De kostuums uit de burgeroorlog van Sofia Coppola's 'The Beguiled' vertellen hun eigen verhaal

Met een Oscar bekroonde schrijver, regisseur en ultiem mode-icoon Sofia Coppola keert terug naar het genre kostuumdrama uit die tijd en herenigt zich met haar getalenteerde muzen Kirsten Dunst ("Virgin Suicides" en "Marie Antoinette") en Elle Fanning ("Ergens") voor "de verleide', waarin ook de opperste Nicole Kidman schittert. De sfeervolle thriller, die op 23 juni in geselecteerde theaters in première gaat, zorgde voor opschudding bij de het filmfestival van Cannes première en won Coppola de prijs voor beste regisseur, de tweede vrouwelijke ooit om de eer te ontvangen.

Gebaseerd op de gelijknamige roman van Thomas Cullinan (en een remake van de film uit 1971 met in de hoofdrol Clint Eastwood), begint het verhaal in 1864 en draait om een ​​kostschool voor meisjes uit het zuiden onder toezicht van een strak gewonde Miss Martha (Kidman) en de fragiele oude vrijster Edwina (Dunst). Bijna gestrand in dit gigantische, en bijna desolate plantagehuis in Virginia (er is gezegd dat juffrouw Martha de slaven wegstuurde), de volwassenen en studenten - verwaande Jane (Angourie Rice), tomboy Amy (Oona Laurence), Emily (Emma Howard), schattige Marie (Addison Reicke) en Alicia van Fanning — blijven, verveeld, lusteloos en rusteloos. Op een dag stuit Amy in het bos op de gewonde Union-soldaat John McBurney en brengt hem terug naar... het herenhuis, waardoor de toch al gespannen dynamiek in het volledig vrouwelijke huishouden langzaam verandert brandwond. Denk: een Southern Gothic "The Bachelor" ontmoet "Misery".

Trouw aan Coppola's oeuvre, is de esthetiek prachtig en dromerig; je hebt bijna het gevoel dat je ernaar kijkt door vervaagde, zonovergoten lakens of gaas (de term "gauzy" werd gebruikt in de productie-aantekeningen). Kostuumontwerper Stacey Battat werkte nauw samen met haar vaste medewerkers, productieontwerper Anne Ross en Coppola om de naadloze en verbluffende beelden te creëren.

"Wij drieën hebben een geweldige werkrelatie", vertelt Battat aan Fashionista via de telefoon. "We communiceerden over vrijwel elk detail op de set en in de kostuums en de manier waarop ze zich tot elkaar verhouden."

De kostuums uit het einde van de 19e eeuw, die 90 procent op maat gemaakt, help de achtergrondverhalen van de meisjes te vertellen voordat ze door de oorlog in het huis van juffrouw Martha strandden en subtiel onthullen hun evolutie terwijl de charmante guitige John vakkundig hun gevoelens manipuleert voor zijn eigen persoonlijk gewin. Geen spoilers, maar juffrouw Martha en haar dames laten de zuidelijke bloemen niet echt verwelken als ze worden geconfronteerd met tegenspoed, zelfs niet als het wordt gedaan met een sexy Iers accent.

Laten we ons dus concentreren op de kostuums van Battat, die ook met Coppola werkte aan 'The Bling Ring', 'Somewhere' en 'A Very Murray Christmas'. Dit zijn de hoogtepunten:

Hoe heb je onderzoek gedaan en waar heb je inspiratie gezocht voor de kostuums?

Ik ging naar het Metropolitan Museum of Art, en ik keek door hun stofstalenboeken uit die tijd, en ik keek ook naar de kleding die ze uit die tijd in het Costume Institute hadden. Ik heb veel boeken bekeken, waaronder een over manieren.

We weten niet zoveel over de achtergrondverhalen van elk van de personages als ik aanneem dat het boek heeft uitgelegd. Dus hoe heb je het verhaal en de persoonlijkheid van elke vrouw door middel van garderobe verteld?

Ik wilde dat juffrouw Martha zich streng voelde en alsof ze de leiding had, omdat ze het hoofd van het huishouden was, dus koos ik ervoor om meer gestroomlijnde silhouetten op haar te gebruiken. Ze droeg niet veel kleur. Ze droeg veel wit, ivoor en zwart. Ik gaf haar ook een silhouet dat een beetje op een vest leek, wat een indicatie is van dat tijdsbestek, maar ook iets dat voor het moderne oog gezaghebbend lijkt. Met Kirsten [Dunst, als Edwina] wilde ik dat ze zich romantisch voelde, dus koos ik ervoor om lichte stoffen te gebruiken waar licht doorheen zou gaan, en haar kleren voelden golvend en doorschijnend aan. Met Elle [Fanning als Alicia] wilde ik dat ze zich flirterig voelde, dus ze heeft veel ruches en pastelkleuren. Ze was het meest flirterige personage.

Elk personage had haar verschillende prints en texturen, zoals Amy (Oona Laurence) in plaid, verwaande Jane (Angourie Rice) in gingham, Marie (Addison Reicke) en Emily (Emma Howard) in bloemen. How hebben paletten geholpen bij het definiëren van elk meisje/vrouw?

Een van de dingen die kenmerkend waren voor stijl in de burgeroorlog, was [dat] vrouwen vaak prints in één kledingstuk mixten. Sofia, Ann en ik hadden het net over het idee dat al deze stoffen - bloemenprints en plaids en strepen en stippen - er samen leuk uit zouden zien [in een scène]. En ze hadden allemaal dit gevoel... als een Marni-jurk. Zoals toen ze allemaal samen waren, vertelde het zijn eigen verhaal.

