Modebloggen klinkt als een mooie lief optreden, Rechtsaf? Hoe leuk zou het zijn om op de eerste rij te zitten bij de shows, door merken naar exotische locaties te worden gevlogen voor evenementen en breng een groot deel van je tijd door met verkleden terwijl je vriendje foto's van je outfit maakt combinaties?
En hoewel modebloggen in de ogen van velen al die dingen is, is het ook een beroep voor een select aantal. Als iemand opstaat de blogging gelederen, de baan wordt een functie -- met echte verantwoordelijkheden. En een flink bedrag aan onkosten.
Het valt niet te ontkennen dat bloggers veel gratis dingen scoren, evenals chique diners en reclame- en marketingdeals van vijf of zes cijfers. Een reeks door vluggertjes gesponsorde berichten kan een blogger gemakkelijk $ 25.000 opleveren. Langdurige marketingpartnerschappen en samenwerkingen kunnen honderdduizenden dollars opleveren. De meeste grote bloggers - en een behoorlijk aantal van de gemiddelde bloggers - verdienen zeker meer dan zes cijfers. Een paar verdienen zeker meer dan $ 1 miljoen.
Maar als eigenaren van kleine bedrijven steken de beste bloggers uiteindelijk een flink deel van hun inkomsten weer in de operatie.
"Het is moeilijk om een exact cijfer te geven als het gaat om het percentage, maar ik zou zeggen dat het meeste van wat ik verdien gaat zeker terug [in de business]", zegt Bryan Gray Yambao, bekend in de modewereld Bryanboy. De blogger, die zijn naamgenoot lanceerde website in 2004, is misschien wel de meest bekende van de partij. In het afgelopen decennium heeft hij zijn populariteit omgezet in een samenwerking met bontwerker Adrienne Landau, een normale plek op Amerika's volgende topmodel en honderden andere interessante projecten. Hij haalt de typische freelancer-uitgaven aan om zijn bankrekening leeg te pompen; belastingen, vooral omdat hij in de VS woont met een visum. Maar het meeste waar hij geld aan uitgeeft, heeft rechtstreeks te maken met modebloggen.
"Fashion Month is een enorme zakelijke uitgave voor mij", zegt Yambao. "Het idee dat bloggers tijdens de modeweek naar links en rechts worden gevlogen, alle onkosten worden betaald, door merken, is gewoon niet voor iedereen waar. Ik zal mijn eerste Milan Fashion Week nooit vergeten -- ik verbleef gratis in het appartement van een vriend omdat ik het me niet kon veroorloven om in een hotel te verblijven voor 400 euro of meer per nacht per kamer. Tegenwoordig huur ik altijd appartementen met drie slaapkamers, vooral in Milaan en Parijs -- en deel ik de kosten met een bloggervriend, zoals Rumi [Neely, van de blog Mode Toast]. Zo hebben we veel ruimte, woonruimte, snel internet en ook nog een kamer voor onze assistente. De kosten zijn nog steeds duur, maar het is veel beter omdat we geen drie aparte kamers hoeven te krijgen."
Yambao heeft geen fulltime assistent -- sommige bloggers hebben dat wel, maar de meeste niet -- hoewel hij er wel een op projectbasis inhuurt. Hij betaalt ze een uurtarief, maar ook hun onkosten - "reizen, maaltijden, accommodatie, taxi's, luchthaventransfers, enz."
"Reizen is mijn grootste kostenpost", zegt Phil Oh, de fotograaf achter de streetstyle-blog Streetpeeper.com. "Ik vlieg ongeveer 100.000 mijl per jaar en breng bijna een derde van het jaar door in hotels. Ik ben echter erg goed/obsessief met airline miles, dus ik bespaar veel op vliegtickets. Maar ja, reizen wordt erg duur."
Nog een grote investering: je eigenlijke website. Hoewel een generieke Tumblr misschien een paar jaar goed werkt, moeten bloggers uiteindelijk upgraden. "Ik heb nu twee keer voor webontwikkelaars betaald: een keer in 2006 en een opfrisbeurt in 2009. Ik ben veel te laat voor een doorstart, maar dat zeg ik nu al zo'n twee jaar", zegt Oh. "Ik heb in 2006 een vriend ingehuurd om mijn logo te maken. Het leek destijds duur, maar nu ik weet hoeveel bureaus rekenen voor 'merkidentiteit', kreeg ik een enorm koopje. Vooral omdat ik zo dol ben op het Street Peeper-logo en mijn vriend nu een topcreatief directeur is bij een van de grote bureaus, dus ja, ik heb een goede deal!
