Ik bracht maandagmiddag door met Jenna Lyons, de creatief directeur van J.Crewand, de meest dynamische persoon die ik ooit heb ontmoet.
J.Crew is enorm. Hun kantoor beslaat twee verdiepingen, elk zo groot als een stadsblok en omvat alles, van fotostudio's tot mock-up winkels om bibliotheken in te kleuren tot nep-etalages om te ontwerpen tot merchandising tot catalogi tot Crewcuts om Madewell. Het is serieus, overweldigend groot.
In twee uur tijd toerden we door het gebouw en maakten we kennis met de verschillende afdelingsteams: denim, kids, schoenen, tassen, sieraden, graphic tees, enz. Ik heb geprobeerd Jenna op haar dagelijkse leven te grillen, maar er is gewoon te veel.
Ik ging er naïef van uit dat wanneer je in een toppositie bij een groot bedrijf terechtkomt, je dat van anderen aftekent creatieve beslissingen en orkestreert alles van bovenaf in plaats van bij te dragen aan elk facet van de bedrijf. Maar nee, of het nu gaat om beslissen welke kleur de trap in de East Hampton-winkel moet schilderen, welke stoelen in de gerenoveerde Prince Street locatie, houten handen zoeken om handschoenen te laten zien in de herfst, catalogusmodellen gieten, beslissen hoe kleurpotloden verkocht worden bij Crewcuts, hoe men werkt samen met een man die overhemden maakt van suikerriet, of kunstenaars rekruteert om mee samen te werken, Jenna Lyons is diep, diep, diep betrokken.
Hier praten we over samenwerkingen, modellen en vintage juwelen. Maandag praten we over persoonlijke geschiedenis, bouwkundige ontmoetingen en Mickey Drexler's fiets.
Dus laten we het hebben over wat je van dag tot dag doet. Het is altijd anders! Serieus, het is nooit hetzelfde.
Oké, nou vandaag dan, wat heb je vandaag gedaan? Vanmorgen had ik eerst een ontmoeting met ons sieradenmeisje om te praten over deze vintage Miriam Haskell-stukken die ik dit weekend heb opgehaald. We proberen erachter te komen, weet je, is er een manier om ze te moderniseren?
Een selectie vintage armbanden op Jenna's bureau
Die zijn geweldig. Dat is het punt, we proberen te beslissen, weet je, ik zal het je vragen. Ik vind dit geweldig, maar ik draag het niet zo, het is een beetje oud en een beetje moederlijk en ze zijn allemaal zo. Dit zijn verzamelobjecten, dus de vraag is - ik bedoel, we zullen deze doorverkopen, op geen enkele manier kopiëren - is het is vreselijk om dit onderdeel eraf te halen en aan iets langer of aan een dikkere ketting te doen, want zo zou ik het dragen het?
Waar zou je ze opnieuw verkopen? Hebben jullie dat eerder gedaan, vintage doorverkocht?
Oh ja, we doen het altijd. We verkopen het in de collectiewinkel uptown.
Dat is waarom! Ik ga daar nooit naar boven - nu zal ik moeten. Ik ben een groot J.Crew-persoon.
Ja, we verkopen ze daar en we doen Prince opnieuw en verkopen er wat in Malibu.
Waar heb je de juwelen gevonden?
Bij deze geweldige vintage winkel in de Hamptons. Ik ging naar onze nieuwe winkel en vond deze plek. Ik bedoel, het zijn echte parels. Ze zijn duur en ik wil dat een heel cool meisje ze kan kopen, maar ik zal ze niet zo kopen. Dus misschien nemen we er twee en veranderen ze en laten we er twee zoals ze zijn en kijken welke beter verkoopt?
Klinkt slim.
Oké, dus terug naar mijn tijd, eigenlijk is dit echt ongelooflijk. We hadden een voorbereidingsbijeenkomst voor rampen. Wat zou er gebeuren als het gebouw zou afbranden, wat zouden we dan doen? En we hebben het eigenlijk over hoe we dat zouden aanpakken vanuit een ontwerpperspectief. Alles wat we hier hebben is zo - het is niet vervangbaar, dus wat zou onze volgende stap zijn? Hoe zou de eerste week eruitzien als we alles zouden verliezen?
Jenna's kantoor
Wauw. Heb je vaak zulke meetings?
Niet per se de hele tijd, maar het is een soort van interessante plek om te zijn waar je elkaar ontmoet en praat over al deze verschillende willekeurige dingen. Ik bedoel, het is best grappig om mee bezig te zijn. Ik ontwerp! En toen ontmoette ik een vrouw van Art Co. die in feite artiesten aan merken koppelt en hij zag de samenwerking die we deden met Alex Katz. Dat was toevallig gebeurd, maar we hadden het over manieren waarop we andere artiesten konden ontmoeten, artiesten die we niet eens kennen. Dus dat was ongelooflijk interessant en leuk. En toen ging ik door een castingbijeenkomst voor ons volgende boek. Weet je, wie zijn de nieuwe meisjes? Van wie houden we? Wie komt er aan? Wie willen we proberen te krijgen?
