Hoe Willy Chavarria van een pak-en-schip-baan bij Joe Boxer naar het runnen van zijn eigen herenkledinglabel ging

In onze langlopende serie, "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode- en schoonheidsindustrie over hoe ze inbraken en succes vonden.

voor een jong Willy Chavarria, die opgroeide in een klein Californisch stadje genaamd Huron dat voornamelijk uit Mexicaanse immigranten bestond, leek een creatieve carrière intrigerend maar ook onbereikbaar. "Ik keek altijd naar tijdschriften en dat was mijn inspiratie", herinnert Chavarria zich, die uiteindelijk met zijn gezin naar een iets grotere stad in de San Joaquin-vallei genaamd Visalia, hoewel hij grotendeels verwijderd bleef van alles wat met kunst of mode. "Ik wilde iets doen dat mensen naar een andere wereld zou brengen die niet de conservatieve wereld was waarin ik me bevond."

Het 'modeding', zoals Chavarria het noemt, trof hem pas toen hij begin twintig was, toen hij grafische ontwerp aan de Academy of Art University in San Francisco en parttime werkzaam voor Joe Boxer's shipping afdeling. Tussen het inpakken van dozen en het schoonmaken van liften door bleef Chavarria tot laat op kantoor om aan schetsen en spreadsheets te werken. "Alles wat ik kon doen om de aandacht van het ontwerpteam te krijgen", zegt hij. Het wierp zijn vruchten af: na zijn dienst zou Chavarria stage lopen bij Nick Graham, wat later een ontwerpersrol werd. "Ik heb veel om dankbaar voor te zijn met die mensen."

Het is geen sinecure om Chavarria's twee decennia sterke modecarrière in een korte introductie samen te vatten, en zijn traject om daar te komen had ook tal van noodlottige wendingen. Een korte periode van hardcore clubbezoek leidde hem naar een Californische badplaats om 'op te ruimen', wat bestond uit rigoureuze training en triatlons. "Ik heb mijn leven totaal veranderd", zegt hij. "Ik heb daar een baan gekregen om te ontwerpen voor een fietskledingbedrijf genaamd Voler." Tegelijkertijd begon Ralph Lauren net met zijn eigen atletiek lijn genaamd RLX, en werkte samen met Voler - en Chavarria, die al van top tot teen gekleed was in Polo Sport - om aan de wielersport te werken verzameling. "Het klikte tussen ons en ze hebben me aangenomen", zegt Chavarria nuchter. In 1999 vertrok hij naar New York City.

Na Ralph Lauren kwam American Eagle Outfitters, waar Chavarria design director was. Zijn banen waren vaak het verzamelen van vintage, wat hem later inspireerde om zijn eigen winkel in SoHo te openen, Palmer Trading Company genaamd, vol met Americana-meubels, accessoires en kleding. Nadat hij zijn baan bij American Eagle had opgezegd om zich fulltime op zijn winkel te concentreren, begon hij merken naar de winkel te brengen en zijn eigen kleine interne lijn overhemden en accessoires te creëren.

"Het verkocht vrij goed in Japan, dus mijn showroom daar vroeg me of ik geïnteresseerd was in een ander label dat authentieker voor mij was", zegt Chavarria. "Oh man, dat was een droom die uitkwam." Zijn naamgenootlabel werd officieel gelanceerd voor de herfst van 2015 en afgelopen zomer heeft hij zijn winkel omgedoopt tot "Willy Chavarria", die nu uitsluitend kleding en accessoires verkoopt.

We spraken met de oude ontwerper en bedrijfseigenaar van zijn winkel in SoHo, die vóór zijn tijd als ruimte diende voor styling- en modelcastingsessies New York Fashion Week: Heren voorstelling op woensdagavond. Lees verder om erachter te komen wat Chavarria heeft geleerd van zijn eerdere banen, zijn ontwerpfilosofie en hoe haatmail zijn binnenkort te verschijnen lente-collectie van 2018 inspireerde.

Altijd al je eigen label willen beginnen?

Het was altijd een beetje een droom geweest. Zelfs als kind maakte ik modeschetsen en zette ik mijn naam op de kleding. Maar ik denk dat het allemaal om timing ging. Ik heb mijn leven een beetje van tevoren uitgestippeld, terug naar toen ik een klein kind was, fantaserend in die tijdschriften en schetsen. Ik had de dingen echt zo gepland dat het op het juiste moment gebeurde. Ik betrap mezelf er mijn hele leven op en denk: "Ik zag mezelf dit doen toen ik een klein kind was." De stad waar ik woonde was zo ver weg. Ik herinner mezelf daaraan als dingen moeilijk worden, zoals "Oké, dit is slechts een deel van het traject." Ik zal voortdurend groeien en succes wordt alleen afgemeten aan mijn ontwikkeling.

Wat heb je geleerd van je eerdere ontwerpopdrachten die je vandaag de dag nog steeds beoefent?

