pewnym sensie tak. Ale znowu, zazwyczaj rozmawiają z niszowymi odbiorcami – grupą ludzi, którzy celowo odwiedzają ich witryny codziennie. Mówię więcej o pisarzu, który trafia do mniej zdeterminowanego czytelnika. Nie zamierzam codziennie odwiedzać Deadline Hollywood ani Artnet.com. Ale poświęcę 15 minut na przeczytanie eseju Emily Nussbaum na temat zalet Prawo i porządek: SVU. Moda zasługuje na takie samo badanie.
Obserwuj mnie na Twitterze: @lapresmidi.