Gareth Pugh dorastał wczoraj w Paryżu. To, co pojawiło się na wybiegu w Palais de Tokyo, to bez wątpienia on – ciasne krawiectwo i konstrukcja zmieszane z ekstremizmem i androgynią – ale tym razem było to bardziej miękkie, bardziej zwiewne. Chłodne odcienie łupków zajęły miejsce jego zwykłej czarno-białej palety, a czyste, lekkie tkaniny udrapowały jego modele tam, gdzie kiedyś rządziły ciężkie materiały. Jego kolekcja była wciąż piękna, wciąż dostępna, ale bardziej przystępna, nawet jeśli ukryta w typowym dramacie Pugha. Program rozpoczął się od dużej ilości dymu, dramatycznego oświetlenia, głośnej muzyki i obfitujących w pierzaste nakrycia głowy. Garstka blogerów na widowni była mniej niż zachwycona; jeden stwierdził, że jest „zbyt komercyjny”. Ale ci blogerzy są niespokojni. Adrian Grenier i Rihanna mogli siedzieć w pierwszym rzędzie, ale Rick Owens i Michelle Lamy wciąż tam byli, walcząc ze swoją popową sławą, a kolekcja była jedną z najlepszych Garetha. Oczywiście siedzenie po drugiej stronie przejścia od Anny Dello Russo było lekkim rozproszeniem, ale nie mam żadnych skarg z mojej strony.
--REBECCA SUHRAWARDI AUSTIN.