Fashionista-bijdrager Long Nguyen is de mede-oprichter/stijldirecteur van Pronken.
Slechts een paar minuten na middernacht betrad Alice Cooper het podium en voerde zijn eeuwige hit "School's Out" uit, uitgebracht in 1972. Dit was slechts enkele ogenblikken nadat ZZ Top "Foxy Lady" zong. Darling Stilettos deed de CBGB Ramones-klassiekers "Blitzkrieg Pop" en Donovan Leitch - met Camp Freddy en Perry Farrell - sloot de show af met de Jane Addiction-klassieker 'The Mountain Song'. En dat is slechts een gedeeltelijke line-up van de rockers die naar buiten kwamen om op te treden ter ere van de lancering van Originele maneschijn en de tiende verjaardag van de herenkledingcollectie van John Varvatos in de voormalige CBGB-ruimte op Bowery, nu de winkel van Varvatos die zijn belangrijkste collecties, de VS en Converse verkoopt. Rock & Roll, whisky en mode.
Designermode vereist een verhaal - een manier om een verhaal te vertellen of een levensstijl te vertellen dat de kleding slechts accessoires zijn. Voor Mr. Varvatos is het zijn vroege genegenheid voor rockmuziek die heeft gezorgd voor het bloed dat door zijn werk is gestroomd sinds de lancering van zijn eerste collectie voor de herfst van 2000. In zijn kantoor is het moeilijk om een boek over mode te vinden, maar de stapels op zijn lange salontafel bevatten:
De geïllustreerde biografie van Bob Dylan, Rockrecord 7, CBGB: decennium van graffitigeschiedenis en punk, Gemaakt in het VK - The Music Attitude 1977-1983, Wie heeft rock & roll neergeschoten?, en Ryan Adams en de kardinalen: een blik op andere vensters. En natuurlijk een boekdeel op The Doors, om er maar een paar te noemen. Door opnieuw contact te maken met zijn adolescente obsessie met rockmuziek, geeft Mr. Varvatos het merk een ziel, of wat we 'mode' noemen."Ik ben opgegroeid met het luisteren naar rockmuziek," vertelde John me toen ik hem op een middag bezocht om te praten over, nou ja, zijn modewerk. Aan de muren hangen twee grote ingelijste driedubbele gouden platen die Alice Cooper en Led Zeppelin hem hebben gegeven als dank voor zijn medewerking. Naast zijn bureau staan nog meer rockmemorabilia: een grote blauwe elektrische gitaar van Velvet Revolver. Toen ik naar de boeken voor me in zijn kantoor keek en naar de memorabilia die me omringden, realiseerde ik me dat door... mode, heeft meneer Varvatos eindelijk de manier gevonden om zijn liefde en oprechte toewijding aan rockmuziek te uiten.
"Ik kocht mijn eerste leren motorjack in de 11e klas", zei hij, terugdenkend aan de dagen van zijn jeugd die naar rockconcerten reed, verkleed als de rockmuzikanten die hij bezocht. Nu cast hij zowel jonge talenten als eerbiedwaardige rockmuzikanten in zijn reclamecampagnes - Franz Ferdinand, Alice Cooper, Perry Farrell, Cheap Trick, Velvet Revolver, Ryan Adams en zelfs ZZ Top. En hij koestert nieuwe bands met de maandelijkse concertreeks in de Bowery-winkel, de voormalige CBGB-optredensruimte.
Geboren en getogen in de buitenwijk van Detroit, Michigan, een stad met een lange geschiedenis van muzieklegendes, werkte John Varvatos met verschillende problemen banen in de mode als verkoopmedewerkers om zichzelf te onderhouden via de Eastern Michigan University en de University of Michigan, en een diploma behalen in opleiding. Met een vriend was hij mede-eigenaar van een winkel in Grand Rapids waar hij Polo Ralph Lauren verkocht. Nadat hij veel succes had met Polo, trad hij uiteindelijk in 1983 in dienst bij Ralph Lauren, eerst als verkoopvertegenwoordiger in het Midwesten, daarna werd hij overgeplaatst naar New York, waar hij in de merchandising werkte. Uiteindelijk stapte hij over naar de ontwerpafdeling. In 1990 ging hij naar Calvin Klein als hoofd herenkleding, werkte aan de hoofdcollectie en lanceerde het merk CK. Hij keerde in 1995 terug naar Ralph Lauren als hoofd van het ontwerp van herenkleding voor Polo en lanceerde de afzonderlijke Polo Jeans Company.
