Les nummer één: log nooit uit. Foto: Imaxtree
Breek uit de bubbel: in januari wordt Fashionista 10! We weten het, we kunnen het zelf nauwelijks geloven. Om de plaats te vieren waar zovelen van ons onze start in de industrie hebben gekregen, zullen we zijn een terugblik over alle dingen die Fashionista tot een van onze favoriete modesites maken (niet dat we bevooroordeeld zijn!).
Op het gevaar af opschepperig te klinken, kunnen we niet ontkennen dat Fashionista een broeinest van talent is als het gaat om ontluikende, gezaghebbende stemmen in mode en beautywriting. Onze voormalige stafleden hebben geweldige dingen bereikt bij legendarische mediamerken (Elle, kosmopolitisch, Marie Claire, The New York Times, In stijl, Vogue, WWD), bij jongere publicaties in opkomst (Het bedrijf van de mode, in de rekken) en verder. Hoewel de stem van Fashionista en de inclusieve, vaak dwaze benadering van het verslaan van de branche niet gemakkelijk ergens anders kan worden gerepliceerd, zijn de lessen die je leert door die hier in het vuur van digitale inhoud worden gegooid, zijn van onschatbare waarde - en bereiden je voor om veerkrachtig, creatief en snel genoeg te zijn om alles aan te pakken waar een toekomstige werkgever tegenaan loopt jij.
Hier delen zes Fashionista-redacteuren uit het verleden (en één heden!) wat de site zo speciaal voor hen maakt, en welke lessen ze hebben geleerd tijdens het werken hier die ze tot op de dag van vandaag met zich meedragen. Genieten van!
Chantal Fernandez
"Het belangrijkste dat ik leerde van de magische coven van vrouwen op Fashionista.com was hoe ik me voorover kon storten in dingen waarvan ik geen idee had hoe ik ze moest doen - of het nu rapporteren vanaf een rode loper, een overlijdensbericht schrijven voor iemand van wie ik nog nooit heb gehoord, naar Rusland gaan of handmatig advertentiepagina's tellen in alle septembernummers. Meer ter zake, het team leerde me schrijven, recenseren, rapporteren, bewerken, tweeten, ademen en in DM's glijden.
Op de laatste dag van mijn eerste modeweek op de site, bezat iets me om een Instagram-foto van Ralph Lauren die de wang van Kanye West streelde, te laten vergroten tot posterformaat bij Duane Reade. Ik vertelde niemand dat ik dit deed, en toen ik terug naar kantoor liep met het boven mijn hoofd gehesen en iedereen 'begreep' waarom het belangrijk was, voelde ik me diep begrepen.
Rond diezelfde tijd vertelde ik de enige echte Cheryl dat ik in feite een bikiniwax-product voor thuis zou testen en beoordelen. Het ging niet goed en blijft een vormende herinnering aan mijn tijd op de site. Iets anders dat ik voor altijd zal koesteren, is de kortstondige maar gepassioneerde column die ik met Eliza begon, genaamd 'Shop It Out!' dat was zowel een inside joke die te ver was gegaan als, naar mijn mening, heerlijke inhoud voor gefrustreerde, modeminnende vrouwen overal.
Dat brengt me bij mijn laatste punt: het beste aan Fashionista zijn alle mensen met wie ik daar heb gewerkt, met inbegrip van maar niet beperkt tot aan: Lauren, Alyssa, Dhani, Eliza, Tyler, Maura, Maria, Nina, Fawnia, Karina, Chloe en onze beruchte buurvrouw die we graag de Barefoot noemen Contessa. Ze hebben allemaal mijn leven ten goede veranderd en hebben me geholpen om, zoals DVF zou zeggen, de vrouw te worden die ik wil zijn."
Chantal Fernandez is een senior redactiemedewerker bij Bedrijf van de mode.
