Hoe haar en kostuum Ariel van Halle Bailey tot leven brengen in 'The Little Mermaid'

In Disney's live-action remake van de geanimeerde klassieker uit 1989, "The Little Mermaid", krijg je koude rillingen - zo niet huilen - wanneer Halle Bailey zingt "Part of Your World" als Ariel.

Ze beëindigt het nummer door uit de zee op een rots te springen om verlangend naar het land te staren. Haar parelmoer zeemeerminnenkostuum (of beter gezegd schubben en staart) glinstert in het zonlicht, en haar beroemde haarzwaai - in dramatische slo-mo - voltooit de nieuwe voorstelling van die onuitwisbare scène.

De kostuums van Colleen Atwood en haarontwerp door Camille vriend helpen de warme en vage nostalgie op te roepen, terwijl ze tegelijkertijd nieuwe herinneringen creëren en indruk maken op de volgende generatie Disney-fans - zelfs voordat de film uitkwam. Vriend herinnert zich een ouder die contact opnam nadat de trailer uitkwam, opgewonden voor de film.

"Ik begon gewoon echt te huilen", zegt ze. "Want als je het werk doet, denk je niet na over het grote geheel en hoe het mensen echt beïnvloedt. Mensen zeiden: 'Mijn kleine meid heeft dit gezien en ik wil dat je het weet.' Dat is bijzonder."

Verderop bespreken Friend en Atwood hoe ze de geliefde personages tot leven hebben gebracht in de live-action 'The Little Mermaid'.

Ariel's natuurlijke haar

Bailey wilde natuurlijk haar vieren in haar geschiedenisschrijvende beurt als de eerste Black Ariel, het vertellen van de New York Times: "Als zwarte vrouwen zijn onze kronen zo speciaal voor ons. Ons haar is in alle opzichten belangrijk voor ons, dus ik was erg dankbaar dat ik die essentie van mezelf mocht behouden."

Vriend - een doorgewinterde Disney- en Marvel-haarontwerper, die een Oscar-nominatie ontving voor "Black Panther: Wakanda voor altijd" - voegde zich bij de film terwijl de productie aan de gang was. "Halle had iemand nodig die er echt achter kwam en wist hoe haar haar eruit zou zien. Dus belden ze me", zegt ze. "Wat kunnen we doen om haar haar natuurlijk te houden, maar haar in de Ariel-look te krijgen? Hoe kunnen we dit opnieuw bedenken?"

Eerst verkoos Friend Bailey's locomotieven boven een pruik, maar ze moest creatief worden om te voorzien in de behoefte aan Ariel's lange haar om majestueus onder water te drijven - "omdat locomotieven compact zijn", zegt ze.

Tegelijkertijd veranderde ze de "roodviolette" haarkleur uit de animatie in boeiende kastanjebruine tinten, bereikt door drie kleuren op maat te mengen die Helene Stahl van Extensies plus vervolgens gebruikt om 30 inch menselijk haar te verven.

"We hebben [de extensions] met elkaar verweven en rond [Bailey's] locomotieven gewikkeld om een ​​andere kleur te creëren", zegt Friend.

Ze creëerde een Ariel-pruik voor het visuele effectenteam als referentie voor het ontwerpen van de CGI-onderwatersequenties. Ze had ook een fysieke truc in petto voor die golvende haarmomenten onder de zee: Friend verwerkte een 'monofilament', vergelijkbaar met een kneedbare draadbasis, om structuur te creëren.

"We naaien de locomotieven om op bepaalde plaatsen te staan, zodat ze een bepaalde kant op gaan, wanneer je wilt dat ze die kant op of die kant op gaan", zegt ze. "Het is filmmagie."

Ariel's letterlijke zeemeermin-kern

Het prismatische kleurenpalet van de live-action Ariel, dat fosforesceert terwijl ze gracieus glijdt door het water, is een eerbetoon aan de paarse schelpvormige bikinitop en de zee van de geanimeerde versie schuimgroene staart. Atwood en haar team ontwierpen buste-to-tail zeemeerminkostuums, te beginnen met screenings van levensechte vinnen en schubben om de verhouding op een menselijk lichaam te bepalen. Het team met visuele effecten scande vervolgens de volledige kostuums om de CGI voor de waterscènes te ontwikkelen.

