Musisz przekazać go Daisuke Obana: kiedy wybiera temat, angażuje się w niego. Podobnie jak zeszłoroczni lotnicy lub rybacy Hemingway z 2012 roku, nie było absolutnie nic w połowie jego podejścia do tego najbardziej amerykańskiego ze wszystkich ikony, kowboj (w szczególności ustalenie przez Williama S Harta wizualnego archetypu w filmach niemych XX wieku, pierwsze dwa dziesięcioleci).
Modelki Obany – w przeciwieństwie do kogokolwiek innego w NYFW: gdzieś pomiędzy kołyszącym hipsterem a surowym handlem – pokazały więcej dżinsów niż można znaleźć w przeciętnym szmacianym domu. Jego bandyci i młodzi rewolwerowcy, noszący chusteczki i szaliki na szyjach, wnieśli zakurzony sprzęt z salonu do współczesna smukła marynarka zapinana na dwa guziki (wzorowana w podkowy), spodnie ze świeżej wełny i kurtki uniwersyteckie z blokami kolorów pastel. Czasami połączenie było widoczne w jednym ubiorze, jak w koszulach przypominających ponczo, Prochowiec Josey-Walia-przez-Williamsburg i sprytne podejście do kowbojskich koszul z kołnierzem z kryształu górskiego porady.
Istnieje fascynujący związek między Japonią a amerykańskim dżinsem, który sięga czasów powojennych i ma kilka fajnych zwrotów akcji – w tym wszystkie oryginalne papiernie używane do produkcji klasycznych Levisów były kupowane przez japońskie firmy – i kończy się na tym, że Japonia jest źródłem najlepszego na świecie dżinsu, który większość amerykańskich materiały. Kowboje to amerykańska metonimia, więc badając tę symbolikę z całym tym dżinsem – ryzykując pomieszanie moich metafor – Obana wybiera nieco głęboki kapelusz na kapeluszu. Status outsidera komplikuje wybór materiału, co sprawia, że jego narracja jest bardziej zbliżona do złożonego dramatu rodzinnego i społecznego Shane'a niż prostota Reda wrogowie-zostają przyjaciółmi Rzeka.
Rezultat jest wciągający, odważny i stanowi wyzwanie dla status quo.
Zdjęcia: IMAXtree