Met roots in Puerto Rico, wil Amanda María Forastieri een nieuw modesysteem bouwen

Amanda María ForastieriHet gelijknamige label is al meer dan twee jaar in de maak. Maar je zou kunnen zeggen dat de ontwerper zich er al haar hele leven op heeft voorbereid.

"Modeontwerp is voorouderlijk voor mij - het maken van kleding werd onderwezen door mijn grootmoeder", zegt ze. "Ik heb altijd geweten dat modeontwerp het was." 

Waar Forastieri niet zo zeker van was, was de mode industrie: de snelheid waarmee dingen worden geproduceerd en weggegooid, de non-stop vraag naar nieuwheid, de uitbuiting en verspilling die alles creëert. Zelfs toen ze studente modevormgeving was aan de Drexel University, dacht ze over dit alles na.

"Ik wist dat ik mijn ding wilde hebben... Het was meer dat ik me realiseerde dat ik het voorrecht heb om daadwerkelijk een nieuwe deur en een nieuwe weg voor mensen te openen om over na te denken verschillende modellen, over misschien een beetje afstoten van die buitensporige winstgroei en nadenken over zorgvuldiger omgaan met ze zegt. "Tijdens de universiteit zat ik al in deze fase van het uitbreiden van mijn sociale en politieke bewustzijn... Ik ben een ontwerper, maar ik heb het gevoel dat ik na mijn studie mijn creatieve proces heb kunnen verkennen op een manier die voor mij heel intuïtief was, en ik realiseerde me dat dit niet zoiets is als hoe ik wordt gevraagd om te ontwerpen of te creëren binnen de paradigma's van het traditionele industrie."

Forastieri studeerde in 2020 af met een bekroonde collectie, een beurs van $ 10.000 en een verlangen om verder te onderzoeken wat het zou betekenen om mode op haar eigen voorwaarden na te streven. Ze keerde terug naar Puerto Rico, met de bedoeling niet veel meer te doen dan een pauze te nemen. In plaats daarvan begon ze met wat ze omschrijft als een 'heel lange onderzoeksfase' waarin ze tijd zou doorbrengen in New York City, Kopenhagen en het eiland waar ze opgroeide.

"Ik begon dingen op een blanco pagina te schrijven en bedacht hoe ik kunst kon combineren met het maken van prenten, en hoe dat zou passen bij een merk met een missie", zegt ze.

Dat bracht Forastieri naar New York, om te zien "welke soorten relaties ik moest opbouwen om van het merk iets te maken dat mij en de mensen die het op het eiland;" en vervolgens naar Kopenhagen, waar ze meer wilde leren over duurzaamheid op een plek die over de hele wereld bekend is geworden vanwege haar inspanningen op dit gebied veld; en altijd terug naar Puerto Rico, om die wortels te vestigen en verbinding te maken met de projecten die al werken om een ​​lokale toeleveringsketen te ondersteunen.

Ze stemde af op seminars van Langzame Fabriek's Open onderwijs programma ("ze koppelen deze kennis die we nodig hebben, deze beslissingen die we nemen over de kleding en de schaal aan de sociale en politieke realiteit van de wereld"), namen deel aan een mentorprogramma dat haar verbond met een Costa Ricaanse textielontwerper ("gedurende dat proces, waarbij ik me erg verloren voelde en mezelf tegenover mezelf stelde, gaf ze me veel suggesties over waar te sourcen, hoe te sourcen, waar ik mezelf kan onderwijzen") en potentiële medewerkers opgespoord via de CFDA, merken zoals Mara Hoffman en het publiek bibliotheek. Ze raakte veel kleren aan, stuurde veel e-mails en sprak met veel mensen.

"Ik had de kleding, de visie, de redactie - dat was een bepalend punt voor mij, zoals: 'Ik wil mijn eigen weg banen in deze branche'", zegt ze. "Je moet geld verdienen, maar ik wil gewoon echt proberen iets nieuws op te bouwen."

Dat alles bouwde zich op tot het debuut in juli van haar gelijknamige label: een kledingcapsule die volledig in Puerto Rico is gemaakt door de Cooperativa Industrial Creación de la Montaña in Utuado, en vier sjaals. Ze werkte ook samen met Cara Marie Piazza, een natuurlijke verver in Brooklyn, om een ​​diepe magenta tint van bloemen en insecten te ontwikkelen; en met Orto Print Studio in Londen voor het plaatsen van prints.

Terwijl Forastieri voortbouwt op de expressieve kleuren, gedurfde abstracte patronen en volumineuze silhouetten die ze in haar collectie in 2020, blijft ze breken met de rigide structuren die de industrie vraagt ​​van ontwerpers en merken, zoals: seizoensgebondenheid.

"Het zijn geen collecties - het is een voortzetting van mijn eerdere werk dat het verbetert, dus het komt allemaal samen", zegt ze. "Het gaat niet zozeer om het creëren van nieuw, nieuw, nieuw, nieuw. Ik ben al aan het nadenken over hoe de materialen die ik voor deze collectie heb gekocht - wat er ook over is, wat voor restjes - in de volgende zullen worden verwerkt. Het gaat om de onderlinge verbondenheid, van elk seizoen, elke capsule of collectie die ik lanceer. Ik nam mijn oude ontwerpen en voegde nieuwe dingen toe. Veel van het proces was erg spiritueel."

