Rallier is een liefdadig, in New York gemaakt kledinglabel om in de gaten te houden

Mijn generatie heeft de ongelukkige reputatie om rechtschapen, zelfbelangrijk en, erger nog, lui te handelen. Het zijn eigenschappen die ik niet altijd heb gevonden, en een bekende uitzondering is de 28-jarige Olivia Fay, die na het zien van de documentaire "Meisje stijgt" (over de uitdagingen waarmee meisjes worden geconfronteerd als ze proberen een opleiding te volgen in de derde wereld), verliet een pruim-public relations-baan bij Prada om zich in te schrijven voor de Stern School of Business van New York City. Uiteindelijk begon ze een filantropische kledinglijn - rally - met weinig tot geen formele ontwerpervaring. Makkelijk genoeg, toch?

Rallier, dat vorige maand werd gelanceerd met veel lovende kritieken, is een eigentijdse collectie die alleen voor kleding is bedoeld lokaal gemaakt in New York City en komt ten goede aan schoolmeisjes in regio's die te maken hebben met genderongelijkheid in opleiding. Het wordt direct online aan de consument verkocht en voor elke gekochte jurk worden één tot drie schooluniformen lokaal ingekocht en gedoneerd via de non-profitpartner van Rallier,

Stralende hoop voor gemeenschappen (SHOFCO). Het is een nobel doel, en één Fay heeft het uitgevoerd met een duidelijke kleermakersvaardigheid, een win-winsituatie.

Maar hoe kwam Fay in de kleding- en non-profitsector terecht zonder een formeel ontwerp of filantropische achtergrond? En hoe heeft de business school haar precies geholpen om haar bedrijf te krijgen waar het nu is? Ik heb Fay het voor ons laten oplossen.

Je werkte bij Prada toen je de documentaire 'Girl Rising' zag. Vertel eens over dat klikmoment.

Ik kon amper praten toen ik het theater uitliep. Als je naar dingen als ["Girl Rising"] kijkt en dan teruggaat naar het op de markt brengen van handtassen van $ 3.000, voelt het niet goed. Niet om Prada te kloppen, maar ik kon niet blijven doen wat ik aan het doen was. Er was een interne verschuiving: ik ben een modepublicist, dus wat ga ik hieraan doen? Wie ben ik om te proberen in te grijpen?

Ik las over schoolbenodigdheden, vervoer, lerarensalarissen - en toen uniformen, en een gloeilamp ging af. Aan het eind van de dag is dat een jurk! Als iemand met mijn achtergrond in deze kwestie zou ingrijpen, zou dit de meest geschikte manier zijn om dat te doen.

Waarom jurken?

Als ik kijk naar wat andere jonge merken hebben gedaan, denk ik dat het een grote fout is om met zo'n 15 categorieën te lanceren. Ik ben liever een expert in één ding, vooral omdat we een klein team hebben; Ik maak liever een geweldig product in één categorie dan te lanceren met 20 en alles te hebben meh. Ik wist ook dat we direct-to-consumer e-commerce zouden gaan gebruiken, dus voor mij was het altijd gemakkelijker om jurken online te bestellen - rokken en broeken zijn een beetje lastiger. Ik weet mijn maat in een jurk. Ik vertrouw altijd op jurken als mijn pilaarstukken die me de deur uit kunnen krijgen - en ze gaan het langst mee in mijn kast. Ze zijn minder gevoelig voor in- en uitgaande trends.

Wanneer besloot je om naar de business school te gaan?

Mijn achtergrond was in PR, en mijn hoofdvak was kunstgeschiedenis en beeldende kunst; Ik wist dat ik iets meer nodig had.

Mijn aanmelding bij de business school was in wezen de eerste iteratie van mijn businessplan. Zodra ik op de business school zat, werd dit idee doorgelicht en mocht ik pitchen voor investeerders in een omgeving met zeer lage inzetten.

Hoe heeft de business school je geholpen bij het lanceren van Rallier?

Mijn grootste afhaalpunt was het aantal mensen dat zich om de kwestie bekommerde - niet alleen de opleiding van meisjes, maar ook het goede willen doen in de wereld. Ik denk dat dit super interessant is vanuit het perspectief van een business school, omdat de meerderheid [van de studenten] bankiers en consultants zijn. Iedereen had [goed doen] als onderdeel van wat ze wilden doen toen ze van school gingen, dus het was erg bevestigend voor mij.