Cheryl Wischhover
"Ik heb het verhaal van mijn rare carrièreverandering al verteld (hier), maar het is de moeite waard om te herhalen dat ik dat zou doen niet heb de carrière die ik doe zonder Fashionista. Ik vond het geweldig om daar te werken omdat we altijd werden aangemoedigd om daar te werken zeggen wat we echt denken. Dat is zeldzaam voor veel modesites. Maar vooral leerde Fashionista me een verhaal te vinden, creatief te zijn en verder te kijken dan het voor de hand liggende terwijl ik het deed. Een van mijn favoriete voorbeelden is dit verhaal over een Japanse haarverspreider, die ik schreef na een bijzonder saai seizoen backstage bij NYFW.
Toen ik in 2010 voor het eerst als stagiaire bij Fashionista begon, lieten Britt en Lauren me vaak redactionele artikelen uit tijdschriften scannen om ze op de site te plaatsen. Het was verreweg mijn minst favoriete taak, maar ik kwam in aanraking met veel indietijdschriften waarvan ik voorheen niet wist dat ze bestonden, dus het was een goede opleiding in modellen en fotografen. (Nu, alle modellen zien er voor mij hetzelfde uit. Godzijdank voor Alyssa, naar wie ik altijd een stiekeme backstage-afbeelding kon sms'en voor een ID.)
Ik heb zoveel verhalen geschreven waar ik echt trots op ben (zoals dit en dit), maar het meest memorabele, omdat het bijzonder cringey was, was een bericht met de titel "De beste tepelslipjes van beroemdheden." Dhani en ik waren op een middag alleen en besloten dit juweeltje te posten, dat maandenlang een van onze meest gelezen verhalen werd. Hé, dit was voordat clickbait een slechte zaak was, oké?!"
Cheryl Wischhover is senior beautyreporter bij Racked.
David Minkin
"Het is moeilijk te geloven dat Fashionista 10 jaar oud is. Als uitgever was mijn hele doel om advertenties te verkopen (feit: onze eerste grote advertentiedeal was met Max Factor). Iets wat de meeste lezers zich waarschijnlijk niet realiseren, is dat Fashionista bijna was niet de naam — er was een echte verdeeldheid onder de oprichters of het te generiek was en of het domein zelfs betaalbaar zou zijn.
Dus, hier zijn enkele van de andere kandidaten:
—slachtoffersoffashion.com
—hemlines.com
-savekate.com (een oprichter, een grote toegewijde van Kate Moss, deed hier echt hard voor)
-en de nummer twee van Fashionista: sizezero.com (ugh, verschrikkelijk)
Achteraf gezien is het zo duidelijk dat Fashionista de naam moest zijn, vooral uit deze lijst. En we hebben uiteindelijk onderhandeld over de aankoop van het domein voor veel minder dan we ooit hadden verwacht. Het was allemaal zo bedoeld en ik ben er trots op deel uit te maken van de geschiedenis van Fashionista."
David Minkin is de GM, revenue operations bij Dow Jones.
Eliza Brooke
"Voor mij komt het allemaal neer op modellen. Het volgen van hun carrières in high fashion en commercieel werk, door middel van bureauwisselingen en dramatische kapsels, is een behoorlijk niche-interesse, maar het is een van de mijne. Als tiener bracht ik uren door met het doorbladeren van diavoorstellingen van Style.com, waarbij ik per ongeluk de namen leerde van elk werkend model in het midden van de jaren '00; Ik wendde me al snel bewust tot YouTube om FashionTV's interviews met deze jonge vrouwen te verslinden. Je zult echter niet veel mensen vinden die de modellenindustrie met je willen ontleden, tenzij je raakt up TheFashionSpot's online forums of, zoals ik in januari 2014 ontdekte, bezoek de kantoren van Fashionista.
Daar was de seizoensgebonden komst van showpakketten - glanzende comp-kaarten van de modellen die elk bureau naar castings van de modeweek stuurt - reden voor feest en analyse. Toen de New York Fashion Week begon, hielden we bij welke nieuwe gezichten op het punt stonden groot te worden en welke runway-veteranen hun tempo aan het veranderen waren. We hebben de modellenindustrie niet met de helft van de intensiteit behandeld waarmee we het op kantoor bespraken, want dat zou echt overdreven zijn geweest.
