Odkąd zatrudniliśmy Norę jako stażystę (a potem uczyniliśmy ją tutaj stałym elementem), nowojorczyk cieszy się nam z nią czasem smutną, czasem niewiarygodną, ale zawsze przezabawną „tylko w Nowym Jorku Williamsburg” randki historie. Pomyśleliśmy, że ty też powinieneś ich usłyszeć. Poprosiliśmy ją więc, aby podzieliła się swoimi próbami i udrękami jako pojedyncza 20-latka, próbująca uporać się z tym nieuchwytnym, niezbyt hipsterskim niedupkiem – i skoordynować idealny strój do noszenia. Czerpiąc inspirację z tej innej Nory, legendarnej pani Ephron, przedstawiamy:Miłość, pociąg L i co nosiłem.”
Nie ukrywałem, że jeden z moich główne cele życiowe kiedy po raz pierwszy przeprowadziłem się do Nowego Jorku kilka lat temu, musiałem znaleźć i zrobić z Plotkara lothario Ed Westwick. Nierealistyczne? Być może. Ale nigdy nie wiedziałem, jak blisko się zbliżyłem (cóż... w każdym razie bliskość).
Pewnej nocy jakiś czas temu natknąłem się na mały bar o tematyce plażowej niedaleko Bedford z piaskiem pokrywającym podłogę – teoretycznie zabawa, ale morderstwo na moich piętach. Jako racjonalna komoda, jaką jestem, miałam na sobie wysokie platformy i obcisły czarny bodycon, równoważony przez stary czarny sweter. I ja byłem
więc dębnik. Ech... Była połowa września, a ja wybrałem się na grupową eskapadę z kilkoma dziewczynami i kilkoma facetami, których w połowie znaliśmy. Przemykaliśmy się wokół ławek stołów piknikowych i zamówiliśmy nasze Yuenglingi, kiedy co, moim błądzącym oczom, pojawiło się, siedząc zaledwie cztery metry dalej?ED WESTWICK.
Po prostu pozwolę temu zapaść na chwilę.
Z oczywistych powodów przeszedłem w tryb pełnego wstrząsu. – To nie może być on – powiedział jeden z moich męskich kohort. „Ten facet ma angielski akcent”. JAK UGH, ŻE JESTEŚ ZE MNIE ŻEBACZ? W piaskownicy pełnej ludzi, których nie obchodziło, że moje romantyczne przeznaczenie patrzy mi prosto w twarz, czułem się bardziej samotny niż kiedykolwiek wcześniej. To była tortura zdefiniowany. gorączkowo wysłałem SMS-a do mojego GG-wierni przyjaciele w domu w nadziei na wywołanie od nich odpowiedniej reakcji na moją sytuację, ale wydawało się, że nikt na świecie nie może dorównać mojemu niepohamowanemu entuzjazmowi dzielenia się powietrzem z tą Matką Chuckera.
Pośród tej mgiełki alkoholu i potencjalnych zainteresowań miłosnych udało mi się zawęzić moje realne opcje do dwóch: Po pierwsze, podejdź do Eda Westwick i przekonaj go, żeby zakochał się we mnie do szaleństwa, nie zdradzając, że niedawno oglądałem pierwsze trzy sezony Plotkara i wyobrażam sobie ten nieunikniony scenariusz spotkania i przeróbki od 2007 lub dwóch, białą flagę i przejdź do jednego z facetów z naszej grupy. Po siedmiu minutach hiperwentylacji, racjonalnie zdecydowałem, że najlepiej jest zrezygnować z przyszłości z panem Westwickiem (NA TERAZ) i odwrócić moją uwagę powrót do mojej własnej imprezy piknikowej – wysiłek, który wymagał spożycia kilku kolejnych Yuenglingów i moich GF, zmuszając mnie do przejścia na przeciwną stronę Tabela. Kiedy się odwróciłem, Eda już nie było.