Met de financiële steun van de Nautica Company, waar hij zich in 1998 bij aansloot om speciale projecten te leiden en de Nautica Jeans lancering, startte hij eind 1999 zijn eigen merk en toonde hij de eerste collectie op de catwalk tijdens New York Fashion Week in 2000. Bergdorf Goodman, Saks Fifth Avenue en Barneys kochten de collectie. Later dat jaar opende het bedrijf zijn flagshipstore in SoHo, de eerste van negen winkels die vandaag actief zijn. Vandaag bezat de heer Varvatos 20% van het bedrijf nadat VF Corporation Nautica in 2003 had gekocht.
Een eerste collectie is zelden een definitief statement van het ethos van de ontwerper, maar de debuutcollectie van Mr. Varvatos catwalkshow was een duidelijke indicatie van zijn eigen specifieke benadering van mode, of beter gezegd het vormgeven van American mode. Die herfstcollectie: een losjes aansluitend antracietkleurig pak met één rij knopen, een katoenen parka met riem, een wollen poncho met riem, jassen met dubbele rij knopen en fijn breiwerk allemaal gedragen met een platte broek met uitlopende pijpen - gecombineerde hoogwaardige stoffen zoals kasjmier, flanelwol, wollen twill, wolmelton en vintage wol visgraat. De onberispelijke productie gaf de ontwerper een basis voor een bedrijf.
In plaats van enkele trendy modestatements te maken waar de meeste ontwerpers om schreeuwden, bood de collectie keuzes, concrete keuzes met de basis op een los silhouet dat een klant kan kiezen en kiezen om te mixen met hun bestaande kledingkast. Dat is een moeilijkere weg in de mode, waar de commercial vaak wordt gemeden, eigenlijk een bijzaak voor spectaculaire catwalkshows. Toch bleef de heer Varvatos volharden in zijn visie en in de loop van verschillende seizoenen kreeg hij een stem vanwege zijn unieke benadering van herenkleding. In een tijd waarin een strakke pasvorm en zwarte kleding de catwalk domineerden, stelde hij wijde pijpen, losse pakken voor wit, ijsblauw en lichtgrijs in een collectie voor de lente van 2003, en een grote revers op slouchy pakken voor de herfst 2005. Wat nog belangrijker is, deze collecties waren de basis voor een solide bedrijf: vandaag genereert het label meer dan $ 125 miljoen aan jaarlijkse verkopen.
In september 2001 startte de heer Varvatos een samenwerking met Converse, een schoenenbedrijf dat nog nooit met ontwerpers had samengewerkt, om Chuck Taylor All-Stars en Jack Purcell-sneakers in beperkte oplage te ontwerpen. Het werd de meest succesvolle samenwerking voor Converse en ging verder met de best verkochte veterloze Chuck Taylor in januari 2004 en de lancering van een volledige kledingcollectie voor Converse in maart 2006. Om zijn productassortiment compleet te maken, voegde hij in 2006 de USA Collection van vintage denim en woven toe. Onderweg won hij drie CFDA-onderscheidingen voor herenkledingontwerpers van het jaar en bevestigde hij zijn modereferenties.
Maar van al het succes is hij het meest trots op zijn Bowery-winkelproject.
“Ik herinner me een keer dat ik vorig jaar in de winkel was en er was een jongen uit Zweden met zijn rugzak die net binnenkwam en een uur lang naar de muren, de platen, de kleding keek. En er is geen druk om iets te kopen', zei John, en hij zei ook hoe hij volhardde in zijn visie voor de winkel toen niemand in het bedrijf de dingen op zijn manier zag. Een keer per maand, op de eerste donderdag, doet de winkel dienst als bekeerlingslocatie voor bands als Young Lord, Semi Precious Weapons en Michael Monroe. Bij de ingang van de winkel is een schrijnachtige ruimte met drie rijen rode glazen kandelaars. De kleding wordt netjes en discreet aan de rekken gehangen en vermengt zich met de artefacten in de winkel die ook voor verkoop - een kortegolf Hallicrafters S-120-radio, een Grade SR 125-hoofdtelefoon, een National NC 125 All Tube-ontvanger, een gebied van oude vinyl. Boven een rij leren en suède jassen aan de ene kant en enkele houtskoolpakken aan de andere kant zijn muren van oude concertaffiches en films en een ingelijste collage van memorabilia van CBGB. In het midden van de winkel staat een volledig uitgerust concertpodium. Deze ingrediënten brengen klanten, oude rockfans en gewoon nieuwsgierige toeschouwers binnen. Als voormalig baas Ralph Lauren preppy America bezit, is het veilig om te zeggen dat Mr. Varvatos nu eigenaar is van Rock & Roll America.
