'Fashion Copious'-auteur John Haro. Foto: John Haro
Als je tijd hebt besteed aan het trollen op internet voor nieuwe mode-artikelen, ben je waarschijnlijk toevallig tegengekomen Mode Overvloedig op een gegeven moment. Gelijkwaardig aan Fashion Gone Rogue, de blog fungeert als een soort one-stop-bestemming om te zien wat er nieuw is in de wereld van tijdschriften en advertenties; als nieuwseditor is het een handig hulpmiddel om in uw RSS-feed te hebben.
Uiteindelijk werden we nieuwsgierig naar wie de magie daadwerkelijk laat gebeuren bij Mode Overvloedig, en met magie bedoelen we supersnelle uploads. Het blijkt één man te zijn: John Haro. Geboren in Syrië, opgegroeid in New Jersey en nu een inwoner van Bushwick, maakt Haro zich op voor een herlancering van de site in de komende maanden. In de tussentijd, hier is zijn kijk op een dag in zijn blogleven en waarom fotografen hem niet meer vertellen om afbeeldingen te verwijderen.
Dus vertel me hoe je de site bent begonnen.
Ik ben er eind 2008, begin 2009 mee begonnen. Ik wist niets van mode. Ik wist niet wie Karl Lagerfeld of Prada was, als niets. Ik denk dat het als kunstenaar was dat ik me aangetrokken voelde tot alles wat artistiek was, en op dat moment waren het de beelden. Ik deed mijn dagelijkse werk, en weet je, het kost misschien twee uur van mijn tijd en ik verveelde me. Iedereen vraagt me: "Wat was dat ene ding dat je aantrok in mode?" En ik weet het niet.
Ik denk niet dat ik je echt zou kunnen vertellen waarom ik in eerste instantie in de mode ben gestapt. Ik zat op de middelbare school en verveelde me in de buitenwijken.
Ja, ik weet het niet. Ik denk dat ik me aangetrokken voel tot de schoonheid van het beeld in de mode. Ik ben letterlijk net begonnen met het opnieuw bloggen van runway-afbeeldingen van Style.com, de foto's die ik leuk vond en ze opnieuw plaatste. Op dat moment waren [foto's] niet zo beschikbaar. Nu hebben we modellenbureaus, en zij sturen die beelden op. Dan moest je ze zoeken. De modeplek was een grote bron.
Hoe gaat je sourcing vandaag?
Mijn RSS-feed is tot 1200 verschillende dingen die ik volg. Sommigen posten natuurlijk niet elke dag. Dan kijk ik naar de websites van de bureaus, zoals bureaus die fotografen of stylisten vertegenwoordigen. Ze krijgen hun foto's rechtstreeks van hun fotografen. Uiteindelijk gebruik ik misschien 10 procent van wat ik krijg omdat ik het standpunt [duidelijk] wil houden. Ten eerste heb ik geen tijd om alles te posten. Dan wil ik dat het mijn standpunt is. Een van de redenen Fashion Gone Rogue meer aandacht gekregen is omdat ze alles posten. Je hebt het gevoel dat ze geen mening hebben.
In hoeverre speelt snelheid een rol bij het runnen van de site? ik kijk naar Mode Overvloedig en Fashion Gone Rogue elke ochtend, want jullie hebben vaak nieuwe redactionele artikelen en campagnes voor iedereen.
Ik doe het omdat ik toevallig de hele dag achter de computer zit... Als je eerst een redactioneel commentaar plaatst, linken mensen naar jou. Als je wacht, gaan ze misschien naar een andere site. Dus ja, dat speelt er wel een rol in.
Heb je een dagtaak?
Ja. Het zit in de telecommunicatie. Niets echt sexy.
Dus je werkt daar en dan...
Ik werk daar, en dan werk ik aan de site terwijl ik daar werk. Vandaag had ik er misschien een uur ingestoken. De rest gaat naar het runnen van de blog.
Wacht, je steekt er een uur per dag in Mode Overvloedig?
Nee, in de dagelijkse baan.
Ik wilde zeggen, het lijkt alsof het veel meer dan een uur zou duren.
Oh, ik bedoel, de blog duurt de hele dag. Overdag, dan als ik 's avonds naar huis ga. Per uur besteed ik er waarschijnlijk 10 uur per dag aan?
Praat me een dag door.
