Terwijl hij op het podium staat, tonen de muren aan weerszijden van hem een tijdlijn die zijn traject naar de top van de mode-A-lijst in kaart brengt. Glazen kasten langs de muren zijn gevuld met persoonlijke foto's, waaronder een kerstkaart van Prins Charles, Harry en William (!) en brieven van Meryl Streep, Anna Wintour en Donatella Versace. Het is de eerste keer dat een tentoonstelling zijn privébrieven en foto's toont, evenals uitnodigingen en zitplaatskaarten uit vervlogen tijden.
We beklimmen de glazen trap om de echte parel van de tentoonstelling te vinden - een lange gang die is getransformeerd in een catwalk, bekleed met de klassieke Louis-stoelen die te vinden zijn in Franse salons die zo geliefd zijn bij fashion week-achters. Alleen lopen we deze keer over de catwalk en zitten de mannequins als gasten, allemaal gekleed in de beste Valentino-couture. Plakkaten op lege stoelen lezen als een lijst van Valentino's vrienden en klanten in de afgelopen 40 jaar - van Liza Minelli en Sharon Stone tot Gisele, Sarah Jessica Parker en zelfs Lady Gaga en J. Zie.
De mannequins zijn slim geschilderd in verschillende kleuren die overeenkomen met het decennium van de kleding die ze dragen. Mint voor de jaren 50, Mosterd voor de jaren 60, enzovoort.
En over kleding gesproken: het zijn de beste, meest sierlijke en gecompliceerde voorbeelden van Valentino's werk. Ze zijn er allemaal, van de witte delicate kanten jurken waar hij zo beroemd om is, tot zijn kenmerkende rode cijfers. Er is een bijzonder opvallende collectie dierenprints (een zebra crop top en flares iemand?) en een assortiment van de schuimige pasteljurken van de afgelopen jaren. De hoofden van etalagepoppen zijn versierd met zijden strikhoofdbanden, fluwelen gestructureerde hoeden en zelfs een realistisch ogende slang die rond het hoofd van een etalagepop is gekruld.
Het is soms moeilijk te zeggen welke jurk recent is en welke historisch is - een bewijs van Valentino's blijvende aantrekkingskracht. Zelfs de cape-jurken met kralen met een duidelijke jaren 60-referentie hadden in september gemakkelijk van de catwalk kunnen komen. Zoals Manolo Blahnik hem schreef in een tentoongestelde brief: "Your work and you will be here forever."
Als we weer naar beneden gaan, zien we de technische kant van de kleding. Een enorme "ateliertafel" onthult glazen dozen met voorbeelden van de ongelooflijke technieken die worden gebruikt door Le Ragazze, of de naaisters van het atelier. De rozen zijn in detail te zien, allemaal met de hand gestikt van organza, met draad getrokken in verschillende maten van strakheid om ze te vormen tot realistisch ogende bloembladen.
De grote finale van de tentoonstelling is de trouwjurk van prinses Marie Chantal van Griekenland, die de 25 naaisters vier maanden om met de hand te maken, met echt parelborduurwerk en 12 verschillende soorten veter.
Als we de winkel verlaten (waar je de uitverkochte hakken met studs kunt vinden, samen met zonnebrillen, draagtassen, sjaals en zes--zes!--verschillende boeken over de man zelf) is een wereld zonder Valentino moeilijk voor te stellen.
Klik door om een kijkje te nemen in de tentoonstelling.