Als professionele fotograaf die voor Vogue.com fotografeert en Gelukkig,,Oh geeft ook aardig wat geld uit aan apparatuur. "Camera's, lenzen, externe harde schijven en ik koop altijd geheugenkaarten van andere fotografen omdat ik ze tijdens fashion weeks steeds in hotelkamers laat liggen. En ik heb een schoenendoos vol internationale adapterstekkers omdat ik die altijd vergeet in te pakken en nieuwe moet kopen. Kortom, de kosten van vergeetachtig zijn beginnen op te lopen", grapt hij.
"Zoals elk bedrijf kunt u zo veel - of zo weinig - investeren als u wilt en het soort werk of klantervaring creëren dat u wenst", voegt Nicolette Mason, een Marie Claire bijdragende redacteur bij de blogger achter Nicolettemason.com. De dagelijkse en wekelijkse uitgaven van de schrijver omvatten "vervoer naar vergaderingen met klanten of showrooms, een fotograaf die ik" wekelijks fotografeert, en mijn bureau dat een commissie ontvangt van mijn advies- en merkpartnerschapsprojecten," she zegt. "Als ik een evenement organiseer of voor de camera werk, verwacht ik ook dat mijn haar en make-up professioneel worden gedaan en dat ik 'cameraklaar' arriveer. Godzijdank voor Drybar!"
Waar een blogger geld aan uitgeeft, varieert. Mason noemde haar agent die, net als elke andere Hollywood-agent, een commissie op projecten neemt. Yambao heeft zowel een agent als een manager. Talentbureaus nemen vaak 10 procent, 15 procent of 20 procent commissie op elk project - soms meer.
Er is ook de kwestie van de daadwerkelijke mode die een modeblogger wordt. Nee, niet alles is begaafd. "Een groot deel van mijn persoonlijk inkomen gaat zonder twijfel naar kleding", zegt Yambao. "Ik geloof in het uitgeven van mijn eigen geld aan kleding en accessoires waar ik van hou, omdat het de enige manier is om authenticiteit en passie te tonen in wat ik doe. Ontwerpers kleden veel bloggers -- ja, soms ben ik daar een van. Maar uiteindelijk moet je [de kleren] teruggeven. Een slimme lezer kan zien wie kleding draagt die niet van hen is, omdat ze er één keer op schieten en je zult ze die nooit meer zien dragen."
Wat betreft de geschenken die hij wel mag houden? "Ze worden ook naar een tiental andere bloggers gestuurd", stelt Yambao. "Hoe kun je je eigen gevoel voor stijl of identiteit ontwikkelen als je geen kleding draagt die echt van jou is? Uiteindelijk wil ik geen moderne Assepoester zijn."
En dan zijn er nog de onverwachte uitgaven. "Toen in mijn vorige werkleven een computer kapot ging, kwam de IT-afdeling langs, pakte hem op en verving hem binnen een paar uur door een nieuwe", zegt Mason. "Nu, wanneer een computer -- of camera, of defecte lens, of tablet, of iPhone, enz., het slachtoffer wordt van de vouw (of kwik retrograde), het is allemaal aan mij om op te treden als technische ondersteuning en de vervanging, reparatie of terugkopen."
Yambao heeft soortgelijke klachten. "Ik moest een nieuwe laptop kopen omdat mijn trolleykoffer na een lange, slapeloze vlucht op een lege roltrap viel, en een nieuwe camera kopen toen een voormalige assistent hem liet vallen tijdens het fotograferen."
Oh's kosten zijn iets verrassender. "Ik heb meer dan honderd paar Uniqlo-ondergoed omdat ik ze altijd vergeet in te pakken als ik naar London Fashion Week vertrek, dus ik moet nieuwe kopen die daar zijn, en tegen de tijd dat Parijs rondrolt, heb ik weer geen schoon ondergoed meer, maar er is een Uniqlo bij de Opera-metro, dus ik koop er nog 10, "hij zegt. "Iemand moet een automaat starten zodat mensen gebruikt bloggersondergoed kunnen kopen, zoals die in Japan."
Natuurlijk is een la vol skivvies niet het ergste probleem om te hebben. En de bloggers die we hebben gesproken, begrijpen allemaal dat ze ongelooflijk veel geluk hebben. Maar ze benadrukten ook dat een baan een baan is een baan. "Voor alle duidelijkheid, ik beschouw geen van deze uitgaven echt als uniek voor bloggen. Alleen de kosten van zakendoen', zegt Oh. En voor aspirant-modebloggers die er zijn, is het een goede les. Je komt misschien weg als je die begaafde handtas niet bij de IRS aangeeft, maar je moet wel de $ 10.000 die het handtasmerk je heeft gegeven voor het schrijven van een paar berichten, wel melden.