Lanvin was donderdagavond de laatste die optrad en Creative Director Alber Elbaz zette het podium op voor een feest, met kettingen hangend aan het plafond van de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts en "LANVIN" gespeld in lichten boven de landingsbaan. Op een pompende soundtrack die later werd verweven met romantische ballads, liep Ruth Bell met een streng gezicht naar buiten in een paletreiniger: een witte oxford met pofmouwen en een strak getailleerde zwarte broek met hoge taille.
De rest van de kleding was niet zo eenvoudig en niet zo schoon. Zoals John Galliano bij Margiela, Elbaz wilde dit seizoen de onderbouw van kleding blootleggen: rommelige naden werden uitgezocht in witte draad op donkere rokken, met losse stukjes stof erachter; jasjes en rokken van tweed waren overmatig gerafeld; en biais-gedrapeerde avondjurken werden opzij gespeld om het korset eronder te onthullen. Oversized schouderruches en helter-skelter strikbroches; een vuilniszakachtige jas; en jurken, pumps en jacks met volledige pailletten, waarvan vele leeggelopen waren, droegen bij aan het gevoel van couture dat verkeerd was gegaan. De show werd afgesloten met een mengelmoes van looks bedrukt met boodschappentassen, schoenen, luipaard en de naam Lanvin, zo bekend om zijn goede smaak.
68
68 Afbeeldingen