Edward Barsamian van Vogue.com. Foto: Hoffelijkheid
Wanneer Edward Barsamian je vertelt dat iets het chicste ding ooit is - in dit specifieke geval de Vogue Anniversary Rose, een exclusief ras gemaakt voor Mode125-jarig jubileum - je gelooft hem, niet alleen omdat hij... Vogue.com's stijlredacteur, maar omdat hij chic door zijn aderen lijkt te lopen.
Barsamian groeide op met lezen Mode en interesse in mode cultiveren dankzij een bekende bron: zijn moeder. "Mijn moeder gaf absoluut om mode en zorgde ervoor dat wij kinderen, mijn broer en ik er altijd goed uitzagen", vertelt hij in Modekantoren; we zitten verscholen in een vergaderruimte waar een beroemdheid zojuist een intieme set nieuwe muziek voor stafleden had uitgevoerd. Tegenwoordig is dat de normale gang van zaken voor Barsamian, die het glitterati-circuit bestrijkt, van intieme diners tot uitpuilende rode lopers. Om op dit punt te komen, moest je echter wat risico's nemen: Barsamian verliet de school aan de prestigieuze St. Andrews University (misschien heb je er wel eens van gehoord: het is waar Kate Middleton prins William ontmoette. NBD.) om zijn dromen na te jagen om in de uitgeverij te werken en zijn diploma's in internationale betrekkingen en kunstgeschiedenis af te ronden aan Parsons in New York City. Ondertussen werkte hij fulltime als marktredacteur voor een New Yorks samenlevingsblad.
Het combineren van een voltijdbaan met een hogere opleiding loonde voor Barsamian; spoedig, Mode zou komen bellen, en hij zou Anna Wintour en Sally Singer tot zijn professionele mentoren rekenen. Barsamian vertelde me hoe hij de sprong maakte van het assisteren van de hoofdredacteur van Mode om te leren creatieve vrijheid uit te oefenen op t en Vogue.com - en hoewel veel van zijn succes te danken is aan die aangeboren stijl en het harde werk, is hij ook gewoon aardig. nutsvoorzieningen dat is chique.
Wanneer was je voor het eerst geïnteresseerd in mode?
Het begon allemaal als een soort zelfexpressie. Op een heel microniveau is mode zo expressief van wie we zijn als mensen en onze persoonlijkheid; op een veel meer macroniveau kan het zoveel zeggen over mondiale gebeurtenissen en cultuur... Deel uitmaken van een team dat dat kan documenteren op Mode en Vogue.com, het is krankzinnig. Het is zo gaaf.
Hoe ben je aan je eerste baan gekomen?
Het is grappig, ik weet dat mensen geen begeleidende brieven en cv's sturen zoals vroeger, maar het is echt [op die manier] gebeurd. Terug op de middelbare school, in het laatste jaar, had ik naar verschillende publicaties geschreven die ik had gelezen - Mode een van hen zijn, natuurlijk. Ze accepteerden geen studenten, tenzij je in die tijd op de universiteit zat, en ik was nog een middelbare scholier. Christopher Meigher en David Patrick Columbia, de uitgever en hoofdredacteur van Speurtocht, reageerde. Speurtocht was een tijdschrift dat mijn grootmoeder me had gegeven. Het was geweldig. Ze zagen iets in mij, en ze gaven me mijn kans.
Wat deed je toen je voor het eerst bij Quest kwam?
Mijn werk was toentertijd samenwerken met onze marktredacteur, naar marktafspraken gaan, sieradenontwerpers ontmoeten en toen ook schrijven. Ik zou met onze hoofdredacteur aan de tekst werken, of dat nu onroerend goed was - want dat was de primaire focus van de publicatie - de samenleving, of gewoon in het algemeen mode.
Als marktredacteur heb ik er vier jaar gezeten. [Toen] ging ik naar Mode. Ik ben afgestudeerd aan de universiteit, en ik was gebleven bij Speurtocht fulltime voor nog een jaar na afstuderen. Een kans deed zich voor op Mode om op de afdeling fijne juwelen te werken, daarna onder Amalia Keramitsis, die ongelooflijk was - natuurlijk nam ik het aan.
Hoe goochelde je om ergens fulltime werknemer te zijn en op school te zitten?