"Ik vond het een goed idee dat staarten en [vinnen] doorzichtig zijn - dat je er water doorheen kunt zien en bewegingen kunt maken", zegt de viervoudig Oscarwinnaar. "Ze waren niet alleen een stationair verlengstuk van het lichaam." 

Ariel's bustier-achtige top en baskische taillelijn staart zijn beide subtiel afgezet met doorschijnende vinnen die lijken op een ragfijne tule. Maar Atwood benadrukt dat er geen mode-inspiraties bij betrokken waren - alleen praktische esthetiek.

"Als je echt begint met ontwerpen en je moet overgaan van huid naar schubben - en er niet eng uitzien - was het goed om een ​​beetje iets, een klein detail, om het uit elkaar te halen", legt ze uit. "Hetzelfde met de toppen: ik ging uiteindelijk terug naar binnen en voegde een rand toe aan alle toppen, zodat ze gescheiden waren van het lichaam."

Ariel en haar zes zussen wel bestaan ​​uit een zeemeermin meidengroep met hun coördinerende maar onderscheidende kleuren, op vissen geïnspireerde patronen en silhouetten. Bijvoorbeeld prinses Indira ("Bridgerton"seizoen twee Simone Ashley) zwemt in een geel-bruine crop-top met één schouder en bijpassende staart, terwijl Karina (Kajsa Mohammar) regeert in een glinsterende blauwe kriskras, uitgesneden situatie met meerdere bandjes.

"Iets waardoor ze zich als jurken voelen", zegt Atwood. "Maar niet." 

Haute Couture van Ursula

"Ze was een kleine Peggy Lee, een kleine [geanimeerde] Ursula-combo", zegt Atwood over de glamoureuze, dubbelhartige, stemstelende Ursula the Sea Witch (Melissa McCarthy, de tijd van haar leven hebben). "Ik had het gevoel dat ze iemand was die de hele dag avondkleding zou dragen. Ze is nooit echt nonchalant geworden." 

Ursula beweegt zich rond in haar donkere, duistere hol in een bustier met lovertjes, lange mouwen en hartvormige halslijn, die ook de neiging van octopussen om van kleur te veranderen in roofdier- (of prooi-) modus weergeeft. "Ik heb een laag stof met paarse lovertjes gebruikt met daaroverheen een laag lasergesneden suède", legt Atwood uit. "Dus als ze bewoog, kreeg je er soms die paarse kick van."

De glinsterende top gaat over in een rok van acht octopusarmen. Atwood en haar team bouwden eigenlijk de bovenste helft van de tentakels om een ​​sculpturaal baljurkachtig silhouet te construeren. Ursula's tentakels zijn bekleed met schitterende pailletten, in tegenstelling tot zuignappen, die zijn verbeterd met fysieke lichten en CGI. Atwood interpreteerde ook octopussen intrekbaar stekels als een hoge kraag, geaccentueerd met flikkerende lichtjes. "Het fleurde het op en het zag er cool uit", zegt Atwood.

Ariel's op de oceaan geïnspireerde blauwe jurk

Ursula aast op Ariel's fixatie op het ervaren van "leven op het land" en dwang om in opstand te komen tegen het patriarchaat, d.w.z. de beperkende regels van vader King Triton (Javier Bardem). Zoals we al weten, ruilt Ariel haar stem in voor de kans, evenals haar staart voor benen - en een jurk.

Nadat ze de kust van een fictief en naamloos Caribisch eiland heeft bereikt, wordt Ariel meegenomen naar het paleis. Daar kleedt het personeel haar uit in periode-geïnspireerde bloeiers, een korset en een gaasachtige katoenen organza confectie, die Atwood "losjes gebaseerd" is op een silhouet uit de jaren 1830 dat "de kleur van de zee" viert met zijn aqua tint. De jurk weerspiegelt ook de dynamische bewegingen van het zeeleven door zijn doorzichtige stoffen en texturen.

"Ik wilde absoluut dat het kwaliteit zou hebben - zelfs met de rok met de lagen en zo - om een ​​beetje zwiepend aan te voelen, zoals haar staart, maar zonder er al te opvallend over te zijn", zegt ze.

