Wordt "streetstyle" helemaal gekocht en betaald?
Een stukje van gisteren New York Times, in combinatie met onze eigen waarnemingen, doet ons denken van wel.
Op een gegeven moment verwees "streetstyle" naar stijlvolle mensen die hun eigen kleding droegen die ze zelf kochten en in outfits samenvoegden en vervolgens gewoon hun gang gingen. Nu zijn er stylisten, PR's, agenten, geënsceneerde shoots en meer factoren die samenkomen om de authenticiteit uit streetstyle te halen, vooral tijdens de modeweek, een beetje zoals ze deden met blogs.
De Keer' Ruth La Ferla sprak met verschillende van deze 'factoren' en bracht het allemaal samen door een reeks deprimerende citaten. Een paar voorbeelden:
Mensen denken nog steeds dat streetstyle een stem van puurheid is. Maar ik denk niet dat zuiverheid meer bestaat.--Tom Julian, specialist in modemerken
De meeste jonge ontwerpers hebben niet de middelen om krachtige PR's in te huren of hebben geen toegang tot belangrijke redacteuren en stylisten, dus lenen hun kleding aan vrienden en supporters die gefotografeerd zullen worden, is een geweldige manier om opgemerkt te worden door zowel de industrie als consumenten.--
Phil Oh van Streetpeeper
Oh verwijst waarschijnlijk naar Susie Lau, die de La Ferla vertelt dat ze soms kleren draagt als een gunst, maar dat: "Ik werken met merken die ik leuk vind, als er al een relatie is', wat we zeker geloven - haar stijl is echt authentiek.
We weten allemaal dat er goedkeuringsdeals voor beroemdheden zijn. Op een bepaald niveau is dit een stukje van hetzelfde. --Karen Robinovitz, de oprichter en creatief hoofd van Digital Brand Architects, die modebloggers vertegenwoordigt
Terwijl we wisten dat bloggers dat zijn begaafd kleding en accessoires van ontwerpers die hopen dat ze ze op hun blogs zullen dragen (zoals Rabinovitz al zei), we waren een beetje verrast om te horen hoeveel pre-planning en enscenering er in een spontaan ogende blog gaat na.
"Weinig mensen beseffen dat bepaalde bloggers en schijnbaar willekeurige posers tegen betaling modellenwerk doen", zegt Daniel Saynt, partner bij Socialyte, een bedrijf dat merken en influencers samenbrengt. "Maar zelfs degenen die op de hoogte zijn, begrijpen niet altijd de mate waarin we deze plaatsingen orkestreren." Robinovitz bevestigt dat een dergelijke orkestratie plaatsvindt. "We gebruiken stylisten, we doen kleurcorrectie en photoshoppen, we verkennen elke dag locaties", zei ze. "Het kost vaak uren om de perfecte hoek van de straat te vinden."
La Ferla wijst ook op enkele verrassende cijfers - $ 2.000 tot $ 10.000 - als het bedrag dat een blogger of influencer van een merk kan verdienen door eenmaal ergens in hun producten te verschijnen.
Terwijl La Ferla zich richt op mensen die betaald krijgen en cadeaus geven, 'lenen' tijdschriftredacteuren tijdens fashion week ook kleding en accessoires uit hun eigen modekasten op het werk. Zoals we weten, voelen redacteuren de druk om er goed uit te zien voor streetstyle-foto's en die onzekerheid/ijdelheid/hoe je het ook wilt noemen, samen met bedrijven die op zoek zijn naar voor nieuwe, effectievere manieren om hun merken en bureaus op de markt te brengen, klaar om van alles te profiteren, betekent dat streetstyle niet echt streetstyle is niet meer. Het is praktisch een advertentiecampagne die op straat wordt opgenomen.
Natuurlijk is er nog steeds de authentieke "streetstyle" die er is. Het wordt alleen moeilijker te vinden. Al met al maakt de hele zaak ons minder geneigd om dingen te willen kopen waar andere mensen niet voor hoeven te betalen, en Ik vraag me af hoe snel het zal zijn voordat ze gewoon de poppenkast van spontaniteit doorbreken en een echte rode loper opzetten voor de tenten.