Ik heb het over modellenwerk, om een paar redenen. Ten eerste, in een medialandschap waar zoveel publicaties verkeer naar hun sites proberen om te leiden door te schrijven over elk semi-relevant nieuwsmoment, Fashionista is doelbewust in zijn focus op mode, en het gaat diep. De redacteuren zijn experts, zelfs als hun kennis - van bijvoorbeeld Molly Bairs vroege redactionele werk - niet snel een verhaal zal dienen.
Ten tweede brengen mensen in New York veel tijd door - waarschijnlijk te veel - op het werk. Er is veel vreugde om je dagelijks te omringen met mensen die jouw taal spreken en jouw nieuwsgierigheid delen, hoe gespecialiseerd, hoe vreemd ook."
Eliza Brooke is een senior verslaggever bij Racked.
Faran Krentcil
"Het is moeilijk voor meisjes om toe te geven dat ze iets geweldigs doen. 'Opscheppen' en 'bazig' liggen te dicht bij 'bitch', en geen van die woorden maakt het leven gemakkelijk. Maar ik zal breken met de conventies en zeggen dat het maken van Fashionista geweldig was, en we waren geweldig om het te maken, omdat het een gesprek en een gemeenschap op gang bracht die vandaag nog steeds bloeit. Dat zou niet zijn gebeurd als er niet een paar dappere en een beetje vleermuis-shit kinderen waren, vooral - hijg - ik.
Maar niet alleen ik - niet eens in de buurt. Vanaf de eerste dag voedde Fashionista een stam lezers die onze waarheid leefden: dat jonge vrouwen van mode konden en hielden, omdat het identiteiten, dromen en carrières vormde. Maar soms brak het ook onze geesten, vooral als we het gevoel hadden dat we waren buitengesloten ten gunste van straffende normen en meestal mannelijke, meestal blanke, meestal rijke gezichtspunten. We wilden meer dan alleen een geweldige jeans - we wilden ook inspraak in het gesprek. Vanwege de geweldige lezers en de briljante schrijvers was Fashionista een plek waar hard werken en innovatie belangrijker waren dan anciënniteit of protocol.
Fashionista was ook - en dat weten we allemaal - een plek die in de beginjaren een beetje gek werd. Ik schreef handgeschreven notities omdat ik niet wist hoe ik een echte webpagina moest maken; Ik lekte vertrouwelijke contracten en legde een embargo op afbeeldingen omdat ik volledig (en soms ten onrechte) geloofde dat waarheid macht was, en dat was dat. De publicist van Sarah Jessica Parker dreigde met een rechtszaak toen we foto's maakten van haar eerste kledingcampagne - een eer die zou zijn voorbehouden aan Mode. Bravo TV had een meltdown toen we de Project Runway finalisten weken voordat ze zouden worden 'geplukt'. En Izebel noemde me 'een konijn met krullen', wat tot op de dag van vandaag mijn geheime motto is.
Mensen vragen me nog steeds waarom - nadat ik een site had gebouwd die zo belangrijk was voor zovelen, en ervoor werd betaald om het te doen - ik Fashionista verliet om de werknemer van iemand anders te worden. De waarheid is dat er dingen waren die ik niet kon leren als 'The Boss' en vaardigheden die ik niet kon ontwikkelen als een 24/7 contentmachine.
Maar er is nog een andere waarheid, en die is belangrijker: Fashionista was niet 'van mij'. Het is van jou. Het is van ons. Het is een plek die voorbij de catwalks en de campagnes en de feesten weet dat mode gaat over één meisje en één kledingstuk, die samenvloeien om de beste versie van haar visie te worden. Het is een plek die ertoe doet, omdat zowel redacteuren als lezers dapper genoeg zijn om dat toe te geven wij materie. Als dat het enige is dat we ooit van deze site leren, weet je wat? We doen iets geweldigs."
