Witamy w Tydzień Fitness! Przez cały tydzień będziemy publikować historie o fitnessie, z wyraźnym akcentem fashionistki.
Wiele modnej odzieży sportowej dostępnej obecnie na rynku jest skierowane do bywalców butikowych siłowni, a nie tych, którzy ćwiczą na świeżym powietrzu. Tak więc w zeszłym roku Stefanï Grosse, tenisista i weteran jednych z największych marek modowych na świecie, wypuścił na rynek Monreal Londyn, linia sukienek, spódnic, szortów itp. zaprojektowanych do noszenia na korcie. (Większość nadaje się też na pole golfowe.) Niedawno rozmawiałem przez telefon z urodzonym w Niemczech Grosse, który obecnie mieszka w tak, Londyn – aby porozmawiać o wyzwaniach związanych z uruchomieniem biznesu odzieży sportowej i segmencie rynku, który wciąż istnieje boli.
Jak zacząłeś swój start?
Moja mama pracowała w branży mody, jest na emeryturze, a mój tata pracuje w branży sportowej, głównie tenisa i golfa, więc to jest trochę mojej początkowej konfiguracji z obu tych światów. Tak naprawdę całe życie grałem w tenisa, a golf zacząłem trochę później. Od dłuższego czasu zajmuję się projektowaniem mody z najwyższej półki. Właściwie pojechałem do Parsons w Nowym Jorku i Paryżu, a kiedy skończyłem studia, zacząłem pracować jako asystent projektantów w Donnie Karan. Byłem tam projektantem przez trzy lata, potem poszedłem do Calvin Klein Collection, pracowałem dla niego przez trzy lata, i w pewnym momencie, po 11 latach spędzonych w Nowym Jorku, postanowiłem po prostu zdobyć trochę doświadczenia z powrotem w Europa. i
jestem Niemiecki. Podjąłem pracę w Londynie i pracowałem dla Nicole Farhi przez cztery lub pięć lat. Następnie konsultował się z Temperley i Issą London. Ale cały czas byłam… nadal pasjonuję się projektowaniem mody, ale zawsze widziałam tę lukę na rynku. Nie chodzi tylko o to, że chciałem skorzystać z okazji, ale naprawdę myślałem, jako tenisista i Sama sportsmenka, nigdy nie lubiłam odzieży sportowej, którą musiałabym nosić, aby uprawiać sport lub ćwiczyć. I naprawdę mnie to wkurzyło.Zabierz mnie od powstania Monreal London, aż do jego uruchomienia.
Nie rozumiałem, dlaczego nikt nie dbał o odzież sportową. Te kobiety, które ćwiczą, często są całkiem świadome swojego wyglądu. Często wydają sporo pieniędzy na modę na co dzień, do pracy i na wieczór. Dlaczego mieliby nie dbać o to, kiedy [ćwiczą]? Nigdy nie mogłem tego do końca zrozumieć iw pewnym momencie po prostu zdecydowałem, że coś z tym zrobię. Pierwszą kolekcję wypuściłam w maju 2013 roku, więc nie trwało to nawet tak długo. Zrezygnowałem z pracy w 2012 roku. Osiem miesięcy zajęło mi znalezienie odpowiedniej produkcji. Przeszedłem przez trzy różne fabryki, aby w końcu znaleźć świetną w Portugalii.
Dlaczego tak trudno było znaleźć odpowiednią fabrykę?
Chciałem wykorzystać europejskie materiały, a także produkować w Europie, ponieważ masz większą kontrolę nad produktem. Dużo odzieży sportowej jest produkowane w Azji, więc jak na firmę, która chce produkować w Europie, masz już nieco bardziej ograniczone opcje. Fabryki są drogie, jeśli chodzi o wyposażenie techniczne potrzebne do produkcji odzieży sportowej, więc ich minimum wydaje się być dość duże. Trudno jest zacząć w fabryce, która zwykle produkuje od 300 do 500 sztuk na styl. Miałem szczęście znaleźć tego producenta, który rzeczywiście uwierzył w mój produkt. Robią też modę dla wszystkich tych marek inspirowanych sportem, w tym Balenciaga. Mają cały sprzęt potrzebny do wykonania funkcjonalnej odzieży sportowej, ale także rozumieją modne detale z najwyższej półki. Właściwie wykonali pierwszą produkcję dla Monreal w swoich salach próbnych – nawet nie umieścili tego w swoich salach produkcyjnych. Była więc dwa razy droższa niż normalna produkcja. Początkowo zaczynałem od fabryki we Francji. Pracują dla Hermesa i wszelkiego rodzaju fantastycznych francuskich domów z wyższej półki, ale po prostu nie mieli maszyn do robienia odzieży sportowej. I nie mówię, że Asia nie może produkować pięknych ubrań, ale trzeba mieć ogromne ilości. I musisz tam lecieć i naprawdę pracować, żeby to kontrolować. Jako mały start-up jest to trudne.
Jak udało Ci się sfinansować biznes?
Pracuję w modzie od 20 lat i piastowałam kilka funkcji dyrektora ds. projektowania i dyrektora kreatywnego, więc zaoszczędziłam sporo pieniędzy i sama je sfinansowałam przez pierwsze półtora roku. W lutym 2014 zamknęliśmy pierwszą rundę finansowania. Większość inwestorów zalążkowych to ludzie, którzy pracują w finansach lub innych dziedzinach i po prostu we mnie uwierzyli. Produkt tak, ale głównie we mnie. To nie są pieniądze instytucjonalne.
Działasz od nieco ponad roku. Jak leci?
To było całkiem fenomenalne. Z moimi pierwszymi siedmioma sukienkami tenisowymi pojechałam do USA. Moda i od razu napisali o tym reportaż, a dwa miesiące później Brytyjczycy Moda i to było niesamowite. Nasza mała kolekcja w Harrods wyprzedała się w ciągu trzech tygodni. To było fenomenalne. I to oczywiście udowodniło, że kobiety zdecydowanie chcą dobrze wyglądać, niezależnie od tego, czy grają w tenisa, czy na siłowni, czy co ty. Są też gotowi wydać trochę, jeśli jest to coś wyjątkowego, jeśli jakość jest lepsza, jeśli po prostu lepiej się w nim czują.
Do tej pory koncentrowałeś się głównie na tenisie. Czy planujesz wykraczać poza to?
Następnym krokiem na pewno będzie mała strzelnica golfowa. Następnie przejdziemy do fitnessu, ponieważ mamy już całkiem sporo elementów, które są całkowicie uniwersalne. Na przykład szorty z piłką: po prostu wyglądają fantastycznie i są pochlebne i wspierają okolice pośladków, więc osoby zajmujące się jogą Bikram i pilates są nimi również zainteresowane. Zamierzamy zrobić więcej legginsów, które możesz nosić do gry w tenisa lub po prostu biegać na siłowni. I absolutnie uważam, że rynek akcesoriów w odzieży sportowej jest jeszcze gorszy niż rynek odzieżowy. Zainteresowanie prasy dla naszych kilku małych torebek i pokrowców na rakiety jest po prostu ogromne, ponieważ nie ma ich zbyt wiele. Większość z nas nigdy nie wygrywa Wimbledonu, więc dlaczego wszystko jest takie poważne? Dlaczego miałbym chcieć chodzić z wielkim pokrowcem na rakiety z napisem „Książę” czy cokolwiek innego, kiedy chcę mieć ładną torbę do noszenia moich rzeczy, wiesz? Tam nic nie ma, absolutnie nic.