Meadham Kirchhoff dumpt de 'klokken en fluitjes' voor hun meest draagbare collectie tot nu toe

Categorie Beoordelingen Herfst 2014 Londen Meadham Kirchhoff | September 19, 2021 03:30

instagram viewer

Hoe parfumeer je de hele turbinehal van Tate Modern? Niets is buiten het bereik van mogelijkheden voor de Meadham Kirchhoff jongens. Ze hebben zes maanden besteed aan het ontwikkelen van hun nieuwe geur, Tralala, met het parfumhuis van Penhaligon, en de resulterende geur is een zachte, wazige adem van bloemenlucht, waardoor mensen zich rond de fans verdringen voor een explosie van het.

De wazige meisjesachtigheid werd weerspiegeld in de collectie, misschien wel hun meest toegankelijke tot nu toe, die al hun… handelsmerken, zoals uitgelekte pasteltinten, lagen schuimend kant, gaasachtige lagen en suikerachtige tweeds -- maar zonder de klatergoud.

"Dit seizoen voelden we allebei een ongelooflijke rust", legde Benjamin Kirchhoff (die de lijn met Edward Meadham ontwerpt) backstage uit, wat opmerkelijk rustig was na de show. "Na een tijdje kwamen we op het punt dat we niets met toeters en bellen wilden doen, we wilden gewoon iets moois doen."

En echt, het was oh zo mooi. Het eerste deel van de show bestond uit zelfverzekerde bouclé-pakken en lurex Miss Moneypenny-blouses, met alleen de vreemde hangende sjaal of harige platformlaars die ons doet denken aan de kenmerkende weg-met-de-feeën Meadham Kirchhoff-muze. Maar naarmate de looks vorderden, raakte het carrièremeisje op een zijspoor in de

de psychedelische wereld van het ontwerpduo, terwijl de jurken schuimiger werden, de lagen overvloediger, de stoffen grilliger en de verfraaiing steeds weelderiger.

Maar ondanks de regenboogpythonrokken, de volants devoré skaterjurken en de top-tot-teen gouden lurex, was er niets ontmoedigends of ontoegankelijks aan deze collectie; het was verleidelijk en mooi en draagbaar van begin tot eind.

"We wilden er gemak van hebben - geen spullen op spullen op spullen - je hebt nog steeds de gelaagdheid en de Linton-tweeds en de zoete pastelkleuren, al ons handschrift, maar we wilden dat het over een gevoel van veiligheid. Dit gaat gewoon over de vrouw en hoe het voelt om onze kleding te dragen", aldus Kirchhoff. "[Maar] helaas ben ik geen vrouw, dus ik zal het nooit weten!"