Hoe heeft het opgroeien in Detroit je gevoel voor mode beïnvloed? Op jonge leeftijd dacht ik nooit aan mode, behalve dat ik erg geïntrigeerd was door wat ik zag op muzikanten als ik televisie keek. Detroit was geen omgeving die erg in de mode was. Toen ik op de middelbare school zat, begon ik na te denken over wat ik zou dragen, omdat meisjes soms tegen me zeiden hoe ze bepaalde dingen die ik draag leuk vinden of hoe dit er geweldig uitziet. Mijn ouders hadden geen geld. Ik ben opgegroeid in een heel klein huisje van ongeveer 900 vierkante meter, met zeven mensen en een kleine badkamer. Ik had echt geen geld, dus ik kreeg een baan bij een herenwinkel, waar ik eerst magazijnwerk deed en uiteindelijk verkocht. Ik kon geld verdienen om kleding te kopen. Toen ik in de herenwinkel begon te werken, raakte ik ook echt veel meer geïnteresseerd in mode.
Hoe kwam je op je eerste collectie? Ik begon het bedrijf in 1999, maar een paar jaar eerder begon ik de gedachten te vormen. Ik liep op een zondag in de herfst van '98 door Barney's en in die tijd waren het modemerken als Helmut Lang, Jil Sander, Gucci, Prada. Daaronder was Hugo Boss. Alles dat seizoen was zwart, houtskool en ik had het gevoel dat herenmode een beetje een uniform was.
Het was het tijdperk van echt grote logomerken. Ja. Ik had een beetje het gevoel dat het tijd is om iets te doen dat niet over het uniform gaat, dat is meer eclectisch, dat is meer over het helpen van jongens om hun eigen gevoel voor stijl en persoonlijkheid te creëren in plaats van eruit te zien als de look uit de advertentie campagnes. Ik deed iets unieks in ons eerste seizoen, ook al doen we tegenwoordig veel zwart, toen zei ik: "Ik ga het eerste seizoen, herfst 2000, doen zonder zwart.
Helemaal tegen de trends ingaan moet heel moeilijk zijn geweest. Ik denk dat de retailers de collectie omarmden omdat het nieuw en opwindend voor hen aanvoelde. We zijn echt groots gelanceerd. Ik dacht echt dat om je eigen stem te hebben, je iets anders moet doen. Als ik iemand hoor zeggen "dat is heel Varvatos", betekent dat dat we een eigen look hebben. En in deze branche denk ik dat het het moeilijkste is om te bereiken, om je eigen persoonlijkheid te creëren. In die tijd werden broeken vrij smal en in 2000 begonnen we met zeer wijde broeken; Ik bedoel, ze waren erg breed. Trend is niet iets waar je rekening mee moet houden bij het ontwerpen? Nee, ik bedoel als het iets goed is: als ik je op straat zie en je draagt een bepaalde look en ik vind het een goede look. Onlangs zei iemand tegen me dat vracht terugkomt - het is momenteel een hele sterke trend - en ik denk: wauw, we kunnen maar beter geen vracht doen.
Je shows hadden nooit specifieke thema's, maar waren altijd een show over kleding. Precies. Ik ben opgegroeid in een wereld, zeker 8 jaar bij Ralph, waar het altijd ergens over gaat. We zijn in de Hamptons, we zijn in de Bahama's, we zijn in het zuiden van Frankrijk, we zijn in - en ik had altijd het gevoel dat het klonk alsof je een toneelstuk aan het doen was. Ga je echt die sarong dragen, ga je echt dat stuk dragen, wat dan ook. Ik had het gevoel dat het te thematisch voor mij werd, en jongens kopen daar over het algemeen niet echt in. Het staat prachtig in de winkel, het vertelt een mooi verhaal. Het ging over geweldige kleding, over kwaliteit, geweldig vakmanschap, geweldige stoffen die goed ontworpen waren, maar niet overdreven. Uiteindelijk wil ik wat we hebben ontworpen in de winkels, ik wil wat we hebben ontworpen om op straat te staan. Daar denk ik dus veel over na.
Wat is volgens jou het belangrijkste kledingstuk dat een man zou moeten hebben? Voor mij is het een geweldig passend pak dat veelzijdig is. Iets dat je veel kunt dragen, en dat je kunt dragen met een spijkerbroek als je wilt. Je hebt een goed zittende spijkerbroek nodig in plaats van acht paar. Het is net als hoe vrouwen zich altijd hebben gericht op wat er geweldig uitziet met hun kont. Jongens beginnen nu hetzelfde te voelen.
