Er zijn dit seizoen veel jassen te zien geweest -- gemakkelijke kamerjassen in verschillende kleuren; oversized jassen met gebogen schouders en rug; en op herenkleding geïnspireerde jassen met hoekige schouders en revers. Maar terwijl New York Fashion Week ons gaf jassen met textuur, pels en colour-blocking, heeft Londen ons jassen gegeven met prachtige, gedurfde prints - waarvan de beste tot nu toe zijn verschenen bij Emilia Wickstead en Alice Temperley.
Ik ben vooral gevallen voor deze ruime grijze jas van Emilia Wickstead, met zijn glanzende zijde/wollen weefsel en uitvergroot wit bloemenpatroon. Het is het soort jas dat ik zou dragen als mijn leven rijker en verfijnder was dan het leven dat ik nu leid (het leven dat vaker wel dan niet roept om comfortabele sneakers). Het is een fantasie die zo boeiend is dat ik in de verleiding zou komen om een jaar kledingbudget in dat ene stuk te steken, mocht het verschijnen voor pre-order op Moda Operandi.
De rest van Wicksteads collectie was bijna net zo begerenswaardig -- een moderne, luxueuze assemblage die precies de juiste noot van Engels en damesachtig chic trof. De openingslook was een zwarte leren jurk met parels, een interessante mix van iets heel trendy en duidelijk Elizabethaans. Later omvatte het uiterlijk eenvoudige maar precies op maat gemaakte jurken met volledige rokken die bij de kuit waren gezoomd; bruine bloemenjurken en een jas met zwarte kanten overlays; een zacht wit broekpak; en veel zwart leer, verwerkt tot jurken, jassen, rokken en meer dan één jas. Verschillende looks werden gecombineerd met langwerpige handschoenen in lichtblauw, zwart en groen en versierd met parels -- Kerry Washington,
luister je?