De jurk zit vol met toespelingen op Ariel's oorsprong onder water, inclusief technische "oppervlaktebehandelingen" die vissenschubben nabootsen. Atwood creëerde organische texturen en prints om koraal op te roepen door middel van een populair borduurpatroon uit het begin van de 19e eeuw op het korset. Een gespecialiseerde techniek van plooien, kruislings naaien en afvlakken op de doorschijnende stof voegt ook dimensie toe, vooral wanneer er beweging is, zoals dansen met de dorpelingen op het strand en dan later in het water tuimelen (d.w.z. omvergeworpen worden op een boot door vervelende Flotsom en jetsom.)

"Dat maakte het een fantasie van een periode, meer dan de hardcore-periode, per se", zegt Atwood, die ook Ariel's zoomlijn naar een meer eigentijdse, enkel ontblote lengte bracht.

Ariel's strandachtige golven

Ariel weerspiegelt haar nieuwe eilandomgeving - en wandelende, maar niet pratende, menselijke vorm - met haar locs gestileerd in romantische golven "en een heel mooie hoofdband", zegt Friend.

Voor de zorgeloze strandsfeer wikkelde Tiffany Williams, die de dagelijkse styling van Bailey voor haar rekening nam, 'losse haarlokken' om een GHD Classic Wave ovale krultang.

Ook al is Ariel ver van huis, toch eert ze de zee met haar haaraccessoires.

"Ik noemde ze accessoires", zegt Friend, over kleine schelpen, stukjes goud en delicate stukjes jade geweven (en bijna verborgen) in Ariel's haar. "Al die kleine stukjes zijn de herinneringen aan wie ze was en wie ze is."

Het bevelvoerende pantser en de kroon van koning Triton

Zonder shirt in de animatie voert koning Triton nu het bevel in een iriserend pantser dat past bij een koninklijke krijger.

Atwood werkte samen met beeldhouwer Jose Fernandez - eigenaar van de go-to superheldenkostuumontwerper, Ironhead Studio's - om eerst een miniversie van het Triton-ensemble op een maquette te bouwen. Ze creëerden zelfs een lichtgewicht abalone, schelpachtig materiaal dat met de hand op Bardems levensgrote kostuum kon worden aangebracht. (Toepasselijk is abalone dat ook beschouwd een symbool van water door sommige culturen over de hele wereld.)

"Het is allemaal met de hand gemaakt, dus het voelt echt alsof iemand het voor hem heeft gemaakt van materialen uit de zee", zegt Atwood. "Zijn kroon bestaat uit gigantische haaientanden, bij elkaar gehouden door een zeewier."

Ariel's Oceanic Easter Egg-Filled Finale-jurk

Spoiler alert: Ariel krijgt haar gelukkige sprookjeseinde met Prins Eric (Jonah Hauer-King) en de steun van haar familie. En net als de animatie maakt ze het verhaal af in een roze jurk, die Atwood ontwierp met een praktisch achtergrondverhaal. (Helaas zijn er nog geen foto's beschikbaar, maar we zullen dit verhaal bijwerken wanneer ze er zijn.)

De bovenste lagen van de jurk zijn pina, of ananaszijde, gemaakt van de cellulosevezels van de bladeren van de ananasplant. Atwood werd aangetrokken door de lichte en knapperige textuur van het biologisch afbreekbare materiaal datums terug naar de Spaanse koloniale periode van de Filippijnen.

"Ik vond het een goed idee dat ze de stof mogelijk op het eiland hadden kunnen maken", zegt Atwood, erop wijzend dat de neutrale piña vervolgens over een lichtroze stof werd gelegd. De vierkante patronen op het lijfje doen denken aan vissersnetten of vissenschubben. Het gedetailleerde koraalroze borduursel op de roklagen biedt meer paaseieren.

"[Het borduurwerk] was allerlei soorten zeeleven, zoals kleine inktvisjes - zonder er al te schattig mee te worden", zegt Atwood. "Maar het was leuk. Het is haar wereld, en dat zijn de dingen waar ze van hield. Het is haar bruiloft."

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.