Kilka tygodni później mój współlokator i ja znaleźliśmy się z powrotem w tym samym barze, stąpając po tym samym piasku, który stąpał wcześniej Ed Westwick. Przyzwoicie atrakcyjny kelner z David Beckham czapka (wiesz dokładnie o czym mówię) przywitał nas i odprowadził do małego stolika i zaproponował kilka ckliwych bevów z plastikowymi małpkami huśtającymi się na słomkach. Był uroczy: niebieskie oczy, blond, może opalenizna – kto to znaczy o 2:30 nad ranem – i czułam się gadatliwa.
- Ok, więc muszę cię o coś zapytać – wślizgnęłam się tak subtelnie. – Czy Ed Westwick często tu przychodzi? Następnie szczegółowo opisałem mój cel, jakim było zebranie Bassa i odpłynięcie w zachód słońca. "Tak, ma," zacytował kelner Jack. „Mieszka na końcu tej ulicy, na wodzie. Właściwie jest tu cały czas. Jack... garnek!
Ale nie było go tam tej nocy, więc... stary Jacky i ja rozmawialiśmy przez dłuższy czas (między jego objazdami przy stole, natch). To jest Williamsburg, on… oczywiście okazał się muzykiem, który ma już sporą, w większości kobiety, obserwujących na YouTube. Pochodził z Teksasu i od półtora roku pracował w barze. A kiedy otworzyłem rachunek na wieczór, oto co znalazłem:
To jest „Nie jestem Edem Westwickiem! :) Ten jest na mnie”, a następnie jego cyfry. I nie, nie miałem pojęcia, że ludzie robią to w prawdziwym życiu.
Następnego ranka siedziałem skulony nad laptopem, próbując wyobrazić sobie swoją przyszłość jako dziewczyna sensacji YouTube. Czego dokładnie wymaga ta rola? Pewna ręka do viddy? Partner do duetów? Ktoś, kto posortuje prośby o piosenki? Wściekły obrońca Internetu do oznaczania wszystkich nieprzyjemnych, ale potajemnie-super-zazdrosnych komentatorów? I czy podołałem zadaniu? Chciałem się dowiedzieć.
Jack i ja wymienialiśmy od niechcenia flirciarskie wiadomości przez kilka następnych dni, ale żadne plany nie zostały oficjalnie ustalone. Czasami bezmyślnie wpisywałem kilka pierwszych liter jego imienia w Google (autouzupełnianie ILY), gdy pracowałem na swój sposób poprzez jego stary katalog okładek Ushera i kilka mniej niż gwiezdnych oryginałów, z których wiele wykonał w swojej sypialni Półnagi.
W następny weekend, wracając samotnie do domu z baru niedaleko Jack's, miałem wizję, która obejmowała darmowe pina colady i nocne pogawędki z gładko gadającym barmanem. Wysłałem mu SMS-a.
"Hej, jesteś w pracy?" Napisałem, zanim zauważyłem metalowe kraty zabezpieczające, które zostały opuszczone na fasadę, gdy przechodziłem obok Sand Bar. "Tak właściwie... Idę teraz i wygląda na zamkniętą taaaak..." "Może być. Jest późno – odpowiedział. "Więc i tak cię tam nie ma! Nieważne – odpisałam. Ech. Nieważne, pomyślałem. Innym razem. I wtedy mój biedny, bezbronny, dziewiczy biały iPhone otrzymał dosłownie TO:
"Lol subtelny", jakoś udało mi się wpisać między suchymi falami.
Ale Jack nie skończył. "Jestem teraz w piżamie i wziąłem tabletkę nasenną, położę się i obejrzę film :)"
Cóż, skoro już o tym wspominasz! Poważnie, ma zaproszenie do pocierania pleców nieznajomego, który został uspokojony podczas oglądania 2 Szybcy 2 Wściekli na VHS kiedykolwiek pracował jako chodź? (Może nie chcę znać odpowiedzi.)
Kontynuował: „...możesz przyjść, jeśli chcesz lol”
Ale nie przeszedłem. I nigdy więcej nie wszedłem do Sand Bar. Ed Westwick czy żaden Ed Westwick, żadna ilość Mokrych Napów nie mogła zmyć śluzu, który wypluwał Jackass. I chociaż nie spotkałem jeszcze drogiego Eda, domyślam się, że w morzu jest mnóstwo innych Bassów...