Ik word wakker om 7.30 uur. Koffie en rook en eten halen. Terwijl ik dat doe, wis ik mijn RSS-feed. Dan ga ik rond 9.00 uur douchen en ga ik aan het werk. Blog, lunchen, bloggen tot 5:00 uur als ik vertrek. Ga dan naar huis, kijk wat "Seinfeld", eet wat, bekijk de blog... het hele bloggedoe gaat de hele dag door.
Dus wanneer meld je je af?
Als ik naar bed ga, denk ik. Overal tussen 12.00 en 14.00 uur.
Weet je baas dat je dit doet?
Hij weet het, maar hij weet niet hoeveel uur ik eraan besteed. Ik krijg mijn werk gedaan, dus het is nooit een probleem.
Hoe navigeer je? De modeplek? Ik heb het gevoel dat je er veel op moet jagen.
Ja. Er zijn veel categorieën. Ik heb er drie die ik controleer: tijdschriften, modellen en advertenties, zoals advertentiecampagnes. Je moet ze allemaal doornemen om te zien wat er wordt gelezen. Als er iets nieuws in het bericht staat, wordt het vetgedrukt. Ik doe dat met tijdschriften, modellen... Ik blader elke dag misschien 10 pagina's van 15 modellen door op elke pagina. Ik kijk naar alles wat vet is. Als ik het leuk vind, download ik de afbeeldingen, bewerk ze als ze moeten worden opgeschoond en post ze.
Het ontbrekende been. Foto: Steven Meisel/Moschino
Hebben tijdschriften je ooit verteld om dingen weg te halen?
Niet meer. Dat was al vroeg het geval. Nu willen ze dat je post. De hele psychologie is veranderd. Niet dat het toen veel gebeurde, maar ik heb misschien iets eerder gepost dat ze nog niet wilden vrijgeven, of een fotograaf zou je vragen iets neer te halen. Zoals, Art + Commerce zei dat ze maar één Moschino-afbeelding hadden goedgekeurd, die met het ontbrekende been.
Het is ontbreekt, toch?
Het is kwijt. Ik kan niet geloven dat er nog steeds dingen gebeuren, vooral van Steven Meisel.
Of een model kan contact met u opnemen; toen ze in het begin begon met modellenwerk, heeft ze misschien wat naakt gedaan, en later gaat ze naar school en neemt contact met je op om te zeggen: "Kun je die afbeelding verwijderen?" Maar dat is misschien een keer per jaar. Maar ja, het idee dat mensen afbeeldingen willen verwijderen, komt niet meer voor.
Wanneer zou je zeggen dat dat begon te veranderen?
Waarschijnlijk in de afgelopen twee jaar.
Want alles staat nu gewoon online. Dol zijn op doet voortdurend aankondigingen op Instagram.
Ja. Ze gaven gewoon toe. Misschien zien ze er wel een voordeel in. Ik denk dat de hoofdartikelen het tijdschrift promoten, zodat mensen het misschien gaan kopen. Wat logisch is; veel mensen willen een hardcopy van de afbeeldingen. Ze scheuren ze eruit, tieners hangen ze aan de muur.
Koopt u papieren exemplaren van tijdschriften?
Nauwelijks meer. Ik ga af en toe naar de kiosk en blader door, maar niet echt. Ten eerste zijn ze duur. Degenen waar ik in geïnteresseerd zou zijn, zijn ergens tussen de $ 15 en $ 50 dollar. Dat loopt snel op.
Wat zou je kopen als je tussen $ 15 en $ 50 op een tijdschrift zou laten vallen?
november, Dubbele, Zelfbediening, Industrie, Systeem, De heer.
Ik hou van - ook al is het meer gericht op vrouwen - Portier tijdschrift. Ik denk dat ze er heel goed werk mee hebben gedaan. Ze deden wat Style.com had moeten doen [met Style.com/Print], en dat is waarom ze zijn al uitverkocht.
Je hebt de redactionele artikelen al zo lang van dichtbij bekeken. Welke trends heb je zien ontstaan?
Ik daag mezelf graag uit om te kijken of ik het volgende grote gezicht kan kiezen. Elk jaar horen we: "Dit is het jaar dat zwarte modellen gaan doorbreken." Dat laat je altijd op een bepaalde manier teleurgesteld achter.
