Hoe Guo Pei tegen alle verwachtingen in een couturebedrijf oprichtte in China

"Veel Chinezen denken dat als je erkend wordt in het Westen, je iemand bent; maar wat ik wil doen is een brug worden, iets doen dat van betekenis is voor de natie en de mensen", zei Guo Pei Maandag in New York. De internationale erkenning van de weelderige couture-ontwerpen van de Chinese topontwerper is inderdaad alleen maar toegenomen sinds Rihanna haar droegGouden jurk van 55 pond naar het Met Gala in 2015, die de tentoonstelling "China: Through the Looking Glass" van het museum vierde. De beroemde jurk kostte 100 arbeiders 50.000 uur om te maken, werd van de ene op de andere dag een legendarisch moment op de rode loper en lanceerde Pei op het wereldtoneel. Afgelopen herfst, The Chambre Syndicale de la Haute Couture nodigde haar uit om te showen op de Parijse couture kalender, het is de eerste keer dat een ontwerper geboren en getogen in Azië de eer krijgt.

Pei is deze week in New York op uitnodiging van het China Institute, een in New York gevestigde faciliteit die programma's en tentoonstellingen organiseert die bedoeld zijn om een ​​beter begrip van China in de U.S. Naast het eren van haar tijdens het 90-jarig jubileum Gala-dinsdag, ontving het Instituut haar en haar gedenkwaardige Met Gala-ontwerp voor een gemodereerde Q&A in de Waterfall Mansion and Gallery op Maandag. Pei sprak met televisiepresentator en producer Yue-Sai Kan via een vertaler (de ontwerper spreekt niet) Engels) en het gesprek varieerde van Pei's kindertijd tot haar kijk op de couture-business binnen en buiten China.

"In Europa is haute couture eigenlijk bedoeld voor mensen met een sociale status, die rijk zijn, maar in China is het een beetje anders; in China is er ook een factor van de contemplatie van schoonheid. Er zijn veel mensen die geen geld hebben, maar wel een stuk van mijn ontwerp willen hebben", aldus Pei. een voorbeeld van een vrouw die een levenslange aanbetaling van 50.000 yuan (ongeveer $ 7.500) aanbood voor een bruiloft jurk. Dat is echter niet altijd het geval geweest.

"Dertig jaar geleden was er geen mode, geen dergelijk woord in China", legde Pei uit, sprekend over post-Culturele Revolutie China. "En 20 jaar geleden was er geen zogenaamd 'modeontwerp' in China, maar gedurende deze 30 jaar is het begrip van schoonheid zo veel geëvolueerd voor Chinese mensen en ze zijn nu op zoek naar de geest van hun nationaliteit en hun individuele geest," zei ze zei.

Omdat ze opgroeide in een door uniformen gedomineerde omgeving die handwerk zoals borduren niet op prijs stelde, moest Pei zichzelf de meeste vaardigheden aanleren waar ze tegenwoordig bekend om staat. In 1982, op 15-jarige leeftijd, maakte ze deel uit van de eerste klas die werd toegelaten tot een vierjarig ontwerpprogramma aan de Beijing School of Industrial Design voor technische training in tekenen, schetsen en het maken van patronen. Toen ze haar leraar vroeg om haar te helpen bij het ontwerpen van het soort volumineuze jurk die Pei in de films had gezien of waarover ze had gehoord in verhalen van haar grootmoeder, stuurde de leraar haar naar een kostuumwinkel. "Waarom maak je niet iets dat kan verkopen?" Pei herinnerde zich de vraag van de leraar. Ze werd ervan beschuldigd burgerlijk te zijn.

Pei's wens om onbetaalbaar dure, ondraagbare maar ontzagwekkende jurken te maken is altijd haar hartstocht geweest, zoals ze het noemde, maar weinigen begrepen het in het begin van haar carrière. In 1997 nam ze een risico en stopte ze met haar baan als "ijzeren rijstkom" (dat wil zeggen een baan met levenslange zekerheid) om Rose Studio in Peking te openen. Maar pas een paar jaar later, toen ze haar man en partner Cao Bao Jie ontmoette - bij iedereen bekend als Jack - besefte ze dat ze niet alleen een kleermaker was: ze was een haute couturière. Jack was een textielhandelaar die haar kennis liet maken met Europese stoffen en borduursels.