Wat geweldig was aan Ralph Lauren was dat er zo'n sterke nadruk lag op kwaliteit van ontwerp en kleur. Het was in de tijd dat de modebranche [lucratiever] was, dus daar was een budget voor, en mensen konden de hele dag zitten en kleuren uitzoeken. Ik dank die toewijding aan perfectie in ontwerp aan Ralph Lauren. Ik ben dankbaar voor de American Eagle Outfitters-ervaring omdat het erg zakelijk was. Het ging er heel erg om welke tint lavendel beter verkoopt... wat kopen mannen, wat kopen ze niet; wat kopen ze in deze regio versus die regio, en een assortiment sorteren. Ook sourcing. Mijn fabrieksrelaties kwamen van beide bedrijven.

Ik vertel iedereen die mij benadert dat het beste wat je kunt doen is een baan voor iemand krijgen en gewoon zoveel mogelijk leren. Doe al het gromwerk. Werk je kont af. Maak je geen zorgen dat je op dat moment niet genoeg betaald krijgt. Denk aan de ervaring die je opdoet, want dat is van onschatbare waarde. Ik merk dat dat in veel gevallen voordeliger is dan wat op scholen wordt onderwezen, vooral voor mij omdat toen ik de universiteit verliet, het internet net werd uitgevonden. Tegen de tijd dat ik klaar was om dingen te doen, had ik een schaar en alles werd al op computers gedaan.

Hoe zou u uw ontwerpfilosofie omschrijven?

Ik wil altijd een stem hebben voor de minder gesprokenen. Dat vind ik consistent in wat ik doe. Vooral met de manier waarop de wereld nu is, vind ik dat het belangrijker is. Ik kijk graag naar subculturen en demografische groepen die niet echt een sterke stem hebben en geef ze licht en toon ze in een mooi, sterk perspectief.

Vertel ons over de voorjaarscollectie 2018.

Vorig seizoen verscheen er een artikel over mij en kreeg ik wat haatmail van mijn eigen Chicano-community. "Dit is leuk." "Deze man is een flikker." "Hij is zo homo om dit te doen. Laat ons er niet homo uitzien.' 'Laat onze mensen er niet uitzien als flikkertjes.' Ik was er erg overstuur van. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik een gay Chicano-ding ga doen. Ik had die twee elementen in gedachten toen ik [voorjaar 2018] aan het samenstellen was, en dus begon ik naar foto's van lowrider-scènes en Tom van Finland boeken.

Afgelopen seizoen was een uiting van verzet. Deze show, zes maanden later, gaat meer over romantiek en schoonheid. Het is een verhaal over het samenkomen van subculturen die bijna tegengesteld zijn - twee werelden waar normaal gesproken niet over gesproken wordt en die geen vrienden zijn. Ik wil laten zien wat er gebeurt als die twee samenkomen. In dit geval is het de lowrider cholo-cultuur en de undergroundcultuur van homoleer. Het laat zien dat ze samen bestaan.

Hoe vertakt u zich qua design met deze collectie?

Naarmate de lijn zich ontwikkelde, begon ik met nietjes - gebreide kleding die helemaal ging over het silhouet en de kwaliteit van de stof - geaccentueerd met een paar high fashion stukken, zoals een gigantische oversized jas en wijde broek. En naarmate de verkoop van de high fashion-artikelen is toegenomen, begint het een beetje te egaliseren. Met deze collectie is er een beetje meer overlap van de luxe elementen in het breiwerk, zoals het toevoegen van satijnen versiering aan sommige basics, in lijn met 'serieuze sportkleding'.

Daarnaast doe ik dit seizoen ook nog iets zinvols. Alle silhouetten en de Chicano-invloeden komen uit deze stad waar ik ben opgegroeid met de kunstenaar Brian Calvin. We zijn samen opgegroeid in Visalia en daarom wilden we een kleine capsule maken die daar een afspiegeling van is. Meestal is kleur een beetje makkelijk voor mij omdat ik me aan een strak kleurenpalet houd, maar dit seizoen vroeg ik Brian om kleuren voor me te schilderen die hij gebruikte voor zijn volgende show in New York.

Wat wil je nog meer creatief doen in je carrière?

Ik vind het leuk om met andere levensvormen om te gaan die niet per se modegerelateerd zijn. We zijn bijvoorbeeld onlangs naar Peru geweest en ik werkte daar met een gevangenis. Niemand gaat deze gevangenis binnen; het is supergevaarlijk. Ik moet met een paar gevangenen omgaan. Ik bracht kleding mee en maakte hun uniformen opnieuw met functionelere breisels. Dat was een geweldige ervaring.

Ik wil zeker doorgaan met mode, maar de manier waarop die mode verandert, ik zie [mijn lijn] een massamarkt betreden, misschien enkele van de basisprincipes. De high-fashion stukken kunnen een klein ding zijn dat ik van een afstand kan bedienen, zodat ik meer film, video en shows kan doen. Ik wil gewoon ontdekken en andere creatieve gebieden betreden voordat ik kwaak.

Bekijk de Willy Chavarria Spring 2018-collectie in de onderstaande galerij.

Dit interview is bewerkt en ingekort.

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.