Je moet het aan Daisuke Obana overhandigen: wanneer hij een thema kiest, verbindt hij zich eraan. Net als de piloten van vorig jaar of de Hemingway-vissers van 2012, was er absoluut niets halverwege zijn benadering van die meest Amerikaanse van allemaal iconen, de cowboy (in het bijzonder William S Hart's oprichting van het visuele archetype in stomme films van de 20e eeuw eerste twee tientallen jaren).
Obana's modellen - anders dan die van iemand anders op NYFW: ergens tussen rockende hipster en ruige handel - toonden meer denim dan je zou kunnen vinden in je gemiddelde raghouse. Zijn bandieten en jonge scherpschutters, met zakdoeken en sjaals om hun nek, brachten de stoffige saloonuitrusting in de eigentijdse slanke blazers met twee knopen (patroon met hoefijzers), frisse wollen broeken en varsity-jacks met kleurblokkering in pastel. Soms was de combinatie zichtbaar in een enkel kledingstuk, zoals in de met poncho-achtige overhemden, Josey-Wales-via-Williamsburg stofdoek, en slimme kijk op cowboyoverhemden met hun strass-kraag tips.
Er is een fascinerende relatie tussen Japan en Amerikaans denim die teruggaat tot het naoorlogse tijdperk en een aantal leuke twist-and-turns heeft - inclusief alle originele fabrieken die werden gebruikt om klassieke Levi's te maken die werden gekocht door Japanse bedrijven - en uiteindelijk is Japan de bron van 's werelds beste denim, dat de meeste Amerikaanse van materialen. Cowboys zijn Amerikaanse metonymie, dus door die symboliek met al deze denim te verkennen - met het risico mijn metaforen te vermengen - gaat Obana voor een ietwat diepgaande hoed-op-een-hoed. De status van buitenstaander van de ontwerper wordt bemoeilijkt door zijn materiaalkeuze, waardoor zijn verhaal meer verwant wordt naar het complexe familiale en sociale drama van Shane dan de eenvoud van vijanden-worden-vrienden van Red Rivier.
Het resultaat is boeiend, gedurfd en een uitdaging voor de status quo.
Foto's: IMAXtree