Zoals iedereen waarschijnlijk inmiddels weet, stierf Roger Ebert, geliefde filmcriticus (en een hoofdbestanddeel van mijn jeugd in Chicago) gisteren. Gelukkig liet hij ons stapels en stapels hilarische, ontroerende en vaak snarky - op de slimste manier mogelijk - filmrecensies achter.
Ebert beoordeelde soms honderden films per jaar, waaronder enkele van onze favoriete modefilms. Zijn openingszin voor Onwetend in 1995, die hij uiteindelijk drie en een halve ster gaf:
"Dus, oké, je hebt waarschijnlijk zoiets van - wat is dit, een Noxzema-commercial?" Eerste woorden van 'Clueless'. Dat is precies hoe ik was. De handcamera kantelde waanzinnig en liet de zonovergoten tieners van Zuid-Californië zien, en ik heb zoiets van - wat is dit, een MTV-video?
Hij besloot zijn recensie als volgt:
Heckerling loopt een dunne lijn tussen satire en opvoering, maar ze vindt het, en haar dialoog zou een bloemlezing kunnen zijn.
En oh wat had hij gelijk.
Hij voelde niet hetzelfde over een andere geliefde modefilm,
Zoolander (wat, laten we eerlijk zijn, nee is) Onwetend). De film werd slechts enkele weken na 9/11 uitgebracht. Hij gaf het een ster.Er zijn de laatste tijd artikelen verschenen waarin wordt gevraagd waarom de Verenigde Staten in sommige delen van de wereld zo gehaat worden. Als bewijsstuk A uit Hollywood van deze week bied ik 'Zoolander' aan, een komedie over een complot om de premier van Maleisië te vermoorden vanwege zijn verzet tegen kinderarbeid. Misschien wil je die zin twee keer lezen. De logica: kinderarbeid is noodzakelijk voor de economische gezondheid van de mode-industrie, en dus moeten haar tegenstanders worden uitgeschakeld.
Touché. Onnodig te zeggen dat de heer Ebert erg zal worden gemist.