Het draait allemaal om timemanagement. Ik heb het gevoel dat je ook vandaag nog altijd meer kunt doen. Ik kijk terug en denk bij mezelf: "Hoe heb ik het gedaan?" Achteraf denk ik dat we dat allemaal zouden kunnen. Je werkt een hele dag, en dan ga je 's avonds naar de les, of je gaat overdag naar de les, wanneer het in je schema past. Als je die zelfsturing en zelfbeschikking hebt, denk ik dat dat werkt.
Toen je voor het eerst moest Mode, wat was je aan het doen?
Ik werkte in fijne juwelen, en toen werd ik overgeplaatst naar de hoofdredacteur. Wat was er geweldig aan die tijd bij Mode was het stageprogramma: als je jezelf bewees en hard werkte, viel het op. Dat geldt natuurlijk nog steeds, maar toen was het een enorme eer en een voorrecht. Gevraagd worden om te werken op het kantoor van Anna Wintour, het was de beste leerschool. Het is ook een heel kleine club en ik ben nog steeds bevriend met veel voormalige assistenten. Ik was er niet erg lang; waarschijnlijk twee en een half, drie maanden. Dat kantoor onderging op dat moment een transitie, en het was een veranderende tijd op... Mode. Het gebeurt in golven.
Wat heb je geleerd in die specifieke baan die je is bijgebleven?
Organisatorische vaardigheden, zonder twijfel. Je leert van iemand die zo ontzagwekkend is, zowel in haar vooruitziendheid in termen van wereldwijde trends als haar daadkracht. Je ziet echt wat het betekent om een leider in de branche te zijn en hoe je over mode kunt nadenken die verder gaat dan alleen oppervlakkige termen.
Waar ging je daarna heen?
[Ik ging naar New York Times' T Magazine. Sally Singer was vertrokken Mode rond dezelfde tijd en bouwde stilletjes aan haar team. Ik was een mode-medewerker en vervolgens marktredacteur. Onder Sally kon ik schrijven voor het gedrukte tijdschrift en de website; mijn primaire focus was het werken met al onze stylisten. Het was Vanessa Traina, die, nogmaals, haar smaak onberispelijk was - nog steeds is - toen veel van onze bijdragende stylisten zoals Mel Ottenberg.
En toen kwam je terug naar Mode?
ik bleef bij t anderhalf jaar onder Deborah [Needleman]. Ik vind dat Deborah geweldig werk heeft geleverd bij t, en ik wilde zien wat haar visie ervan was. Toen Sally me de kans bood om weer mee te doen Mode aan de digitale kant was het een kans die ik niet kon laten liggen.
Je was market editor, maar nu ben je de style editor; hoe verschillen die twee rollen?
Het was een organische overgang; Ik denk dat ze hand in hand gaan. Een ding waarvoor Sally een van mijn grootste kampioenen is geweest, is mijn vermogen om te nemen wat mensen dragen - of het nu een beroemdheid is, iemand op straat of gewoon een van de mooie jonge meisjes op een feestje - en denk op een heel herkenbare manier na over hun garderobe en hun mode context.
Wat boeit je aan het bedekken van de rode loper?
Rode lopers zijn voor mij de nieuwe landingsbaan. Je ziet beroemdheden hun eigen stijl ontwikkelen buiten dienst, of dat nu in de aankomst- en vertrekhal van de luchthaven is of op de rode loper. Ze proberen echt tot hun recht te komen. Je ziet ook de opkomst van de stylist van beroemdheden, heel erg denkend in redactionele termen. Er zijn er een paar die natuurlijk meer als redacteuren denken omdat ze daarin getraind zijn, waaronder een paar Mode alums zoals Kate Young. Maar wat me opwindt over rode loperrapportage - en de mogelijkheid om deel te nemen aan een aantal geweldige programma's zoals "Live with Kelly", "Access Hollywood" of "ET" - is dat je echt met Amerika als geheel praat: dit is de boodschap die deze actrice of acteur met hun outfit stuurde, en daarom is het relevant.
Wat denk je dat mensen verkeerd begrijpen over je werk?
Mensen hebben waarschijnlijk het idee dat het 24 uur per dag erg glamoureus is - ik ga het niet demystificeren. Ja, we hebben hier veel plezier, en wat we doen is ongelooflijk. Het is veel werk. Ik ben van onderaf begonnen; Ik liep hier stage en omdat [mijn werk] door Anna en veel redacteuren werd herkend, werd ik zo assistent van de hoofdredacteur en kwam ik jaren later weer aan de slag als stijlredacteur.
