Jak stylistka Rachel Johnson zmienia sportowców takich jak LeBron James w supergwiazdy mody

W naszej wieloletniej serii „Jak to robię” rozmawiamy z ludźmi zarabiającymi na życie w branży modowej o tym, jak się włamali i odnieśli sukces.

Podobnie jak aktorzy, muzycy i politycy, zawodowi sportowcy zwracają uwagę: styliści przygotować się na głośne wyjścia i stworzyć ogólną estetykę. Dla gwiazd sportu moda może być jeszcze ważniejszym elementem wzmacniania (lub kreowania) publicznego wizerunku – prowadząc do atrakcyjnych kontraktów, lukratywnych rekomendacji i pozytywnego PR zespołu.

Widzisz, fani niesportowi, tacy jak ja, mogą rozpoznać James Lebron, Amar'e Stoudemire oraz Victor Cruz bardziej jako stali bywalcy pierwszego rzędu, współpracownicy modowi i BFF Anny Wintour, a nie: czterokrotny NBA MVP, były napastnik New York Knicks i środkowy napastnik oraz szeroki odbiornik New York Giants, odpowiednio. A te supergwiazdy sportowców (i ich słynny osobisty styl) mogą podziękować jednej osobie: stylistce

Rachel Johnson. To trochę niedopowiedzenie nazwać ją tylko stylistką; jest także konstruktorem relacji i edukatorem, zarówno dla swoich klientów, jak i projektantów, którzy ich ubierają.

Johnson ukończyła Florida A&M University ze stopniem nauczania języka angielskiego, ale dwa lata wcześniej zdobyła równoczesne występy pod Czerwiec Ambroży i Sybil Pennix, która stylizowała Notoriousa B.I.G. i Seana Combsa. „[Byłem] jak piąty asystent. Nie pierwszy asystent – ​​mówi Johnson przez telefon do Fashionistki. Stamtąd Johnson zbudowała własną listę klientów muzycznych, w tym Pharrella Williamsa, Keyshia Cole i Jamiego Foxxa.

Około dekadę temu przeszła do sportu z członkiem „Fab Five”, emerytowanym piłkarzem i obecnym komentatorem ESPN, Jalenem Rose. Niedługo potem, w urzekającym momencie muzyka-spotkanie-sport, Jay-Z przedstawił ją menedżerowi LeBrona Jamesa. „To całe spotkanie było bardzo przypadkowe” – mówi.

Dalej łącząc rozrywkę, sport i modę, Johnson niedawno współpracował z ambasadorem mody CFDA i Model Givenchy Cruz na projekcie z Ponadto z Equinox, nowa publikacja cyfrowa luksusowej firmy fitness. Oba są częścią Ponadto elitarny, łącząc styl życia i kulturę poprzez zdrowie i kondycję.

Johnson poświęciła czas na wiele obowiązków, aby porozmawiać z nami o fascynującej sztuce projektowania na zamówienie dla najwięksi sportowcy świata, ubierający Stoudemire na spotkanie z Anną Wintour i odpowiadając na pytania jej klientów o Raf Simons idzie do Calvina Kleina. Czytaj dalej, aby zobaczyć najważniejsze informacje:

Jak przeszłaś od stylizacji muzycznej do rzeźbienia swojej niszy w sporcie?

W tym czasie [2005] przemysł muzyczny zaczął się zmieniać i wysychać. Był to nadejście strumieniowej muzyki i piractwa. Sposób, w jaki ludzie konsumowali muzykę, szybko się zmieniał, więc zmieniały się budżety i oczekiwano takiej samej ilości pracy za połowę kwoty, jaką płacili w przeszłości. Mój przyjaciel przedstawił mnie Jalen Rose. Chciał oldschoolowych koszulek, a ja miałem z nimi bezpośredni kontakt.

