In zijn tweede collectie voor Lacoste, ging artistiek directeur Felipe Oliveira Baptista niet alleen kleermakerswerk verder om het sportieve imago van het 79-jarige merk, maar hij maakte er ook op magische wijze een winterwonderland van binnen (omdat het sneeuwde buiten). Terwijl een menigte mode-insiders zich vóór de show een weg baande in de Studio, hoorde je de collectieve haperingen van aanwezigen bij het zien van deze hoge, ingelijste glazen aquariumachtige structuren die in tweeën werden gedeeld de landingsbaan. Er ontstond een knelpunt toen iedereen foto's begon te maken op hun iPhones en zich afvroeg wat Baptista in petto had. De stemming tijdens de show leidde tot een ingehouden, insider-affaire toen modegasten elkaar kusten en poseerden voor foto's voordat de show begon. Een speler van de New York Giants was naar verluidt aan het snacken aan een pre-show muffin van de catwalk en een zware foundation die Kellan Lutz maakte zo'n ingehouden entree dat de paps zichzelf niet eens in een razernij werkten om zijn afbeelding. En daarbij niet het signaal gevend dat de vlezige man in een strak nautisch hemd inderdaad de. was
Schemering hunk, totdat iemand erop wees vlak voordat de show begon. Verdomd. Terwijl de lichten uitgingen, vulden de snikken de kamer terwijl een winterse, sneeuwstorm begon rond te wervelen in de gigantische glazen structuren. Het was verdomd cool en een perfecte sfeermaker voor de circa 1966 door het Franse nationale skiteam geïnspireerde collectie die zijn weg naar beneden vond op de landingsbaan. Het kleurenpalet bleef trouw aan het thema - blauw, wit en rood bleven constant, vermengd met neutrale karamels, romig ivoor en weelderige marineblauw. Skikleding werd opnieuw geïnterpreteerd in nauwsluitende, kleurgeblokte jurken en jurken met ritssluiting, jumpsuits en tops - plus een meer draagbare dolmanmouwen en knielange stijl met ritssluiting. De bovenkleding was een ode aan een zachte winter (hoe voorspelde hij dat?) met gewatteerde vesten als laagjes, wollen jassen met leren mouwen en een heerlijke romige wollen parka met capuchon. Een beetje door elkaar heen waren shift-jurken en blousey tops in een helderder getinte kriskras graphic (met sportieve cloches die bij elkaar passen) en een sexy-sportieve capelet-jurk met schuine mouwen. De bijna-zwarte marineleren versie was eerlijk naar D-I-E voor en de show werd afgesloten met een elegante palazzo-gepaneerde v-hals met capelet-mouwen. In zijn tweede show slaagde Baptiste er opnieuw in om het merk een sexyer, strakker randje te geven zonder zijn iconische erfgoed op te offeren.