Wanneer je een stuk van Amanda María Forastieri koopt, ontvang je een beschrijving van hoe het is gemaakt, van schets tot productie. "Ik wil dat mensen er niet alleen visueel mee omgaan, maar ook spiritueel, zodat ze er dan iets van maken dat dicht bij hen voelt en ervoor zorgt dat ze ervoor zorgen", zegt ze. Op dit moment gaat 'spiritualiteit' voor Forastieri over onze relatie met de natuur, hoe 'de cyclus van de natuur de onze nabootst' en, nogmaals, de onderlinge verbondenheid van alles wat we doen - "hoe de vezels worden gekruist, welke vezels we kiezen, met welke gemeenschappen we ons bezighouden, maar ook met welke thema's en onderwerpen we onderzoeken die aansluiten bij Dat." 

Bij de lancering variëren de prijzen van $ 150 tot $ 3.000. Forastieri is zich er terdege van bewust dat dat voor velen onbetaalbaar is, vooral in Puerto Rico, en denkt al na over manieren waarop ze haar kunst voor meer mensen kan openstellen - of dat nu is door middel van verhuur, openbare kunstinstallaties of iets anders - waarvoor "het traditionele model van exclusiviteit moet worden verlaten", zei ze zegt. "Ik geloof in toegankelijkheid, en dat is een van de tegenstellingen van duurzaamheid in de wereld waarin we vandaag leven."

Er zijn veel woorden die Forastieri gebruikt om haar merk te beschrijven; "verbondenheid" komt veel naar voren en is misschien wel het meest passend. Het raakt elk facet van wat ze aan het bouwen is: de intuïtieve manier waarop ze ontwerpt, de aandacht waarmee ze benadert materialen, de circulariteit die ze nastreeft, de brug die ze bouwt tussen haar professionele opleiding en haar gemeenschap in Puerto Rico.

"[Ik heb altijd het gevoel gehad] dat ik een cultstatus moet opbouwen voordat ik terugga [naar Puerto Rico], omdat ik het gevoel heb dat ik niet kan volhouden wat ik doe en wat ik creëer", zegt Forastieri. De sociaal-politieke en economische realiteit op het eiland heeft de tijdlijn echter verschoven: "Met de pandemie en de aardbevingen zijn veel [het inkomen van Cooperativa Industrial Creación de la Montaña] [is weg] — ik zag dat dit gebeurde, en dat dit meer was dringend... Het gaf me veel voldoening om rechtstreeks met de mensen die het maakten te betrekken en een relatie op te bouwen met de persoon die alles heeft gemaakt." 

Forastieri behoort tot een collectief van creatievelingen en ondernemers die een "visie delen.. om het beter te doen in de industrie" in Puerto Rico, zegt ze. Door haar werk met de Cooperativa Industrial Creación de la Montaña en haar tijd op het eiland om het merk op te bouwen, heeft ze makers in Puerto Rico kunnen ontmoeten die haar delen waarden en ambities, en waarvan ze hoopt dat ze medewerkers worden — zoals natuurlijke verver Olga Sofia Galvo, het boerderij- en textiellab Trama Putivo en de papierwarenmaker Paper & Bloemen.

Ze begrijpt haar uiteindelijke doel om een ​​volledige supply chain en productieoperatie in Puerto Rico in kaart te brengen, om iets te creëren totaal anders is, is "heel langzaam gaan", dat "het veel schakelen, veel leren, veel falen, veel succes." 

"Het gaat erom te erkennen dat de dingen daar niet zo efficiënt werken vanwege onze omstandigheden, en dat te accepteren als onderdeel van die realiteit", zegt ze. "Er zijn mensen die hierin willen investeren en die ervoor openstaan ​​om misschien drie dagen te wachten omdat ik geen stroom had om te naaien. Het maakt deel uit van waar we wonen. Dit is wat je moet accepteren om dit te kunnen ontwikkelen. Het is ook de visie delen met mensen; er zijn er die het nog niet zien. Het is niet alleen mode; het is kunst en theater. Het is een hele gemeenschap van creatievelingen die aanwezig zijn en deze delen op een manier die er vervolgens weer in terugkomt." 

De toekomstige outputs van Amanda María Forastieri zullen blijven herhalen en innoveren - de ontwerper zoekt naar manieren om te werken met natuurlijke kleurstoffen in Puerto Rico, brainstormen over hoe je meer tweedehands stoffen kunt gebruiken, bedenken hoe je haar kunt verbeteren materialen. "Duurzaamheid is een constante onderzoeksfase", zegt ze. "Je probeert nieuwe dingen uit, vooral als je stukken wilt maken die duurzaam en zeer duurzaam zijn - het duurt even voordat je die formule hebt gevonden." 

Nu ze in de 'bouwfase' is beland, zoals Forastieri het uitdrukt, komt ze vervolgens op het vinden van een meer permanente werkruimte in Puerto Rico. "Ik heb rondgelopen met al mijn materialen en het is erg vermoeiend, maar het laat me ook niet echt de rotzooi en experimenten doen", zegt ze. Nadat ze dit eerste aanbod heeft uitgebracht, zal ze zien hoe het financieel presteert en de volgende stappen bedenken - of dat nu gaat om het richten op nieuwe klanten of het samenwerken met gelijkgestemde retailers. Dan is het terug naar het spreekwoordelijke lab: "Ik ga experimenteren met upcycling - ik heb daar al materialen voor verzameld - en printen op bestaand textiel."

Ze denkt ook na over hoe het merk eruitziet buiten het kledingmedium. Een idee is "kleurboeken voor de gemeenschap waarin je iets kunt doen en dan iemand anders naast je hebben die je niet kent... Ik zie het altijd voor me in parken, in openbare ruimtes", zegt ze. "Natuurlijk kan het in een galerie bestaan, maar als het een openbare ruimte is, kunnen meer mensen ervan gaan genieten." 

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.