Foto: met dank aan Ana Hop/Condé Nast International
In onze langlopende serie "Hoe ik het maak", we praten met mensen die hun brood verdienen in de mode- en schoonheidsindustrie over hoe ze inbraken en succes vonden.
Bij het ophalen van herinneringen aan haar loopbaantraject, Karla Martinez de Salas, de hoofdredacteur van Mode Mexico en Latijns-Amerika — en aluin van Mode ONS., t, Interview en W - brengt een vroeg sollicitatiegesprek naar voren, waar haar werd gevraagd hoe een meisje uit El Paso, Texas uiteindelijk in de mode wilde werken. Echt, haar geboorteplaats had een behoorlijk grote impact.
"Wat me heeft geholpen om in een moeilijke stad als New York te wonen, te werken in een branche als mode die veeleisend is... is houding", vertelt Martinez de Salas me over de telefoon vanuit Mexico-Stad, waar ze de afgelopen jaren heeft gewoond. "Opgegroeid in El Paso, een klein stadje met niet een miljoen winkels - nu ga ik terug, en ik heb het gevoel het is een prachtige stad om in op te groeien - maar [toen] dacht je: 'Waarom heb ik geen Hard Rock Cafe? Waarom heb ik niet al die dingen die je had in een stad als Dallas of Houston?' Dat heeft me echt geholpen om elke plek waar ik woonde te waarderen."
Karla Martínez de Salas.
Foto: met dank aan Ana Hop/Condé Nast International
Dat omvatte Parijs, waar ze een jaar naartoe verhuisde na haar afstuderen aan de Universiteit van Arizona, en New York, waar ze begon en haar carrière opbouwde als moderedacteur. "Overal waar ik ging, had ik een soort van starre ogen, waarvan ik denk dat ze me hielpen - me hielpen [El Paso] te waarderen en me hielpen te waarderen waar ik was", zegt ze. "Ik had nooit gedacht dat ik zou werken bij Mode, dus ik was zo opgewonden en gaf het 200%. Ik had de baan ook nodig - niemand betaalde mijn huur behalve ik, dus ik kon mezelf niet de luxe geven om te zeggen: 'O, weet je wat? Dit is moeilijk. Ik ga stoppen.' Nee, als ik zou stoppen, moest ik naar huis. Ik kon mijn appartement van $ 1.500 [per maand] niet betalen, wat in New York veel geld is om met vier mensen te leven."
Mexico is nu thuis. En door haar werk - bij Mode Mexico en Latijns-Amerika, maar ook door projecten zoals het cureren van Bloomingdale's The Carousel en door het hosten van showrooms in Parijs die regionaal talent — Martinez de Salas vestigt de aandacht op de output van Latijns-Amerikaanse makers: ontwerpers, modellen, stylisten, architecten, chef-koks en meer.
Verderop vertelt ze over hoe ze aan haar start is gekomen, de rol die mentoren hebben gespeeld in haar carrière, de uitdagingen waarmee ze op haar werk wordt geconfronteerd en het Latijns-Amerikaanse talent dat ze nu op het oog heeft.
Vertel ons iets over je loopbaantraject. Wat waren volgens jou de grote momenten die je hebben gebracht waar je nu bent?
Nou, ik ben opgegroeid in El Paso. Ik vermeld dat omdat ik me herinner dat een HR-vrouw me vroeg: 'Hoe [komt] een meisje uit El Paso naar New York en wil je in de mode werken?' Wat ik op dat moment een racistische vraag vond, maar ik dacht: 'Oké.'
Ik heb mensen ongevraagd gebeld en ik kreeg de kans om te werken bij Aeffe met Michelle Stein, die er nog steeds is. Dat was mijn eerste grote stage en waar ik leerde wat ik precies wilde doen. Ik zat daar op de verkoopafdeling en ik wist dat ik dat niet leuk vond. Een redacteur van W kwam binnen, en ze was kleren aan het trekken voor een beroemdheid, en ik dacht: 'Oh, wat is ze aan het doen?' Het meisje waar ik voor werkte, legde me uit wat dat was. Dus de volgende zomer liep ik stage bij w, ook door ongevraagd te bellen - ik denk dat e-mail net begon en LinkedIn nog niet bestond.
