Er zijn maar weinig dingen die de ziel verwarmen als een fantastische vakantiefilm, vooral als je het type bent dat gek is op geweldige kostuums en make-up. (Hallo.) Dus terwijl we enthousiast waren over de sterrencast van de aanstaande verfilming van "Into the Woods" — Meryl Streep, Johnny Depp, Anna Kendrick, enzovoort. - de grote vraag was wat voor soort styling-draai de ontwerpteams zouden geven aan de vele sprookjesfiguren van de musical.
Zoals je waarschijnlijk hebt gezien op de foto's die Disney tot nu toe heeft uitgebracht, ziet het er verdomd goed uit. Streep heeft bijvoorbeeld waanzinnig blauw haar. Zoals, dat is het. Ze heeft de oorlog gewonnen.
Toen de film op 25 december op het grote scherm verscheen, sprongen we aan de telefoon met kostuumontwerper Colleen Atwood en haar- en visagist Peter Swords King om te zien hoe ze elk van de personages hebben gemaakt ziet eruit.
De heks
Colleen Atwood, kostuums: "Mijn enige echte ding dat [alle kostuums] met elkaar verbond, is dat het 'Into the Woods' heet, en ik wilde het gevoel van hout en dingen die uit het bos komen, interpreteren. Ik gebruikte texturen en creëerde veel textiel in de film dat het idee had van schaduwen in het bos of schors in het bos.
"[Streep's jurk] voor haar transformatie is een leren koord dat op chiffon is gelegd, zodat het een echte schorstextuur heeft... je naait een hard koord op een transparante stof. Het is een heel proces, maar we hebben het tot een soort fabricage gebracht."
Peter Swords King, haar: "We hebben de kleur puur uit stofstalen gekozen. Colleen had de jurk gedaan en haar stoffen gekozen, en we vonden allemaal dat ze blauw haar moest hebben. Het is meer fantasie en sprookje.
"Dat haar is helemaal geverfd met textielverf. Ik gebruik geen chemische haarkleuren. Je doet de kleur in kokend water en gooit het haar erin. Textielverf is bedoeld voor wol en zijde en katoen, en haar haar is gewoon een ander onderdeel van al die keten. Al mijn pruiken waar ik nu mee werk - die ik de afgelopen 30 jaar heb gedaan - zijn allemaal gemaakt met textielverf.
"[De pruik] werd eerst op rollers gezet, daarna werd het getoupeerd, daarna werd het op een tangetje getongd, vervolgens getrokken en uitgerekt, en je blijf er een soort van product in doen - meestal haarlak daarop - en je blijft ermee spelen en het gebruiken totdat je dit vreselijk krijgt troep. Je begint met iets dat eruitziet als wanneer ze mooi is, en verpest het dan.
"We moesten [Streeps jongere en oudere uiterlijk] op de een of andere manier met elkaar in verband brengen. Het was eerst een soort jongere look, en hoe zou het er dan 150 jaar later uitzien? Het is dus een sombere, saaie blauwe kleur. Je ziet haar als een oude heks, maar als ze jong wordt is het fantastisch. Meryl ziet er fantastisch uit in dat blauw."
De Wolf
Atwood: "We begonnen met een andere look, maar toen hoorde ik Johnny's opname van het nummer. Johnny en ik hebben gepraat, en we hebben altijd al een zoot-pak willen doen en hebben nooit de kans gehad. Dus we zeiden: laten we het zoot-pak doen! Hoe kan het een wolf interpreteren zonder een bontkostuum te zijn? Dus ik nam foto's van bont en ik maakte een tekening voor een borduursel, en ik tekende deze bontvormen en borduurde ze plat op een stuk wol. Voor de staart en de kraag kwam hetzelfde borduursel naar voren. Ik wilde bont maken van draad - er is een techniek om het eruit te laten zien als bont met draad. In de jaren '20 maakten ze zulke pruiken."
De bakkersvrouw
zwaarden koning: "Met iemand als Emily [Blunt] is ze sowieso mooi, dus je wilt haar natuurlijke schoonheid versterken. Dus voor het haar wil je dat het mooi en schoon is. We hebben het heel eenvoudig verdraaid. Het profiel is altijd erg belangrijk. Veel mensen geven haar misschien een knotje in de nek. Maar je zet het ergens anders neer en houdt de halslijn schoon, wat de kaaklijn overdrijft. Hoewel ze bedoeld is om eenvoudig te zijn, kunnen we nog steeds dingen doen om de look te verbeteren in plaats van haar er slordig uit te laten zien. Als we dat hadden willen doen, hadden we de knot in de nek gedaan."