Mijn conclusie is dat het nooit zal gebeuren. Mijn persoonlijke mening daarover is, ik kijk naar statistieken van de wereld in het algemeen, en in ieder geval is de westelijke kant van de aarde erg wit gedreven, en mode is erg wit gedreven vanwege alle media, en blanke mensen voelen zich over het algemeen aangetrokken tot wit mensen. Ik denk dat het erop neerkomt dat we ons aangetrokken voelen tot onze eigen mensen en dat we onze eigen mensen willen aannemen. Daarom worden witte modellen altijd het meest gebruikt. Zo bekijk ik het.
Veel van de [modellen] die ik uiteindelijk kies, en ik ben erg selectief, zijn uiteindelijk naar plaatsen gegaan. Amsterdam is op dit moment een broeinest van modellen, of waar de industrie naar op zoek is. Het was lang geleden Rusland, een tijdje Australië, en nu zijn het net Nederlandse meisjes. Zoals iedereen met een "Van" in haar naam, er is een kans dat ze de komende jaren succesvol zal zijn.
Dat is interessant. Wanneer begon dat het geval te worden?
Waarschijnlijk anderhalf jaar geleden. Ik ben verschrikkelijk met namen. Ik kan je een paar namen bezorgen.
[Later via e-mail verzonden: Annika Krijt, Loeka van Harteveld, Saadi Schimmel, Alice Vink, Rosalieke Fuchs, Annemijn Blom, Lieke de Jong, Anais van der Meij, Julia (Paparazzi Amsterdam), Hanne van Ooij.]
Wie doet volgens jou interessant werk op dit moment?
november, ze zijn gebaseerd uit Zwitserland, denk ik. Er is gewoon iets... je ziet de toekomst in hen. En ze doen het ook goed op hun website. Het is net als het team van mensen die op de een of andere manier vrienden zijn en het tijdschrift produceren. Zoals, dat is de enige waarvan ik denk dat hij het misschien naar een hoger niveau zal tillen.
Commerciële tijdschriften kunnen behoorlijk stagneren.
Helemaal. Mode is een oud tijdschrift. Ze hebben toevallig de printnummers. Like, zodra mensen stoppen met kopen Mode, dat is de dood van Mode. Terwijl een onafhankelijk tijdschrift het geluk zou hebben 100.000 [aan abonnees] te hebben als ze echt goed zijn. Wat betreft beeld en smaak, Mode is klaar. Ik voel hetzelfde over Mode Italië nu. Ik heb het gevoel dat het langzaam wegglijdt. De leiders worden oud en vertegenwoordigen niet de nieuwe generatie. Grace Coddington zou weg moeten zijn. Anna Wintour zou een meer leidinggevende functie moeten krijgen. De mensen die het imago beheren, moeten worden vernieuwd.
Hoe zit het met Vogue.com?
Ik hou van de nieuwe site. Ik zou er een stukje over schrijven. Ze zijn nu een blog. Ze doen wat iedereen heeft gedaan. Style.com heeft ook hun website opnieuw ontworpen en ik vind het leuk wat ze doen. Maar ja, ik merk dat ik één keer per dag terugga naar Vogue.com, deels omdat ze exclusieve aanbiedingen krijgen. De grote jongens krijgen de exclusieven.
Met [mijn] nieuwe site wil ik iets doen met misschien meer cultuur. En dat kan van alles zijn. Het kan theater zijn of interviews met architecten of design.
Als u nadenkt over het ontwikkelen van de site, neemt u dan regelmatig contact met uzelf op om te zien wat u beter zou kunnen doen?
Niet echt. Ik zeg tegen mezelf: "Doe niet zo anaal over alles." [Ik wil] misschien make-up bedekken. Ik wil mezelf ertoe aanzetten om dat te gaan doen. Daar is het verkeer. Ik las een artikel waarin stond dat vrouwen het meeste delen op sociale netwerken.
Hoe ziet uw verkeer eruit?
Ik bereikte een soort plateau van ongeveer 400.000 tot 500.000 paginaweergaven per maand. Mede door concurrentie. Ik was bijvoorbeeld een van de weinigen die redactionele artikelen deed, en toen Fashion Gone Rogue kwam op. Dan alle anderen. Dus dat is nog een reden waarom ik meer dingen moet behandelen die meer zijn dan redactioneel.