Een van de grootste kansen die ik kreeg was om te werken bij Mode V.S. Een vriendin van mij, Garine Zerounian, stelde me voor aan Wendy Hirschberg, en zij raadde me aan. Ik heb daar vier en een half jaar gewerkt. Daarna, Garine, die werkt bij... Armani, was als, 'Oh, ze zijn op zoek naar een marktdirecteur bij t, de New York Times stijl tijdschrift.' Stefano Tonchi was er net. Werken bij Mode was echt alsof ik mijn school afmaakte, zeg ik altijd, maar dan, werken bij de Keer, Ik kreeg de wereld van stijl te zien, versus alleen mode. Dat was echt spannend. Ik was een van de jongere marktdirecteuren.
Wat zie jij als het verschil tussen de wereld van stijl en die van mode?
Stijl is alles over je leven - hoe en waar je eet, waar je reist, welke stijl van huis je hebt. [Bij t] we hadden een levensstijlprobleem, we hadden een thuisprobleem, we hadden een reisprobleem, we hadden een modeprobleem. Het draaide niet alleen om mode. Ik denk niet dat tijdschriften zich nu volledig op mode concentreren. Ik denk dat we het over stijl in het algemeen hebben, over hoe stijl je hele leven beïnvloedt.
Wat denk je dat je tot een aantrekkelijke medewerker heeft gemaakt?
ik had gewerkt bij Mode voor Wendy Hirschberg en Virginia Smith, die toen marktdirecteur was en nu modedirecteur is. Ik herinner me dat ik een interview had voor de functie van accessoiredirecteur, en Anna [Wintour] zei dat ik er niet klaar voor was. Daarna, in plaats van teleurgesteld te zijn, denk ik dat ik een andere ervaring wilde opdoen, dus ging ik werken voor Elissa Santisi [bij Mode] — ze was stijlregisseur — om te leren over het maken van afbeeldingen. Dat heeft me echt geholpen, want het ging niet alleen om het helpen van de shoots van anderen. Ik hielp Elissa echt te zien wat er nodig is om een shoot te produceren - hoeveel geld hebben we nodig, wat besteden we [hiervoor] aan. Ik heb het gevoel dat dat echt heeft geholpen voor de baan bij t want het ging niet alleen om het binnenhalen van kleding voor de Franse markt voor een bepaalde redacteur. Het ging over naar Europa gaan en relaties met de huizen opbouwen, maar ook sieraden en accessoire-shoots doen, leren hoe je een foto in elkaar zet en wat een goede foto maakt. Ik had het gevoel dat dat hen aansprak. En [zijn] iemand die klaar was om alles te doen. We waren maar met z'n drieën op de afdeling, dus gingen we naar beneden en deden al het vuile werk. Het was meer alle hens aan dek.
Na t ik ging naar Interview. Dat was zwaar, want het is een veeleisend tijdschrift, maar tegelijkertijd was het erg zuinig en moesten we veel doen met heel weinig geld. Het was interessant om die kant van het werk te leren kennen, werken bij een tijdschrift dat [niet] veel middelen had. Hoe benut je die middelen optimaal? Toen, nadat Stefano naar... W, belde hij me en vroeg me of ik daar bij hem wilde komen.
Wat was de reden voor de verhuizing naar Mexico-Stad?
Ik ben verhuisd omdat mijn man hier in Mexico een baan heeft gekregen. Hij groeide op in Mexico-Stad en verhuisde rond dezelfde tijd als ik naar New York. Hij was nooit een van die mensen die zou zeggen: 'O, ik moet terug.' Maar hij kreeg de kans [om hier te werken].
Hoe ging u om met uw werk toen u verhuisde? Wist je altijd al dat je iets wilde proberen bij Mode Mexico?
Ik deed ook wat freelance werk voor Reizen + Vrije tijd en Glamour V.S. Ik had een merk met een vriend van mij, dat helaas een paar jaar geleden moest sluiten, waar ik aan werkte. Maar ik wist dat, als er een kans was om bij te zijn... Mode, toen, ja - het was in zekere zin mijn droom, sinds ik opgroeide, om hoofdredacteur van een tijdschrift te worden. Het was zeker iets waarvan ik wist dat ik er klaar voor was. Het is gewoon, ik wist niet zeker wanneer.
Je bent voor het eerst lid geworden Mode Mexico als associate editor. Hoe kwam die kans tot stand en hoe leidde dat tot de functie van hoofdredacteur?
