Nostalgie ontmoet modern. 1967 California Music Festival ontmoet folk uit de jaren 60. Oost ontmoet West. Ongestructureerd ontmoet gestructureerd. Slouchy ontmoet verfijning. Dit zijn slechts enkele van de contrasten die Chadwick Bell me vertelde dat hij dit seizoen wilde verkennen, met een rijke soundtrack als ontwerpinspiratie. “Ik begon met Simon en Garfunkel [en toen] Carole King. Ik ging altijd om vijf uur 's ochtends met mijn vader surfen en hij had altijd Carole King aan in zijn grote 150-er jaren.
In tegenstelling tot Bells lentemeisje - die verdwaald was en wanhopig door de woestijn dwaalde - weet de muze van Fall precies waar ze heen gaat. Ze heeft een vaste blik op de toekomst, maar een nostalgische blik op het verleden in haar achteruitkijkspiegel, en die dualiteit werd weerspiegeld in de kleding.
De sleutel tot deze verkenning was een focus op bovenkleding: rijkelijk gekleurde jassen in zwarte bes, kaki en kevergroen met moderne randen, maar retro-details, zoals rondlopende silhouetten die een paar centimeter van de schouder zitten en een enigszins overdreven trapeze vorm. De jassen zagen er sensueel en ontspannen uit en speelden tegen de strakke en gestructureerde lijnen van Chadwick's getailleerde broeken en boxy tops in neopreen (misschien een knipoog naar de vroege ochtend surftrips?) en flanel. "Ik wilde brede vormen creëren [om je af te vragen], 'Wat zit daaronder?'" De looks werden gestyled met grote, stevige grafische kettingen die met vuistgrote harsarmbanden van Dinosaur Designs, waarvan Bell hoopte dat het "iets werelds" (en bijna vaag tribaal) zou toevoegen aan zijn ontwerpen.
Foto's: Getty