Voor degenen onder jullie die in Duitsland wonen, modieuze Amerikanen zijn echt jaloers. Waarom? Omdat je je eigen krijgt Grazia.
Het is niet zo dat gedrukte publicaties momenteel ook in Europa een hoge vlucht nemen, maar Grazia--het wekelijkse mode-/roddelvod dat overal van Frankrijk tot het Verenigd Koninkrijk wordt gepubliceerd--is buitengewoon succesvol. Of dat is tenminste hoe het eruit ziet, te oordelen naar de recente uitbreiding van de titel.
Ondanks de wereldwijde recessie, Grazia blijft maar groeien. De Duitse versie ligt morgen, 11 februari in de kiosken.
In de voetsporen treden van de enorm succesvolle Italiaanse publicatie die in 1938 werd gemaakt, British Grazia gelanceerd in 2005. Vijf jaar later, Grazia omvat wereldwijde kiosken met vijftien zustertijdschriften, waaronder publicaties in opkomende markten zoals China, Rusland en India.
Klambt, de uitgever achter de titel in Duitsland, kan het zich zelfs veroorloven om vóór de donderdag gratis "proevers"-nummers weg te geven lancering, die momenteel beschikbaar zijn in filialen van Douglas, de nationale schoonheidswinkelketen (het is vergelijkbaar met Sephora in de ONS).
Sarah Jessica Parker siert de cover van het voorproefje. Het bevat ook een bekende mix van mode- en celebrity-verslaggeving die onweerstaanbaar is voor die-hard roddelfans, maar ook aantrekkelijk voor lezers die normaal niet in de buurt zouden komen van titels als OKE! of Ster.
Maar wat is er nu echt zo geweldig aan? Waarom buigen glanzende snobs zich neer voor? Grazia? Misschien zijn het de verzamelverhalen over verse voorraad in de stadswinkels, straatbeelden van lokale meisjes, spreads die wedijveren met die van maandelijkse titels en ja, beroemdheden waar iedereen een beetje nieuwsgierig naar is wat betreft. Lezers willen vooral meer weten over fashion-forward sterren zoals Kate Moss, die te zien is in een verhaal van twee pagina's in het Duits Graziahet huidige probleem.
Om de aantrekkingskracht te vergroten: de pagina's over leven, schoonheid en stijl van de publicatie zijn allemaal met dezelfde pittige stem geschreven, ongeacht de taal van de specifieke editie. Inderdaad, je krijgt een universeel herkenbaar gerecht. Nu kunnen degenen die Duits spreken meepraten over de roddels.
--JENNIFER WIEBKING