Miss Martha, Edwina en de meisjes zijn in feite gestrand in dit oude huis, drie jaar na de burgeroorlog. Ik stel me voor dat ze niet de kans hebben gehad om te gaan winkelen. Hoe speelde dat in op het ontwerp van elk kostuum, vooral met de formele dinerscènes met baljurk?

Nou, ze hadden duidelijk geen kans om te gaan winkelen en we hebben nooit echt over de opties gesproken van waar hun stof vandaan kwam, maar ik besloot gewoon of we gingen ervan uit dat de stof daar vandaan kwam voordat. Ze lieten hun jurken maken uit een tijd dat ze welvarender waren en dat kon. Hun jurken waren leuke dagjurken uit die tijd.

In de aantekeningen van de productie vermeldt Sofia Coppola dat jullie allebei besloten hebben om de vrouwen geen hoepelrokken te laten dragen, wat maakte "de jurken zien eruit als jurken die tegenwoordig gedragen zouden kunnen worden" en de silhouetten "herkenbaar". Kun je me daar meer over vertellen beslissing?

We hebben ervoor gekozen om ze ook om andere redenen niet in hoepelrokken te hebben, en de belangrijkste reden was niet omdat het meer herkenbaar is. De belangrijkste reden was dat [Miss Martha, Edwina en de meisjes] aan het werk waren en ze niemand meer hadden om indruk te maken. Plotseling begonnen deze vrouwen, die hun dagen hadden doorgebracht met het leren van Frans, het avondeten geserveerd en zich aankleden voor de lunch en zo, hun eigen tuin moeten verzorgen en elkaar 's ochtends moeten aankleden en elkaars haar moeten doen, dus de hoepelrokken leken onpraktisch voor hen. Dat is voornamelijk de reden waarom we ervoor kozen om de hoepelrokken niet te gebruiken, maar als gevolg van het niet gebruiken ervan, zag het er voor ons vandaag iets meer herkenbaar uit, en ik denk dat dat een doel is dat niet bewust is. Er is iets leuks aan iets te kunnen maken dat tegenwoordig iemands oog aanspreekt.

De cast droeg ook echte korsetten onder hun jurken - hoe was dat proces?

Het ding met de korsetten en de onderkleding is dat ze het lichaam echt de basis geven, de basis van hoe de kleding eroverheen eruit zal zien. De korsetten en de petticoats veranderden de vorm van het lichaam, alsof je de taille inneemt en dat middelste gedeelte aanspant; je breidt het bovenste deel van de borst uit; en de onderrokken geven volume aan de heup. Die verandering van het silhouet is erg belangrijk, want daardoor ziet het er oud uit en of lijkt het op een ander tijdsbestek, dus ja, de periode-onderkleding is een groot deel van het creëren van die look van de kostuums.

Heb je vintage gebruikt?

Nee, we hebben eigenlijk alle korsetten op maat gemaakt, want a) ze moeten goed passen. Ik wil je niet te veel details geven, maar je kunt niet echt een korset meer kopen voor een 12-jarige, dus dat deel van de buste en de romp is anders dan voor een volwassene. De andere vrouwen hebben duidelijk heel verschillende lichaamstypes. Nicole is erg lang en Kirsten is rondborstig, dus ik wilde dat ze zich op hun gemak zouden voelen, en ik denk dat als je iets gemaakt voor je lichaam, het is veel comfortabeler dan het dragen van een stijf stuk baleinen dat niet bij je past goed.

Ik wist niet dat de kleine meisjes ze ook dragen.

Voornamelijk omdat het de manier waarop mensen staan ​​verandert en het de houding beïnvloedt, en ik weet niet, misschien kun je het faken, maar het is moeilijk te faken hoe de kleding eruit ziet zonder die structuur eronder.

Wanneer John (Colin Farrell) in de plooi komt, verandert dat de dynamiek in het huishouden en hoe de vrouwen en meisjes zich presenteren. Hoe liet je dat zien door het kostuum?

Ze kleedden zich wel aan toen Colin kwam, en ze droegen meer sieraden, alleen kleine stukjes omdat ze niet veel hadden. Het is niet alsof ze een extra kast vol kleren hadden die ze eruit konden halen wanneer ze maar wilden. Ze zouden lenen. Het karakter van Marie, ze leent Edwina's oorbellen en Edwina draagt ​​haar speld van Kerstmis, die in het script stond, beide dingen stonden in het script. Maar andere kleine details, [zoals] de linten, het was gewoon proberen na te denken over manieren waarop ze harder konden proberen zonder veel te hebben.

Een achtergrondverhaal over een kostuum dat nooit echt werd uitgelegd in de dialoog, maar ik kan me voorstellen dat je erover hebt nagedacht: hoe hebben juffrouw Martha en de dames herenkleding gevonden om John aan te kleden?

Nou, het was vroeger geen huis dat alleen zij waren. Ze hadden daar slaven, en juffrouw Martha zegt dat er op een gegeven moment feesten waren en dat haar vader het huis vrolijk en feestelijk had. We hebben er inderdaad over gepraat, maar we zeiden alleen dat ze er waren, alsof ze [van] juffrouw Martha's vriend waren. Zoals, ze had een vriend of man gehad, we zeggen nooit wie het was, maar ze had iemand voor de oorlog en die werd gewoon in huis achtergelaten, net als de vrouwen.

'The Beguiled' opent in geselecteerde theaters op vrijdag 23 juni en landelijk op vrijdag 30 juni.

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.