Kiedy po raz pierwszy wszedłem do jego szafy, byłem zdumiony wyborem. Wszystko było ogromne, pudełkowate — te historycznie złe garnitury NBA. Procesy zakupowe również mnie zaintrygowały, ponieważ w tym czasie chłopaki zamawiali jednorazowo 60 garniturów na sezon i nosili je w kółko. Ci krawcy nie byli zainteresowani pomaganiem im w rozwijaniu stylu, wejściu na rynek lub wykorzystaniu społeczności modowej jako podstawy do promowania siebie. Kiedy już zrobisz czarny, szary i niebieski garnitur, to co zrobisz z pozostałymi 57 garniturami? Dlatego nosili fioletowe garnitury, zielone garnitury, garnitury z ultrazamszu. Dlatego chłopaki wyglądali mniej modnie. Ponieważ w ogóle nie myślano o tworzeniu ich wyglądu. Powiedziałem: „Myślę, że ci faceci mogą mnie potrzebować”.

Twoi klienci nie mają tradycyjnie wielkości próbki, więc jak to jest pracować z projektantami?

Początkowo była ogromna krzywa uczenia się, ponieważ projektanci po prostu nie rozumieli proporcji [graczy]. Na przykład zabrałem Amar'e Stoudemire do Calvina Kleina, kiedy został Knickiem [w 2010 roku]. Byli bardzo zainteresowani ubieraniem go. Wzięli pomiary Amar'e i wysłali je do Mediolanu, a rzeczy, które odesłał Milan, były mniej niż pożądane — gdy [projektanci] patrzyli na pomiary na papierze, myśleli, że [liczby] muszą być zło. Twórcy wzorów wykorzystywali zasady, do których egzekwowania byli przyzwyczajeni, aby stworzyć pewną równowagę do tego, co widzieli na papierze. Po prostu nie mogli uwierzyć, że osoba może mieć 6'10 cali, ale mieć 35 cali w talii. Kiedy więc zabraliśmy Amar'e do atelier w Mediolanie, a projektanci i twórcy wzorów mogli zobaczyć go osobiście, wygląda na to, "Oh, rozumiemy to teraz."

Potrzebny był czynnik ludzki. Musiał być dotyk i wyczucie. Ludzie musieli być w pokoju, aby zrozumieć się nawzajem z perspektywy osobowości, z perspektywy kulturowej, a także z perspektywy mody i stylizacji. Krzywa uczenia się nie zmniejszyła się, dopóki nie usiadłem z każdym projektantem. Za każdym razem, gdy chciałem połączyć klienta i projektanta, to spotkanie umysłów musiało nastąpić; jest dużo budowania relacji, dużo trzymania się za ręce, dużo pielęgnowania, które musiało się wydarzyć, aby obie strony mogły się nawzajem zrozumieć.

Jak moda pomaga kreować publiczny wizerunek sportowca?

To naprawdę wszystko, ponieważ moda to coś więcej niż tylko to, co noszą faceci. To także „gdzie czy jadą?” [To] nie tylko stworzenie wizerunku dla twojego klienta, ale także zapewnienie mu miejsca, do którego może się udać i praca z zespołem, aby upewnić się, że jest na odpowiednim wydarzeniu charytatywnym. Że jest na otwarciu w Whitney. Że chodzi na koncerty w Paryżu. Część garderoby jest zabawna i interesująca, ale nawet więcej [chodzi o] ekspozycję, którą dostają, gdy mają na sobie ubranie. Dla mnie tych dwóch nie można rozdzielić, ponieważ mogę mieć klientów, którzy wyglądają niesamowicie w najseksowniejszym, najbardziej epickim czarnym garniturze, jaki kiedykolwiek widziałeś w swoim życiu. Ale jeśli nikt tego nie widzi, kogo to obchodzi?

Jaką część twojej pracy zajmuje uczenie gracza o modzie?

Utwór edukacyjny jest wszystko. Dlatego czasami się po prostu śmieję. Mam dyplom z nauczania języka angielskiego w liceum. W głębi serca jestem edukatorem, więc chociaż nie uczę ich łączenia tematów z czasownikami, uczę ich na miarę, rozmiarem, kim są główni gracze w społeczności modowej, w jakich wydarzeniach powinni uczestniczyć i których artystów muszą wiedzieć. Jest to więc ciągła edukacja i dla mnie najważniejsza część, bo zawsze można powiedzieć, kiedy ktoś był przez kogoś ubrany i nie miał z tym nic wspólnego. Dla mnie autentyczność wyglądu moich klientek jest jedną z najważniejszych rzeczy; to nie może być autentyczne, jeśli nie był w stanie wybrać, jak wygląda z wykształconej perspektywy.