Muziek is altijd een onderdeel van je leven geweest en je hebt met veel muzikanten gewerkt. Wat voor invloed heeft dat op je ontwerp? Voor mij is muziek misschien zelfs een beetje belangrijker in mijn leven dan mode, ook al is mode mijn levensonderhoud - muziek in mijn energie. Als ik 's ochtends opsta, zet ik muziek aan. Toen ik vanmorgen hier op kantoor kwam, zette ik muziek aan. Ik kan niet zonder ontwerpen, het is als een stimulans voor mij en een invloed bij het ontwerpen van mijn collecties. Over het algemeen is er altijd maar een klein beetje van de rock-'n-roll waarmee ik ben opgegroeid en die ik altijd wil opnemen, maar ik wil geen rock-'n-roll-verzameling maken.
Wat is het rotselement? Het is een bepaald soort laarzen of het is een snit op een pak. Mode en rock-'n-roll zijn altijd met elkaar verweven geweest: ze zijn een groot deel van de popcultuur, een groot deel van de samenleving. Wat me in de mode bracht, was de hele rock-'n-roll-mix van muziek en mode, en ik heb ook veel geluk dat ik op de een of andere manier de twee in mijn bedrijf heb kunnen combineren zonder er echt over na te denken. Het was niet alsof ik een groot plan had om deze artiesten in mijn advertentiecampagne te gebruiken, om rock-'n-roll te bezitten, een radioshow te hebben, - het was niet een van die dingen. Het gebeurde gewoon een beetje organisch. En ik denk dat de reden dat we de geloofwaardigheid hebben in de muziekindustrie, en zelfs in de mode-industrie, is omdat het niet nep is. Het gaat er niet om om op dit moment trendy te zijn. Het is iets heel echts, iets dat deel uitmaakt van mijn innerlijke ziel en de ziel van het bedrijf waar ik van hou en waar ik gepassioneerd over ben. De campagne van de afgelopen vier tot vijf jaar is altijd met rockmuzikanten geweest. Maar de collectie lijkt niet uit van rock afgeleide kleding te bestaan. Hoe verzoen je het beeld en de producten? Je kunt niet elk seizoen rock and roll laten zien, want op de catwalk moet je een nieuw verhaal vertellen. We trekken de rockjongens niet alleen aan voor de advertentiecampagne: ze zijn klanten van ons, ze zijn fans van het merk. Ik ontwerp niet voor rock-'n-roll. Wat zijn rock-'n-roll-kleding eigenlijk? Zwarte leren jacks en skinny jeans zoals de Ramones of de grungy mix van vintage kleding? Deze muzikanten kijken eigenlijk naar ons - ze kijken naar ons voor wat ze willen dragen. Het is niet het stereotype rock-'n-roll-cliché. Toen we muzikanten waarmee we werkten vroegen om iets over ons te zeggen voor ons tienjarig jubileum, realiseerden we ons hoe we hun stijl hebben beïnvloed.
Dus jouw mode verandert nu de stijl van rockmuzikanten? Ik denk erover na hoe ze ooit mijn stijl hebben beïnvloed, maar vandaag beïnvloeden we hen. Zelfs jonge bands als Kings of Leon en dat soort bands hebben geen vooropgezet idee dat het over gescheurde spijkerbroeken en leren jacks moet gaan. Ze willen een pak dragen, maar het moet de juiste snit zijn, het kan niet het pak zijn dat hun vader droeg. Als je naar die campagnes kijkt, Iggy Pop, Cheap Trick, Alice Cooper, Joe Perry, al die mensen - ze dragen allemaal pakken. ZZ Top deed wat leren jacks aan, maar het zijn net aangeklede suède jacks en een topcoat. Voor de campagnes is het wat ze willen dragen. Ik dwing mijn blik niet op hen; de meeste van die mensen zijn eerst bij ons gekomen.
Dus ze komen nu naar je toe? Lenny Kravitz is een grote klant van ons. Er is een deel van wat we doen dat hij nooit zal dragen, maar hij bewerkt het tot deze groep jassen, pakken en leersoorten. Tegenwoordig zoeken muzikanten naar ons voor een andere manier om zich te kleden, omdat ze ook genoeg hebben van dezelfde oude stereotiepe rock-'n-roll-stijl. Als jonge bands je winkel binnenkomen en willen dat we ze aankleden voor hun tour, dan is het eerste dat ze willen hebben goed passende pakken. Je denkt dat ze op zoek zijn naar jeans en leer en T-shirts; daar trekken ze zich niets van aan. Bovendien hebben ze dat al gedragen. Bands als The Killers willen niet de cliché rock-'n-roll-jongens zijn.
