Wywiad z projektantką kostiumów dla dziewczynek, Jenn Rogien, sezon 6

Niezależnie od tego, czy go kochałeś, czy nienawidziłeś go oglądałeś, wierzyłeś, że Lena Dunham jest głosem swojego pokolenia, czy uważałeś ją za irytującą (lub oba), nie można zaprzeczyć, że jako program telewizyjny „Dziewczyny” HBO były wpływowe, przesuwały granice i można je było odnosić do wielu milenialsów. A szafa serialu była tego główną częścią.

Mający przeprowadził wywiad z projektantką kostiumów, Jenn Rogien wiele razy na przestrzeni lat myślę, że można śmiało powiedzieć, że Dunham miała duży wpływ na ubiory swoich bohaterów, a dla Rogien zrealizowanie jej wizji było wyjątkowym sześcioletnim wyzwaniem. W przeciwieństwie do większości tego, co ludzie przywykli oglądać w telewizji, zespół stojący za „Dziewczynami” starał się, aby rzeczy wyglądały i wydawały się prawdziwe. Z zastrzeżeniem, że program mógł nie reprezentować „prawdziwego” życia wszystkich grup ludzi, często osiągał ten cel – nawet jeśli reakcja publiczna nie zawsze była pozytywna. Szafa serialu stała się równie częstym tematem dyskusji, jak nagość i wątpliwe decyzje życiowe bohaterów. „Na pewno nie zamierzałem rozpoczynać działalności” – wyjaśnia Rogien przed premierą ostatniego sezonu serialu. „Po prostu odpowiadałem na notatki Leny i Jenni [Konner] i Judda [Apatow] o postaciach, które muszą wyglądać realistycznie, aby były wiarygodne”.

Zanim rozpocznie się szósty sezon w niedzielę, przeczytaj nasz ostatni wywiad dotyczący „Dziewczyn” z Rogienem o tym, dokąd panie zmierzają w tym sezonie, największy wyzwania, z jakimi się zmierzyła i lekcje, których nauczyła się przez całą szóstkę i dlaczego ubieranie różnych typów ciała w telewizji nie było rewolucyjne — ale ubieranie ich tak, jak chciał Dunham jej do było.

Zacznijmy więc od wszelkich wskazówek, jakie możesz podać na temat ubioru każdej postaci w ostatnim sezonie. Jak ewoluuje styl Hannah?
Podróżuje i nosi dużo więcej strojów wypoczynkowych lub plażowych; fajnie było zobaczyć ją w zupełnie innych okolicznościach. Ona wciąż jest Hannah, więc są tam odciski, są kolory, niekoniecznie są to najlepiej dopasowane rzeczy, jakie masz kiedykolwiek widziany, ale naprawdę fajnie było zabrać Hannah w dosłownie inne miejsce, a potem zobaczyć, jak wraca do swojego życia.

Marnie?
Widzimy ją naprawdę w trybie fitness, więc chcieliśmy trochę posunąć ją do przodu. Odseparowała ją trochę od nieco przesadnego materiału muzycznego, który widzieliśmy, gdy robiła. To wciąż Marnie, więc nadal zobaczymy, jak przesadza. Rdzeń postaci nadal istnieje, ale ich wygląd po prostu robi krok do przodu, aby nadążyć za tym, co robią w swoich różnych historiach. Wiem, że to trochę abstrakcyjne, ale nie chcę zbyt wiele zdradzać.

Shoshanna?
Shosh pracuje, więc widzimy trochę więcej jej ubrań roboczych niż w poprzednich sezonach.

A Jessa?
Myślę, że ewolucja Jessy jest prawdopodobnie najbardziej subtelna w tym ostatnim sezonie.

Czyj powiedziałbyś, że jest najmniej subtelny?
Właściwie to prawdopodobnie [mama Hannah] Loreen; w pewnym sensie kontynuujemy to, co zaczęliśmy z nią w sezonie piątym, kiedy jej życie trochę się wywróciło i po prostu kontynuowaliśmy to w tym sezonie. Chciałam to utrzymać, a jednocześnie popchnąć to w stylu rockandrollowej mamy.

Co rzuca się w oczy, gdy myślisz o serialu? Czy jesteś smutny, gdy to się kończy?
Zdumiewające jest to, że kiedy patrzę wstecz, nie odczuwam wielkiego smutku. Właściwie odczuwam radość i ciepło z powodu sposobu, w jaki dorosły postacie i sposobu, w jaki dorosłam jako projektantka kostiumów w związku z pokazem i mająca tak pozytywne i wspólne doświadczenia w pracy z wszyscy. Lena i Jenni oraz Matt Munn, nasz scenograf... Po prostu mieliśmy naprawdę wspaniałą, współpracującą załogę i zespół. „Dziewczyny” miały po prostu wyjątkową chemię.

