LONDEN--Nick Knight, legendarische modefotograaf en directeur van medium-shattering SHOWstudio gaf een zeldzaam, live gestreamd interview met de Bedrijf van de mode's Imran Amed in de London's alleen voor leden Hospital Club op vrijdag, de vooravond voor de 10e verjaardag van SHOWstudio. In de derde aflevering van BoF's "Mode pioniers" interviewreeks, legt Knight uit hoe hij van een onderpresterende pre-med schooljongen uitgroeide tot een arrogante doos-verse modefotograaf, vastbesloten om het hele medium op zijn kop te zetten.
Het meest cruciale moment in de geschiedenis van mode-muziek-film kwam vorig jaar toen SHOWstudio samenwerkte met Alexander McQueen om "Plato's Atlantis" live te streamen, McQueen's laatste modeshow ooit, die crashte onder de belangstelling gegenereerd door een enkele tweet van Lady Gaga die aankondigde dat ze haar nieuwe single zou uitbrengen aan het einde van de live-uitzending. Een moment dat Knight zich herinnert: "Een van de ergste dagen van mijn leven, alsof ik op de achterste rij zat en de machines zag smelten." Maar het modebedrijf nam er nota van. Suzy Menkes noemde het 'een technorevolutie'. Hilary Alexander zei (van SHOWstudio) "Het is het meest complexe arsenaal aan geautomatiseerde wapens ooit gezien in de mode," en Gucci Group's CEO Robert Polet zei: "Het is de grootste game change die we gaan ervaren en omarmen, het zal elk aspect van ons bedrijf raken."
BoF: Hoe wist je dat je je carrièrepad had gevonden? NK: Ik had geen bliksemmoment. Ik dacht, ik weet hier niet echt iets van, maar ik weet dat als ik elk uur werk dat God stuurt... Het werd een verslaving en ik wist: "Ik kan dit niet stoppen." Het is een vloek, een plezier, zoals alle verslavingen. Ik volg niet zozeer een beeld in mijn hoofd als wel een verlangen. Het is een gevoel dat je iets wilt dat je nog niet eerder hebt, gezien of gedaan. Dan heb je de neiging om de beste mensen te willen vinden om mee te werken, door te leren en te proberen het leven door hun visie te zien, werd de brandstof voor mijn verlangen.
Wat is het effect van technologie op modefotografie? Vanaf het moment dat ik erin kwam, wilde ik het veranderen. In de jaren '80 waren alle dingen die ze je op school leerden niet relevant. Het medium verschoof onder mijn voeten en in de jaren '90 was het ondefinieerbaar. Het was alsof je de eerste persoon in een snoepwinkel was... je wist niet waar je moest beginnen. Fotografie heeft zichzelf gedood met zijn pretentie, zijn achteruitkijken, onwil om te evolueren.
Oorsprong van SHOWstudio? In de jaren '80 begon ik met het filmen van mijn shoots. Ons idee was om elke maand een VHS uit te sturen... gelukkig is dat nooit gebeurd. Ten eerste kwam het bij me op dat kleding ontworpen is om gezien te worden in beweging. Ten tweede realiseerde ik me dat niemand het ongelooflijke creatieve proces erachter ziet. Ik deed het niet om het te ontwasemen. Mode wordt eigenlijk heel slecht bediend door de media, het is ofwel gebagatelliseerd of geschandalen. De wereld die ik kende was artistiek heel spannend. Een van de grootste luxe is toegang. Maar mensen benaderen het als een Hollywood-film, met veel verlichting en Hollywood-regisseurs en actrices. Ik deed een film voor J'adore en had een crew van 70 mensen op de set. Ik heb er twee nodig. Een camera, een model en een lamp. Er is een neiging om dingen aan je op te dringen, zoals de 'rode camera' terwijl je misschien alleen een Canon 5D nodig hebt. Uiteindelijk gaat het om die persoonlijke relatie tussen jou en je model. Heeft technologie mensen meer/minder creatief gemaakt? Geen van beide. Als je niets te zeggen hebt, maakt het niet uit hoeveel tools je hebt.
Je moet mode-entertainment maken. Het is niet genoeg om camera's aan te sluiten en te zeggen: hier ga je. Het is het verschil tussen drieduizend en drie miljoen kijkers. Het hele modeprogramma evolueert ook... cycli en distributie veranderen wanneer een koper in Hong Kong de catwalk kan zien en koop de kleding meteen, de persteefjes hoeven er niet meer te zijn en de ontwerper heeft ineens controle over hun imago.
Wat maakt een goede modefilm? Het moet iets wenselijks laten lijken. Een modefilm zou, net als fotografie, niet-verhalend moeten zijn. Je wilt de jurk of je wilt het meisje zijn, maar je hoeft niet te weten waar ze vandaan komt. Wie de kleren ook zijn, Galliano, Yohji Yamamoto... het verhaal is doordrenkt met de kleding. Er zijn maar een paar mensen die goede modefoto's kunnen maken. In het eerste decennium van Mode Er waren twee... Steichen die een kunstfotograaf was en Baron Adolf de Meyer die een samenlevingsfotograaf was. Het verbaast me dus niet dat er niet meer mensen zijn die goede modefilms kunnen maken. Het is anders dan film, zoals modefotografie anders is dan mode. Wat zie je als je 10 jaar vooruit kijkt? Mobiele telefoons zijn onze nieuwe schermen, mensen werken er graag doorheen. En 3D-scannen. Ik maak foto's vanuit verschillende hoeken en van die gegevens kan ik een object maken, een 2D-stilstaand beeld in de fysieke ruimte brengen. Technologie wacht op ons om in te halen. Dit spul bestaat al jaren, het is alleen gebruikt door het leger en de auto-industrie. Binnenkort kun je een trui downloaden. Parfums kun je al downloaden. 3D-scannen was een van onze eerste projecten, 10 jaar geleden. We hebben een enorm Naomi-beeld gemaakt en mensen over de hele wereld konden erop schrijven. Het was een portaal en Naomi was de interface. Binnenkort komt er een digitaal modellenbureau.
Ons wijsheidsmoment. Heb je advies voor je jongere zelf? Ik was te arrogant om naar iemand te luisteren... maar als ik iemand anders adviseerde, zou ik zeggen dat je harder moet werken dan wie dan ook. Als het niet belangrijker is dan je liefdesleven, familie, eten, slapen, enz., ga je het niet redden. Het mooie van mode is dat je nooit op je lauweren kunt rusten. Je moet er eerst in om binnen te komen. Er is geen vakbond of pensioen en je wordt actief ontmoedigd. Het is een eenzaam beroep.
Wat zijn de basistools die mensen nodig hebben om in het bedrijf te stappen? Alleen je hart en geest. Als je wanhopig iets wilt zeggen, zul je een manier vinden om het te zeggen, ik bedoel dat mensen het met roestige spijkers op de gevangenismuren hebben gekrast. Een speciale dank aan Business of Fashion voor het toestaan van Fashionista om livestream het evenement.