Atwood: "Emily Blunt's lijfje van fluweel, linnen en zijde in de eerste akte is allemaal een mega close-up van schors. Het is een geslepen soort patchwork-effect."
Assepoester
Atwood: "Met haar transformatiejurk wilde ik iets dat deel zou uitmaken van de boom [die groeit bij het graf van haar moeder] en die wereld, dat goudgroene soort wereld... Het was een ingewikkeld kostuum in de zin dat je wilde dat het Assepoester was, maar je wilde geen roze 'fluffball' Assepoester. Je wilde er een die dat niet echt doet wil om Assepoester te zijn, waar Anna zo perfect voor was. Het was een beetje een reis voor mij, die jurk. Ik denk dat ik daar ben gekomen met de boom [inspiratie]."
Raponsje
zwaarden koning: "Oorspronkelijk zouden we haar hebben dat helemaal uit was, helemaal golvend. Maar toen keken we ernaar en deed ik een beetje een test. Het was een nachtmerrie op de set, het onderhoud ervan - 30, 35 meter lang haar. Het [zou] alles oppakken. We zouden minstens drie mensen in dienst moeten hebben om ervoor te zorgen. De vlecht maakte het een beetje praktischer. We besloten om het niet zo mooi en netjes te maken. Er hangen stukjes haar uit, en dat is hoe het zou zijn als je 35 meter lang haar had."
"Het lijken drie mensen om het te vlechten. Elk had een streng, en we deden het in de gang buiten de make-upkamer. Letterlijk was het als een meiboomdans in de jaren vijftig in Engeland. Wat we daarna deden, is dat we het letterlijk aan haar hoofd vastmaakten en haar haar aan de achterkant in de vlecht weven om het op haar eigen haar te laten lijken. [Mackenzie Mauzy] was fantastisch, echt professioneel, en we hebben haar daarbij geholpen. Ze zou het over de rugleuning van haar stoel hangen als ze ging zitten.
"Als je in de film ziet dat de heks naar boven klimt, is dat de echte vlecht. Het haar is erg sterk. Wat we deden is in het midden van elke streng, we deden een heel dun klimtouw en weefden de drie in de vlecht.
"Het idee dat iemand de hele dag haar haar kamt, was een echte Disney-prinses, en wat we wilden doen was wegblijven van het Disney-imago. Ze is erg boos. Ze is hier opgehouden. Ze mag haar haar niet knippen. Dus zoals een tiener zou doen, is het laatste wat ze zou doen, het aardig houden. Je hebt dat hele tienerrebellending... Het is allemaal een beetje omgekeerde psychologie. Ik denk dat in het echte leven, als er een meisje is dat altijd is verteld dat ze het mooiste haar heeft, het eerste wat ze wil doen is het afknippen."
De prinses
Atwood: "Ze waren geweldig omdat ze heel verschillend waren. De ene is de duistere, niet echt een prins, en de andere is de aristo-prins. Ze hebben een nummer genaamd 'Agony', wat een showstopper is. Ze staan in een waterval en scheuren hun overhemden open. Ze waren zo speels.
"Chris Pine als prins is klassieker. Zijn kostuum was beïnvloed door een Noords sprookje dat ik thuis had en dat was de ultieme prins. Het was zo eenvoudig. Ik vond het een leuk idee voor hem."
"Het karakter van [Billy Magnussen] met Rapunzel is een beetje de bad boy, een beetje motorrijder. De man met wie je moeder niet wil dat je op de middelbare school uitgaat. Dan is de prins van Assepoester het romantische sprookje dat nogal zwak van karakter blijkt te zijn. De reden dat ik zwart koos [voor Billy] was dat ik dat soort jaren '50-look wilde. We gebruikten zilver borduurgaren en studs."
zwaarden koning: "We wilden dat ze er vorstelijk uitzagen, maar we wilden er geen karikaturen van maken. [Chris Pine's] uiterlijk is een beetje modern, omdat hij er goed uit moest zien. Je moet aan het publiek denken en hem aantrekkelijk maken. We hebben een minimale snit van zijn haar gedaan, het geföhnd en de volheid gebruikt om het te overdrijven. Toen met Billy, gaven we hem een knipbeurt, gaven hem een zijscheiding. Hij heeft mooi blond haar. Je wilt niet te veel naar [hun haar] kijken vanwege wat ze doen. Als het haar te afleidend zou zijn, zou het vervelend zijn geweest, dus we hebben ze er gewoon prachtig uit laten zien. Je kunt begrijpen waarom bijvoorbeeld Emily Blunts personage even voor hem valt."