Hoe denk je dat de herenmode is veranderd in de tien jaar dat je herenmode doet? Herenkleding verandert op een evolutionaire, niet op een revolutionaire manier. Nu zijn er meer jongens geïnteresseerd in mode dan in 2000. In 2000 waren er zeker meer jongens dan in 1990, maar in 2010 is dat een evolutie. In de afgelopen tien jaar hadden jongens tonnen schoenen in hun kast, tien jaar geleden hadden ze een zwart paar en een bruin paar.
Zijn schoenen een belangrijk item in de herengarderobe? Het is een van de belangrijkste. Waarom is dat? Misschien volgen mannen vrouwen. Een juiste schoen kan hun hele look veranderen - ze kunnen hetzelfde paar laarzen of sneakers dragen met een spijkerbroek of een pak. En de regels zijn niet streng zoals vroeger.
Hoe is uw bedrijf de afgelopen tien jaar veranderd? Hoe heeft het bedrijf zich aangepast aan alle veranderingen - de recessie, het internet? We hebben Collection als de beste, beter als Star USA en Converse als goed. Maar verder, het tweede seizoen dat we zaken deden, was er 9/11: we hadden de recessie, we hebben oorlogen gehad, we hebben veel meegemaakt en zoals je zegt de hele groei van internet en sociale media en alles anders. We hebben het geluk gehad dat we door dit alles heel mooi zijn blijven groeien. De meeste merken halen geen tien jaar in de modewereld. Ik denk dat we trouw zijn gebleven aan wie we zijn. Hoe is uw betrokkenheid bij Converse tot stand gekomen? Het begon met schoenen in 2001 begon in 2002 met de verkoop van een beperkte collectie. Ze hadden nog nooit met een ontwerper, en ze zagen mijn respect voor de oude wereld, erfgoed, popcultuur en mijn affiniteit met muziek. Nu werken we in ons achtste jaar samen. Het is absoluut de meest succesvolle samenwerking ooit in de schoenenindustrie.
Dus je neemt hun traditionele schoen en werkt deze elke keer bij, en evolueert binnen een traditionele vorm? Dat heet respect. Respecteer de integriteit van het originele product - Chuck Taylor, Jack Purcell of wat dan ook - en maak er nu je eigen product van. En soms is dat moeilijker dan iets totaal nieuws ontwerpen. We creëerden de veterloze sneaker, die in een jaar tijd 4 miljoen paar verkocht. Als kind wilde ik die schoen zonder veters dragen. Ik zat op een dag in de ontwerpstudio en naaide wat elastiek in. Soms zijn het die kleine dingen waar niemand anders echt aan dacht en het is ook echt een teken geweest voor wat we in de branche hebben gedaan. De Bowery-winkel is een soort speciale visie voor het bedrijf, niet alleen de kleding en de collectie verkopen - ik vond platen, ik vond boeken. En je probeert de sfeer te behouden van de oude club die er was? Ik was een fan die opgroeide van CBGB's. Ik denk dat het in 2006 of 2007 is gesloten. Toen ik op een dag in de buurt naar iets anders aan het kijken was, liep ik de ruimte in met de huisbaas en was alles eruit gescheurd. Het podium was gewoon rauwe ruimte. Ik voelde nog steeds dat daar nog een ziel woonde. Je hebt de muren behouden zoals ze waren. Dus het idee was om deze culturele ruimte te creëren die natuurlijk commercieel genoeg moet zijn, je moet er geld mee verdienen. We verkopen kleding, we verkopen zowel nieuwe als vintage kleding, we verkopen vintage audioapparatuur, vintage vinylplaten, boeken, maar je hoeft geen cent uit te geven.
Het management vond de winkel geen goed idee, de buurt is niet ontwikkeld, het is te dicht bij onze SoHo-winkel. Ik heb geluisterd, wat ik soms niet doe, en ik probeer altijd democratisch te zijn, maar ik kan niet altijd democratisch zijn. We hadden de openingsshow en alle artiesten kwamen naar buiten en speelden. Nu doen we daar minstens één keer per maand gratis shows, zoals Semi Precious Weapons. De reden dat het echt werkt, is dat het die ziel heeft. Je kunt niet faken wat er gebeurt als Guns & Roses opdook. Ik denk dat er in het begin zeker wat twijfels waren, een modebedrijf dat CBGB overnam, maar nu niet meer. Je doet het met overtuiging, niet omdat het hip is. Als we deze shows op donderdagavond doen, doen we dat voor de fans. U hoeft geen klant van ons te zijn; we houden van rock-'n-rollmuziek. Michael Monroe gratis zien met gratis drankjes; hoeveel beter wordt het dan?