Co powiedziałbyś, że jest największą rzeczą, jakiej nauczyłeś się z doświadczenia, które zabierasz?
Jednym z nich jest naprawdę zaufać twórcy postaci. W tym przypadku Lena i Jenni stworzyły te postacie i stworzyły te historie. Dokonaliśmy wielu wyborów kostiumów, które nie były konwencjonalne i nie były tym, co uważano za normalne telewizji, i to było niesamowite móc dokonywać takich wyborów w przestrzeni twórczej, jaką miały „Dziewczyny”. Jedną z rzeczy, których bardzo się nauczyłam od „Dziewczyn”, było pozostawanie wiernym postaci. Było tak wiele [zewnętrznych] dyskusji na temat ubioru i tyle dyskusji na temat tego, co nosiła każda postać i jak źle wyglądały na planie wiele razy, jak realistyczne było to. Czytam te rzeczy, ale musiałam też nauczyć się odkładać to wszystko na bok i skupiać się na postaciach, kiedy byliśmy w przymierzalni, ponieważ to jedyny sposób, aby dziewczyny pozostały dziewczynami.

czytałem to New York Times artykuł o tym, jak „Dziewczyny” zmieniły telewizję. Jedną z największych rzeczy było, jak powiedzieli, przekształcenie kobiecego ciała. Ciekawe, jak na to patrzysz z perspektywy kostiumu.
To takie interesujące, bo natknąłem się na cytat Edith Head, legendarnej projektantki kostiumów, jednej z najlepszych. Cytowano ją, jak powiedziała: „Nie ma czegoś takiego jak gwiazda filmowa o standardowym rozmiarze lub kobieta, jeśli o to chodzi”. Teraz brzmi to równie prawdziwie, jak wtedy, gdy cytowano ją, mówiącą to w latach 50. lub 60. XX wieku. Nigdy nie przyszło mi do głowy, że ubieranie się w różnych rozmiarach jest nowością. Tak, w całej mojej karierze pracowałam z kilkoma bardzo smukłymi aktorkami. Pracowałem z bardzo szczupłymi aktorami.

W telewizji, szczególnie w odcinkach, można zobaczyć różne typy ciała. Myślę, że był to rozmiar w połączeniu z dopasowaniem. Celowe przeciwstawianie się wszystkim w serialu, którzy cały czas wyglądali świetnie, było, z perspektywy czasu, przełomowe. Z pewnością nie zamierzałem rozpoczynać pracy, po prostu odpowiadałem na notatki od Leny, Jenni i Judda o postaciach, które muszą wyglądać realistycznie, aby były wiarygodne. Mówiłem o wyjęciu wszystkich spanxów, szpilek i pasków z szafy Hannah w pierwszym sezonie i to był celowy wysiłek, aby wesprzeć historię. Nie jest niczym niezwykłym zajmowanie się różnymi rozmiarami ciała, typami ciała, wzrostem i postaciami jako projektantka kostiumów. Dlatego to uwielbiam, bo to nie jest pokaz na wybiegu. To nie wszystko jest w jednym rozmiarze i to pomaga opowiedzieć historię.

Może dlatego, że projektanci kostiumów zwykle nie ubierają ludzi o tych typach ciała tak, jak ubierała się Hannah.
Racja, Hannah była gotowa nosić te rzeczy, które kochała, które ją uszczęśliwiały. Musiałem się tego nauczyć, ponieważ w innych programach telewizyjnych celem jest zazwyczaj sprawienie, aby twoje główne panie wyglądały świetnie.

Celem „Dziewczyn” było, aby główne panie wyglądały naprawdę, i było to tak odświeżające, że zajęło mi cztery tygodnie przygotowań do pierwszego odcinka serialu, aby poznać nową perspektywę. Z perspektywy czasu jestem za to bardzo wdzięczny.

Jak myślisz, czyj styl najbardziej dojrzał lub poprawił się? sam początek spektaklu do tego sezonu?
Postaciami, które wydawały się najbardziej stabilne, byli Adam i Ray. Myślę, że to może dlatego, że zaczęli z silnym poczuciem tożsamości i perspektywy, więc odzwierciedliliśmy to w ubraniach. Ubrania były nieco bardziej rozebrane. Były to również dwie postacie, które nie były zbyt świadome mody, gdzie dziewczyny i Elijah w pewnym stopniu byli bardziej świadomi mody jako postacie. Myślę, że wszyscy bardzo się rozwinęli.

Myślę, że ta, która prawdopodobnie, jeśli spojrzysz na tablicę zdjęć, najbardziej znacząca jest Jessa, ponieważ przeszła z tak dziwacznej do tak rozebranej.

W całej serii, która scena była najtrudniejsza do projektowania kostiumów?
To zawsze coś losowego. Czasami chodzi bardziej o logistykę niż o projekt. Pamiętam, że dużo czasu zajęło mi usiąść i naszkicować czerwoną sukienkę Marnie [w piątym sezonie „Panika w Central Parku”], ponieważ w grę wchodziło tak wiele czynników. W scenariuszu były żarty Boba Mackie. Zdarzyły się wszystkie incydenty, czy to spadanie do stawu, czy pójście do pizzy z dziurą w ścianie. Były czynniki logistyczne: kręciliśmy [scenę, która miała miejsce] po [wpadła] do stawu, czyli przed nakręceniem rzeczywisty staw. Skończyło się na tym, że musieliśmy pomalować sukienkę, by wyglądała na mokrą, zabłoconą i brudną, żeby Allison nie miała na sobie mokrej sukienki.