Komen mensen naar je toe met de modelkeuzes en keur je het goed of kies je eigenlijk zelf? Het is allebei. Ik breng veel tijd door met praten met Gail, onze styliste, en zij en ik kijken graag naar de shows en ik heb altijd zoiets van, "Wie is Agnete?" Wie is? deze, wie is deze en de volgende keer dat we elkaar ontmoeten, zeggen ze: "Ok, hier is over wie je me hebt gevraagd - niet beschikbaar, we kunnen dit proberen persoon. Erin Wasson is terug op het toneel, ook al hield je al eeuwen van haar of Magdalena Fracoviwak kwam net binnen en oh mijn god, ze is geweldig, of deze is op reis." Het is dus een heel samenwerkingsproces. Ik kijk graag naar de meisjes.
Ik heb onlangs Behati Prinsloo geïnterviewd en ze was opgetogen over modellenwerk voor jullie.
Oh god, ik hou van haar. Het is zo leuk om met meisjes te werken die de kleding echt begrijpen en er echt van houden. Als je eenmaal iemand kunt vinden die de kleding goed kan dragen, goed zit, mooi geproportioneerd is, een dag van twaalf tot veertien uur aankan...
Jullie gaan ook veel op locatie.
Dat doen we, het is ongeveer de helft van de locatie, de helft van de studio. We mailen dertien tot veertien boeken per jaar en dat is meestal zeven/zeven of zes/acht. En de locatieshoots zijn een uitdaging - we waren vorige week op locatie en ik was het hele weekend letterlijk aan de telefoon met de art director en toen was er regen en een probleem waarbij het model super jong was, een beetje minder ervaren en de dingen niet helemaal joekel waren en het uiteindelijk allemaal goed kwam, maar weet je, we moesten een onvoorziene situatie bedenken plannen. En soms is het moeilijker om de kleding vast te leggen als je op locatie bent, het is gemakkelijk om de stemming vast te leggen, maar je mag de eigenlijke kleding niet vergeten. Hoe dan ook, na de castingbijeenkomst ontmoette ik een paar mensen van een bedrijf genaamd Billy Kirk, ze maken handgemaakte lederwaren hier in de VS, dus we praten over een samenwerking met hen.
Jullie werken met zoveel mensen samen - het is echt gaaf.
Ja het is echt leuk. Mickey opende daar volledig de deur voor. En het is leuk omdat het manieren zijn om te delen - ik bedoel, ken je Liya Kebede?
Natuurlijk, jullie hebben net LemLem gedaan.
Ja, we sturen zes miljoen catalogi. En mensen krijgen exposure, maar we kunnen ze een heel ander soort exposure geven. Het is moeilijk om zoveel mensen te bereiken, dus het is best verbazingwekkend om dit te kunnen doen. We dachten niet dat mensen het leuk zouden vinden, maar veel van hen zijn dat echt. Sommigen willen het klein houden, kunnen niet zoveel produceren en dus houden we ze gewoon in de slijterij of in de bovenstad.
Nemen mensen contact met je op voor samenwerkingen?
Ik bedoel, het is een beetje natuurlijk. In het begin waren wij het zeker, omdat we het nog nooit eerder hadden gedaan en niemand echt wist dat het zelfs maar een mogelijkheid was. Maar nu we er zo voor open staan, krijgen we echt geweldige opties - en ook een aantal echt bizarre! Het is gewoon zo leuk, vooral vanuit een ontwerpperspectief, om de mogelijkheid te hebben om aan zulke willekeurige dingen te werken.
Ik wed.
Ik bedoel, we moeten ook voorzichtig zijn. Het kan allemaal erg afleidend werken en we moeten niet vergeten dat we echt werk te doen hebben. Maar het is leuk om met al deze interessante mensen te kunnen praten. Zoals deze jonge sieradenontwerper waar we mee samenwerken. Hij kwam vandaag binnen en had een totaal ander perspectief op wat we waren. Hij zei: "Wil je dat ik iets ontwerp voor J.Crew?" en ik dacht: "Ik ben meer geïnteresseerd in je visie, in wat er gebeurt als je je ding doet met J.Crew in je achterhoofd."
Dus hoe werkt dat dan? Schetst hij iets en geeft hij het aan jou ter goedkeuring en gaat hij gewoon door tot jullie allebei gelukkig zijn?
Nou, hij was een beetje nerveus, dus ik zei hem geen druk uit te oefenen, geef ons vijf van je stukken waar je van houdt en we komen bij je terug over hoe we ze zouden opnemen, wat we zouden ze doen om ze te tweaken en ze een beetje meer van ons te maken en hem gewoon te blijven laten zien en te zeggen: "Vind je dat goed, met dit?" en hij is helemaal opgewonden. Het is leuk, want weet je, we mailen zoveel catalogi en het is een kans voor zijn naam om...
Jenna op de afdeling grafische T-shirts
Enorm!
En het is grappig. Mensen merken het echt. We kunnen de aandacht van de website volgen en hoe mensen rondklikken. Het was interessant hoeveel mensen echt geïnteresseerd waren in Liya en haar verhaal. Dus we zullen het steeds vaker doen.
Dus als het ontwerpgedeelte van de samenwerking is geregeld, wie zorgt dan voor de productie? J.Crew of de persoon met wie je koppelt?
Het verschilt. In dit specifieke geval heeft hij eigenlijk een partner die een fabrikant is, dus hij heeft daar toegang toe. Dus hij zal in een paar winkels zijn en we hebben het gehad over, weet je, wil je in de catalogus staan? Maar dat deel hebben we nog niet echt gladgestreken. Het is een grote stap.
Ernstig. Dat is heel spannend voor hem.
Ook voor ons!
Stem af op maandag als we praten over waar ze vandaan komt, hoe ze hier is gekomen en waarom ze nergens heen gaat.