Faran Krentcil is een bijdragende redacteur bij Yahoo en Elle.com, evenals een schrijver en digitaal strateeg.
Fawnia Soo Hoo
"Ik heb het grootste deel van mijn schrijfcarrière bijgedragen aan Fashionista en ik waag me op het gebied van 'Van Wilder' in termen van rondhangen. Omdat, eerlijk gezegd, hier deel van uitmaken is waarschijnlijk mijn favoriete ding over #freelancelife.
Ik heb altijd naar Fashionista gekeken voor die scherpe, unieke, inzichtelijke en lachwekkende slimme kijk op mode (en meer). Mijn eerste redacteur bij Fashionista was Leah, die me de fundamentele regel bijbracht: "Het is alleen maar een feestverslag tenzij je een origineel interview krijgt." Met andere woorden, krijg die celeb/designer-quote... maakt niet uit wat. Die ervaring gaf me het vertrouwen - of liever het gebrek aan schaamte - om rond een beroemdheid te zweven tijdens cocktailuurtje of baan me een weg door de agressieve paparazzi-fotografen om de eerste rij bij Fashion te bereiken Week. Eens, voor een show van Narciso Rodriguez, zei Leah gewoon terloops: "O, Claire Danes zal daar zijn", wat ik hoorde als: "je kunt haar beter interviewen." ik was bijna meerdere keren de zaal uit getrapt voor de show (PR: "Ik heb je tot nu toe aardig gevraagd, maar als ik je weer op de catwalk betrap, moet ik je vragen om vertrekken"). Ik heb mijn offerte na de voorstelling trouwens.
Fashionista laat me ook in wezen mijn droom waarmaken om over televisie te schrijven voor de kost met mijn kostuumontwerpverslaggeving. Omdat het Fashionista is, heb ik de mogelijkheid om helemaal nerd-out te zijn dan waar ik de kleding moet kopen (hoewel ik dat soms ook vraag). Als ik nu naar een show of film kijk, waardeer ik hoe garderobe helpt bij het ontwikkelen van de personages, het verhaal vertelt en zelfs ras en seksisme kan onderzoeken door vintage jaren 90-outfits. Plus, nu weet ik waar alle fantastische kostuums gaan weg mijn favoriete tv-programma's zijn tenslotte ingepakt. 'Gossip Girl' voor altijd."
Fawnia Soo Hoo is een bijdragende redacteur bij Fashionista.
Hayley Phelan
"Waar te beginnen? Ik herinner me nog de zonnige (noodlottige) dag in de zomer van mijn Junior jaar aan NYU, dat ik voor de allereerste keer Fashionista's oude kantoren in Mott Street binnenliep. Het was voor een zomerstage en ik had voor de gelegenheid gekozen voor een geruite broek van Zara, ballerina's en een dunne vrouwenklopper - wat vreemd casual lijkt nu ik erover nadenk. Britt en Natalie lieten me midden in het kantoor een bank zien. Ik dacht dat ze zo volwassen leken en in elkaar gezet. Sterker nog, ze waren maar een paar jaar ouder dan ik.
Ik herinner me niet veel van wat ze van me vroegen, maar - spoiler alert - ik kreeg het optreden. En het bleek de beste leerervaring te zijn waar ik om had kunnen vragen. In de loop der jaren ben ik bij Fashionista gekomen en gegaan, maar waar ik ook ben, het voelde altijd als thuis. Geen wonder dat als ik Britt of Lauren of Faran of Leah of Dhani in de wereld tegenkom, we daar graag grappen over maken we maken deel uit van dezelfde modefamilie, ondanks het feit dat sommigen van ons er zelfs nooit rechtstreeks mee hebben samengewerkt een ander. Eigenlijk was het een deel van het schrijven en bewerken van een bootcamp en een deel van een studentenvereniging, maar op een coole manier."
Hayley Phelan is een freelance schrijver en draagt bij aan de New York Times, de Bedrijf van de mode en meer.