Dużo czasu zajęło mi wyjęcie moich materiałów do rysowania i przelanie ich na papier. Zrobiłem wiele badań na ten temat i nie mogłem się nad tym pogodzić. Wygląda na to, że to bardzo prosty projekt, ale włożono w to wiele przemyśleń.

Inne rzeczy były jak śpiwór Polera. W scenariuszu był niesamowity żart Hannah wygląda jak świetlik, i właściwie myślałem, że znalezienie czegoś, co gra żart, który wspiera ten moment w historii, będzie koszmarem. Właściwie, jeden z członków mojego zespołu w tym czasie zaczął od lekkiego google i pojawił się [powyższa kurtka ze śpiworem] i to, co myśleliśmy, że będzie niesamowicie trudne wyzwanie — przygotowywaliśmy się do zrobienia śpiwora z kapturem i wszystkimi innymi rzeczami — i istniał on w świat.

To wszystkie te małe chwile, które będę nosił ze sobą, które dają mi ciepłe, rozmyte wrażenie o serialu.

Powiedziałeś, że tak naprawdę nie myślisz o serialu w kategoriach swojego ulubionego lub najmniej ulubionego momentu, ale czy masz takie, które najbardziej zapadły ci w pamięć?
Tak, ponieważ jest ich tak wiele i czasami wyróżniają się z powodów, które są kompletnie głupie i nie są ekscytujące dla nikogo poza mną. Zdecydowanie myślę o naszej ostatniej nocy na planie. Nie było ciepło, aw scenariuszu Hannah nie ma na sobie żadnych spodni, a tej nocy mieliśmy mokry puch, żeby ulice zabłysły. Byłem na planie, bo to był ostatni koncert. Chciałem tam być. Wszyscy biegaliśmy dookoła, próbując ogrzać Lenę, a ciężarówka z wodą stała obok i tak jak zadzwoniliśmy cięcie, szczerze, ciężarówka z wodą przejechała i spryskała mnie i całą moją ekipę, wszystkie ubrania i całe ocieplenie bieg. Wszyscy myśleliśmy, mój Boże, co zrobimy, nie mamy suchych ubrań.

To był po prostu jeden z tych momentów, w których wydaje się, że wydarzy się to ostatniej nocy zdjęć. Nigdy tego nie zapomnę.

Czy na przestrzeni lat miałeś jakieś kostiumowe momenty, na które patrzysz wstecz i sprawia to, że się wzdrygasz lub z jakiegoś powodu ci się to nie podobało?
Jest absolutnie chwila. Jest taki moment w pierwszym sezonie, w którym Marnie wkłada swoją imprezową sukienkę, aby odzyskać Charliego. Mieliśmy tę niesamowitą białą sukienkę dopasowaną i gotową do wyjścia, a ja rozmawiałem z DP [reżyserem zdjęć]. Znał lokalizację, znał oświetlenie i naprawdę martwił się, że biel będzie bardzo mocno odbijać. Martwiłam się, że nie będę w stanie ufarbować sukienki na lekko złamaną biel i sprawić, że sukienka nie przejdzie przez ten proces.

Skończyło się na tym, że zrobiłam drugą przymiarkę i znaleźliśmy inną sukienkę i do dziś żałuję, że nie poszłam z pierwszą. Nadal żałuję, że nie wymyśliłam, jak zmienić kolor sukienki na złamaną biel, żebyśmy mogli użyć tej sukienki w tej chwili. Sukienka, którą nakręciłam, była w porządku. To całkowicie zadziałało, ale sukienka, od której zaczęliśmy, była niesamowita.

Co dalej dla ciebie? Nad czym teraz pracujesz?
Uwielbiam mieć trochę wolnego czasu. Właśnie skończyłem kręcić „Orange is the New Black” na początku stycznia, więc miałem około trzech tygodni wolnego. Odbyłem trochę podróży, które były naprawdę cudowne, i mam zamiar rozpocząć współpracę z Lafayette 148 jako ambasadorem marki. Pracuję z nimi w sklepie, co mnie bardzo ekscytuje. Następnie przeprowadzam wywiad. Po raz pierwszy od sześciu lat mam dziurę w harmonogramie. Jestem w trakcie spotkania z kilkoma pilotami i szukam nowej pracy, więc mam nadzieję, że następna będzie tak samo ekscytująca i intensywna jak „Dziewczyny”.

Śledź Jenn Rogien na Świergot oraz Instagram.

Wywiad został zredagowany i skondensowany.

Chcesz najpierw zapoznać się z najnowszymi wiadomościami z branży modowej? Zapisz się do naszego codziennego biuletynu.

Zdjęcie na stronie głównej: Craig Blankenhorn/HBO