Jaki był pamiętny czas, kiedy twój klient wszedł w siebie szykownie, pokochał to i był jego właścicielem?

Pierwszą rzeczą, jaka naprawdę przychodzi mi do głowy, jest Amar'e. Było dla niego piękne przejście z Phoenix w Arizonie – grając dla Suns – do Nowego Jorku i mieszkając w Meatpacking District i naprawdę móc skonsumować styl na zupełnie innym poziom. Jedno z pierwszych wydarzeń, w których uczestniczył, było pierwszym Moda Wieczorne wyjście z mody [we wrześniu. 2010]. Był wielki pokaz mody w Lincoln Center i Amar'e poszedł i usiadł obok Sereny [Williams]. To miało być jego pierwsze spotkanie z Anną [Wintour].

Ubrałem go w ten chudy błękitny garnitur Toma Forda. I rzeczywiście przeszliśmy od zera do 100, ale nie miałem wyboru, ponieważ to był moment „make or break”. To spojrzenie było całkowicie poza sterówką [Stoudemire'a] do tego stopnia, że ​​zanim odszedł, był nawet pytając pokojówki na hotelowym piętrze, czy podobało im się to, co miał na sobie, bo tak bardzo potrzebował wsparcia. On powiedział: „Nie rozumiem tego. W ogóle nie czuję się w tym komfortowo”. Ale nie obchodziło mnie to, ponieważ wiedziałem, co to jest i wiedziałem, że wygląda cholernie niesamowicie. Więc miał ten wielki moment coming outu i go zabija. Pokazałem mu reakcję, którą otrzymał [za pośrednictwem SMS-ów, mediów społecznościowych itp.], a on powiedział: „OK, rozumiem”.

Jak wyglądała praca z Victorem Cruzem po raz pierwszy?

Poszedłem do jego szafy — po prostu zawsze zaczynam od szafy, żeby zobaczyć, co ludzie robią, gdzie są ich głowy, gdzie inwestują pieniądze, co kupują — i miał mnóstwo i mnóstwo dżinsów. Kazałem mu przymierzyć [wszystkie]; Nie podobało mi się dopasowanie na żadnym z nich. Nie mówię mu tego. Jestem jak, "Dlaczego nie spróbujemy zmienić kilka par twoich dżinsów?" Jest trochę niepewny, ale on na to: „Ok”. Więc przynoszę mu może pierwsze pięć par [zmienionych] dżinsów, żeby mógł spróbować na. Patrzy w lustro i odwraca się... i po prostu zaczyna tańczyć. Więc wiem, że kiedy mój klient patrzy w lustro i zaczyna tańczyć w ubraniach, w które go ubrałem, to wykonałem swoją pracę.

Gdzie szukasz inspiracji i nadążasz za trendami?

Jedna z moich inspiracji naprawdę pochodzi od moich klientów; gdy ich zainteresowania osiągną szczyt i otrzymają narzędzia i pewność, że muszą się stać ciekawi, chcieć prowadzić własne badania i szukać własnych źródeł inspiracji, wtedy to przynoszą Wróć do mnie. Kiedy Raf Simons poszedł do Calvina Kleina, Victor jako pierwszy zadzwonił do mnie w tej sprawie. Chłopaki to widzą. I uderzyli mnie w stylu: „Co myślisz? Jak myślisz, co się stanie? Czy marka pozostanie taka sama? Jak będzie wyglądał projekt? Czy marka nadal będzie równie poręczna? Czy nadal będzie miał sportową przewagę? Czy nadal będziemy w stanie kochać Calvina z tych wszystkich powodów, dla których go kochamy?” Wiedzą, kim jest Raf Simons, ponieważ odbyliśmy te rozmowy.

Sprawdź Rachel Johnson na Ponadto z Equinox.

Ten wywiad został zredagowany i skondensowany dla jasności.

Nigdy nie przegap najnowszych wiadomości z branży modowej. Zapisz się na codzienny biuletyn Fashionista.