Wat betekent het om deel uit te maken van de Mode team op zijn 125e verjaardag?
Misschien zie je een paar verrassingen op al onze verschillende sociale kanalen en in print. Maar voor mij persoonlijk gaat het terug naar wat ik eerder zei: deel uitmaken van een team waar je echt rijdt mode vooruit, en je kunt dat verhaal op zo'n duidelijke manier vertellen door middel van foto's, door verhalen, dat is ongelooflijk.
Onlangs, je hebt een persoonlijke kijk op de Supreme x Vuitton Collaboration geschreven. Wat dwong je om dat te schrijven en hoe zou je zeggen dat je eigen stijl bijdraagt aan je werk?
Ik schrijf niet vaak verhalen uit de eerste persoon. gezien de Louis Vuitton x Supreme show, voelde ik me genoodzaakt om het aan te pakken. Ik zag dat Guy Trebay zijn stuk had geschreven in de... Keer; Ik vond het prachtig gedaan. Ik denk ook dat het anders is als het komt vanuit het perspectief van iemand die op de hoogte is van het merk en die het een beetje uit zijn streetwear-roots heeft gehaald en ermee heeft gespeeld. Dat doen we hier bij Mode, dat is een van de mooie dingen: we kunnen plezier hebben met mode. Dat is de belangrijkste boodschap die we altijd in elk verhaal proberen over te brengen, is om jezelf echt uit te drukken met je garderobe en er plezier mee te hebben. Draagt mijn persoonlijke stijl bij aan mijn werk? Ik denk tot op zekere hoogte, zoals het voor iedereen hier zou moeten.
Welke rol hebben mentorschappen gespeeld in uw carrière?
Zonder Christopher Meigher en David Patrick Columbia van my Speurtocht dagen, ik denk niet dat ik die boost in de redactie zou hebben gekregen en me echt zou oriënteren in de redactiewereld. Dan verhuizen naar Mode, Anna en Sally zijn allebei zulke pleitbezorgers geweest. Anna is zo'n iconisch figuur, zowel in termen van leiderschap, als in hoe te denken over mode die groter is dan wij. Sally koesterde die creatieve kant echt; ze laat je gewoon creatief zijn - niet dat Anna dat niet doet, maar ik heb directer met [Sally] samengewerkt aan redactionele zaken. Sally moedigt ons echt aan en moedigt ons aan om onze buitenissige vlag een beetje te laten vliegen, bij gebrek aan een betere uitdrukking.
Welk advies zou je geven aan iemand die op zoek is naar dat soort mentorschap?
Nogmaals, ik denk dat het organisch moet gebeuren. Ik weet dat deze generatie tegenwoordig erg gericht is op onmiddellijke bevrediging; Ik begrijp dat digitaal daaraan bijdraagt. Mijn beste advies is als je struikelt, dat is prima. Werk hard en steek gewoon je neus op de grond. Het duurt even voordat je bent waar je wilt zijn of waar je denkt te zijn. Gewoon blijven pluggen.
Wat had je willen weten over je baan voordat je in de branche begon?
Dat het oké is om te struikelen en fouten te maken. Ik probeer het niet te doen, maar iedereen is een mens. Er zijn van die momenten waarop je valt, maar als je veerkrachtig bent, en als je in alles een duidelijk standpunt en overtuiging hebt, kun je alles. Dat is echt een boodschap die hier naar mijn gevoel wordt gekoesterd, zowel in print als digitaal, bedrijfsbreed.
Welk advies zou je iemand geven die in jouw voetsporen wil treden?
Sla hoodies in! [Lacht] Nee, ik vind dat iedereen zijn eigen weg moet gaan; zeker degenen hebben die je respecteert en bewondert. Natuurlijk heb ik al lang zoveel mensen hier bewonderd, en bij de Keer. Ik heb met veel plezier bij beide organisaties gewerkt. Iemand proberen na te bootsen of te volgen, is het niet waard. Aan het eind van de dag moet je altijd jezelf zijn.
Wil je als eerste het laatste nieuws uit de mode-industrie? Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief.
Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.