Ik zat op de business school, maar NYU staat je toe lessen buiten Stern te volgen, dus ik kon meer leren over internationale ontwikkeling; Ik zat in een klaslokaal met leraren die les hebben gegeven in de regio's waar ik wilde doneren.

Vertel me over het ontwerpproces. Heb je een formele opleiding in design gevolgd voordat je met Rallier begon?

Ik heb een semester in het buitenland gestudeerd aan Parsons in Parijs - ik bedoel, ik beweer in geen geval dat ik een afgestudeerde van Parsons ben, maar ik heb wel naaien gedaan en ik heb lessen in stofontwerp gevolgd. Ik ben altijd behoorlijk creatief geweest. Mijn hoofdvak was voor de helft schone kunsten - nogmaals, geen mode - maar ik heb altijd een kunstvoordeel gehad in wat ik deed. En bij Prada, hoewel ik een publicist was, was een deel van mijn werk leren over de stoffen.

Ik werk nauw samen met een technisch ontwerper, een patroonmaker en onze fabriek. Het is zeer, zeer collaboratief. Onze fabriek in New York is eigendom van vrouwen.

Hoe heb je de non-profit van je bedrijf, Shining Hope for Communities, gevonden en erin gelinkt?

ik deed ton van onderzoek. Ik ontdekte dat veel grote non-profitorganisaties die waarschijnlijk in Amerika zijn gevestigd, alle mogelijkheden hebben om een ​​marketingpartnerschap te hebben met een winstoogmerk bedrijf, maar u hoeft niet per se een grondlegger te hebben die een goed begrip heeft van wat er gaande is in [de gemeenschap die u probeert te helpen]. Ik ben ervan overtuigd dat als je geen senior persoon in je team hebt die die gemeenschap door en door kent, de kans groot is dat je project geen succes zal hebben.

Dus met mijn partner, Shining Hope for Communities, zijn er twee medeoprichters, en ze zijn nu man en vrouw. De vrouw is Amerikaans, uit Colorado, en de man komt uit Kibera. Het was alsof ik een eenhoorn vond.

Wat onderscheidt Rallier van Toms Shoes, of een soortgelijk merk dat zich richt op teruggeven?

Warby Parker en Toms Shoes zijn allebei één-op-één, toch? [Noot van de redactie: voor elk gekocht paar wordt respectievelijk één bril of schoenen geschonken.] De klant weet het; het is pakkend vanuit een marketingperspectief.

Voor mij heb ik een hogere prijs, dus ik vond dat de sociale missie ook wat robuuster moest zijn, en onze jurken variëren in prijs. Het is $ 295 tot $ 495, dus het leek me niet logisch om hetzelfde bedrag te doneren voor een jurk die bijna $ 500 kost in plaats van $ 295. Uiteindelijk hebben we besloten om één tot drie uniformen te doneren. Voor de jurk van $ 295 is het één uniform en voor de $ 495 zijn het er drie. Kortom, we pluggen in wat de verkoopprijs zal zijn en we wijzen een aantal uniformen toe op basis van het assortiment.

Als we een heel seizoen zouden uitverkopen, zouden we de hele school in Kibera uniformeren. Ik vind het leuk dat SHOFCO groeit, omdat we nog steeds groeien, dus als ze scholen toevoegen, kunnen we samen groeien. De uniformen zijn gemaakt via het empowermentprogramma van de school voor vrouwen. De vrouwen worden opgeleid, ze krijgen naaimachines en we kopen alles lokaal in, dus het is allemaal lokale productie.

Wat betekent maatschappelijke verantwoordelijkheid voor jou?

Maatschappelijke verantwoordelijkheid is wat het voor jou betekent. Het gaat om het dagelijks naleven van je waarden - niet alleen met Kerstmis wanneer je gaat doneren, of er is een liefdadigheidsevenement waar je elke zes maanden naar toe gaat. Het zijn echt je dagelijkse beslissingen. Ik denk dat klanten niet beseffen hoe machtig ze zijn met hoe ze hun geld uitgeven. Als elke klant in Amerika zou besluiten alleen van maatschappelijk verantwoorde merken te kopen, zou elk merk moeten veranderen. dat denk ik wel is gebeurt, langzaam. Het is een geweldige tijd om dit te doen.

Dit interview is bewerkt en ingekort.

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.