Ralph Pucci over de kunst van het maken van een kledingsmannequin

Er zijn veel ondergewaardeerde mensen in de mode-industrie, maar misschien wel de meest over het hoofd gezien zijn de stille, onberispelijke mannequins die merkkleding tonen lang nadat de catwalkshows voorbij zijn.

Het Museum of Arts and Design in New York geeft eindelijk etalagepoppen hun recht in een nieuwe tentoonstelling getiteld "Ralph Pucci: The Art of the Mannequin", met 30 mode-etalagepoppen gemaakt door het gelijknamige ontwerpbureau van de New Yorkse ontwerper Ralph Pucci, in samenwerking met klanten zoals Diane von Furstenberg, Christy Turlington en Anna Sui.

Pucci is zijn hele leven omringd door mannequins: zijn ouders begonnen het bedrijf in 1954 als een reparatiewerkplaats in de kelder van hun huis in Mount Vernon, New York. Toen Pucci in 1976 als jonge man bij hem kwam, kwam hij op het idee om 'actie-etalagepoppen' te maken die de atletische focus van die tijd en stond in schril contrast met de conventionele, damesachtige vormen die waren overal. "Het gaf Pucci een standpunt en een sterke richting", zei hij.

Maar pas toen Barneys in 1986 een uitbreiding opende met de hulp van interieurontwerper Andrée Putman, realiseerde Pucci zich dat er een markt was voor een ander soort paspop in winkels. Hij en Putman ontwierpen de 'Olympische Godin' voor de opening van de winkel, die anders was dan alles wat de winkelvloer eerder had gezien: gespierd, metaalachtig en androgyn. "Mijn ogen werden geopend voor wat we vervolgens gingen ontwikkelen", zei Pucci. De retailwereld was hongerig naar unieke, sculpturale mannequins die de moderne mode weerspiegelden. Door individueel samen te werken met klanten en ontwerpers en inspiratie te halen uit supermodellen en beeldhouwers uit het verleden, hebben Pucci en zijn team een ​​gevarieerde collectie mannequins geproduceerd de jaren.

Dertig daarvan zijn in de tentoonstelling te zien, naast een replica van het beeldhouwatelier Pucci. Meesterbeeldhouwer Michael Evert zal gedurende de hele tentoonstelling op donderdag twee uur live beeldhouwen in het museum van levende modellen als Linda Fargo, Mary McFadden en Anna Sui. Toen hem werd gevraagd naar het meest uitdagende aspect van het ontwerpen van mannequins, zei Evert dat het erg lastig is om exacte gelijkenissen te maken. gaf toe dat het in zijn gedachten was voorafgaand aan zijn livesessies - maar dat anticiperen op de kleding die de vormen zullen dragen ook een belangrijk punt is zorg. "Het is geen naakt persoon," legde hij uit. "Het stelt een persoon voor die kleren draagt, maar die toevallig geen kleren aan heeft. Als je een strakke broek aantrekt, verandert de strakke broek je lichaam. En als je diezelfde broek probeert op een paspop van glasvezel die precies lijkt op iemand die geen broek aan heeft, zal hij niet bewegen. Het moet de vorm hebben alsof het de broek al draagt." 

Niet alle mannequins in de tentoonstelling proberen echter realistisch te zijn. Vroege Pucci-medewerkers en levenslange vrienden Ruben en Isabel Toledo hebben twee mannequin-ontwerpen in de tentoonstelling. Een met de titel "Birdland" is een van de meest abstracte en is ontworpen om handtassen en accessoires te tonen in plaats van kleding. Een ander hoogtepunt is de fantastisch bizarre "Swirley", die werd gemaakt in samenwerking met schilder Kenny Scharf en die felrode lippen, een enkel oog en een gebogen, puntig hoofd heeft.

Pucci heeft ook vruchtbare samenwerkingen gevonden met modemodellen zoals het icoon Verushka uit de jaren 60 en Christy Turlington - vrouwen die de rol van het lichaam in de mode zeker begrijpen. Pucci werkte samen met Turlington om een ​​serie mannequins in yogahoudingen te creëren voor het debuut van haar athleisure-voorloper merk Nuala in de jaren '90. "Christy was nog steeds een model, maar ze speelde echt met sporten, niet-roken en verantwoordelijkheid", zei Pucci. "De mannequins maakten grotere uitspraken over yoga en gezond leven." 

In 2013 werkte Pucci samen met Diane Von Furstenberg om mannequins te ontwerpen voor het 40-jarig jubileum van de wikkeljurk. "We hebben haar jukbeenderen genomen, we hebben haar mond genomen en we hebben het geabstraheerd en het modern gemaakt", zei Pucci, wijzend op de gelijkenis met de ontwerper. "Ze bleef maar praten over de Terra Cotta Warriors. Ze wilde dat het een sculptuur werd, maar moest tegelijkertijd kleding dragen." Het resultaat is een etalagepop in een subtiel assertieve achterovergebogen pose met opvallende gelaatstrekken. Pucci maakte ze in het wit voor de tentoonstelling van DVF - "meer commercieel" - maar toont er een in goud in het museum.

Omringd door het scala aan mannequins en de opnieuw gecreëerde studio op de museumvloer, vergeet je gemakkelijk dat Pucci en zijn team geen kunstenaars in een vacuüm zijn. Dit is een commerciële onderneming, en hoewel de invloed van het warenhuis is afgenomen, is er nog steeds een grote markt voor mannequins in het hele land.

"De winkelomgeving is echt veranderd", zegt Pucci. "Er zijn steeds minder winkels, maar we hebben de movers en shakers - Nordstrom, Neiman, Saks, Macy's en Kate Spade." Zijn reputatie voor kwaliteitsproductie en artistieke samenwerkingen onderscheidt hem, en hij zegt dat dit de reden is waarom klanten zoals DVF komen naar hem. "Ze wilde dat het geïnspireerd zou zijn door kunst, daarom koos ze voor Pucci," zei hij. "Alle [warenhuizen] die interessante dingen doen, zijn zo'n beetje Pucci-klanten." 

"Ralph Pucci: The Art of the Mannequin" is tot augustus te zien in het Museum of Arts and Design in Columbus Circle. 30, 2015. Klik door de galerij hieronder om de tentoongestelde mannequins te zien.