Net zoals Pei worstelde om iemand te vinden die haar kon leren hoe ze het soort kleding kon maken waar ze van droomde, had ze ook moeite om bekwame vakmensen te vinden om met haar samen te werken in Rose Studio. "Het was onmogelijk om borduursters te vinden, want tijdens de Culturele Revolutie werd dat als een... echt slechte vaardigheid om te hebben, dus niemand leerde en niemand gaf les - dit soort vaardigheid ging verloren," zei Pei. Ze hoorde dat enkele borduursters die voor de koninklijke familie hadden gewerkt nog steeds in de provincie Hubei in de platteland, dus Pei reisde daarheen en begon letterlijk op de deuren te kloppen van huizen met geborduurde gordijnen erin de ramen. Nu heeft ze meer dan 300 borduursters bij Rose Studio, van wie ze velen zelf heeft opgeleid.

Op de vraag waarom ze de voorkeur geeft aan couture boven confectiekleding, zei Pei dat ze de voorkeur geeft aan een-op-een contacten met klanten, en om hen te helpen begrijpen hoe ze haar ontwerpen moet dragen. "De eerste 10 jaar ontwierp ik prêt-à-porter en ik was zeer succesvol... maar na verloop van tijd zag ik iemand op straat mijn ontwerp dragen en door het gebrek aan gezond verstand wisten ze niet hoe ze het moesten dragen. Ik moet zeggen dat het behoorlijk lelijk is voor mijn normen," zei Pei. Ze wilde de shopper opvoeden omdat "in die tijd in China veel Chinezen niet wisten wat schoonheid was." 

Pei worstelde om klanten te overtuigen om hetzelfde soort geld uit te geven als aan Gucci en Prada aan een lokale ontwerper. "Ik heb uitgelegd waarom ik al bijna 10 jaar zoveel vroeg; maar na 10 jaar vraagt ​​niemand me meer." Maar toen iemand haar onlangs 5 ​​miljoen yuan (ongeveer $ 750.000) aanbood voor de gouden jurk gedragen door Rihanna, besloot Pei het uiteindelijk te houden als een symbool van "de legende van haar ontwerp" - en een moment dat haar radicaal veranderde bedrijf.

"De bekendheid uit het buitenland heeft Rose Studio in China geholpen", vertelde Pei aan Fashionista na de Q&A, eraan toevoegend dat klanten in Europa, de VS en China hebben hun verschillen, maar willen uiteindelijk allemaal hetzelfde: haar hoge kwaliteit vakmanschap. Begin 2015 opende ze een tweede atelier in Parijs, wat nodig was om in aanmerking te komen voor een uitnodiging om te exposeren tijdens Paris Couture Week. Voor haar eerste twee shows speelde Pei op veilig en toonde ze meer "praktische" ontwerpen, maar zei dat ze in januari meer "dramatische jurken" wil laten zien. Het balanceren van haar artistieke passies en de commerciële behoeften van een couturebedrijf is een carrièrelange uitdaging geweest.

"Er zijn eigenlijk twee sectoren in mijn ontwerp: de ene is mezelf, mijn geest, mijn droom, mijn streven, en het andere deel is de commerciële kant; Ik moet verkopen om geld te verdienen om mijn team te voeden, hun gezin te voeden', zei ze. Pei werd herinnerd aan een recent gesprek met Apple CEO Tim Cook. Apple sponsorde de tentoonstelling en Met Gala dat markeerde Pei's internationale doorbraakmoment, en Cook bezocht haar in augustus in Peking om te zien hoe zij en haar team de iPad Pro gebruiken in het ontwerpproces.

"Hij wees naar een jurk en zei: 'Waar is dat voor?' omdat die jurk eigenlijk niet draagbaar is; En ik dacht na over hoe ik zijn vraag moest beantwoorden en zei: 'Zie je die jurken daar? Dat zijn de jurken die ik ontwerp om te verkopen voor geld, en dat geld zal ik gebruiken om deze jurk te maken die dat niet is draagbaar.'" Draagbaar of niet, Pei's ontwerpen hebben duidelijk de aandacht van de wereld - binnen en buiten de mode industrie.

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.