Ik had met de CEO gesproken en ze wilde dat ik zou leren hoe de dingen in Mexico werken voordat ik de hoofdredacteur zou worden, omdat de mode-industrie, de redactiewereld [hier] heel anders is. Het is veel slanker - het is altijd een kleinere staf geweest dan bij de Amerikaanse tijdschriften.
Twee maanden lang scherpte ik mijn schrijfvaardigheid aan, omdat ik eigenlijk mijn hele carrière niet in het Spaans had geschreven. Het was belangrijk om het tijdschrift vanuit dat perspectief te zien, van een associate editor, en hoe het is om in Mexico te werken. Ik heb het gevoel dat dat erg nuttig was.
Wat zijn de andere verschillen die je hebt moeten leren - of opnieuw moest leren - toen je in Mexico-Stad begon te werken, in vergelijking met je tijd in New York?
Ik heb het gevoel dat veel van de merken hier in Mexico zijn, maar tegelijkertijd is het een veel kleiner gebied [voor hen]. Ze zullen je uitnodigen voor hun show en je op de derde rij plaatsen en zeggen: 'O, Mexico is geen prioriteitsmarkt.' wat is? dwaas, als je erover nadenkt, want op dit moment reizen mensen over de hele wereld en geven ze hun geld in verschillende gebieden. Dat was een uitdaging, mensen ertoe brengen de markt te respecteren.
Zelfs met modellen: veel bureaus zijn meer geneigd om de beste modellen aan de Aziatische regio's te geven want daar zijn de grote campagnes, dus ze aarzelen een beetje om ze aan Latijns-Amerika te geven en Mexico. We hebben ons opgewerkt om met betere fotografen en geweldige modellen te werken, en het heeft even geduurd voordat mensen zich realiseerden dat er een enorme kans is in Mexico en Latijns-Amerika.
Merken zoals Louis Vuitton, Gucci, Saint Laurent en Prada, ze hebben geïnvesteerd in Mexico. Ik heb het gevoel dat dat spannend is. We ondersteunen graag die merken die al een tijdje in Mexico investeren. Zelfs op een persoonlijke noot, als mensen zeggen: 'Ik winkel alleen als ik naar de VS ga'. — Ik ben nu meer geneigd om het hier te kopen dan in New York, ook al is het [daar] een beetje goedkoper.
Hoe vaak reist u voor uw werk naar New York?
Vóór [coronavirus] ging ik nogal wat - zoals eens in de twee maanden. Zeker twee keer per jaar voor mode week, een paar keer voor fotoshoots. We hebben een groot project gedaan met Bloomingdale's dat was echt spannend. Ik was de curator voor de carrousel, Wereldbazaar. We zouden een groot lanceringsevenement houden, maar het werd uitgesteld. We doen het digitaal, wat een nieuwe en interessante manier is om het te benaderen.
Welke rol hebben mentoren gespeeld in uw carrière?
Ik denk dat het zo belangrijk is om iemand te hebben bij wie je terecht kunt voor advies. Toen ik werkte bij Mode voor Virginia Smith was ze geweldig omdat ze niet alleen professioneel was, maar ook een moeder was. Ik heb veel van haar geleerd over hoe je een veeleisende baan kunt hebben, maar ook een vrouw en een moeder kunt zijn. Stefano en Anne Christiansen, die bij de New York Times — ze was modedirecteur toen ik bij was t en iemand die altijd haar hoofd op de grond had, super bescheiden, nuchter, getalenteerd. Ik zou zeggen dat ze me veel heeft geholpen, gewoon om meer te weten te komen over de branche in het algemeen.
Ik zou nu zeggen dat er mensen zijn op wie ik leun die net als mijn tijdgenoten zijn, maar die tegelijkertijd mentoren zijn, mensen die je gebruikt om ideeën op af te stemmen. Slimme vrouwen houden van Rickie de Sole en Karin Nelson.
Edward Enninful is echt instrumentaal geweest. Hij raadde me Jonathan Newhouse aan toen ik voor het eerst naar Mexico verhuisde. Ik stuur hem een bericht, zoals: 'Edward, hoe ga je om met deze situatie?' Of we moesten onlangs een cover doen in Londen en hij hielp me een stylist te vinden. Hij is iemand waar ik erg naar opkijk en hij heeft me ook geleerd dat je in de mode heel getalenteerd en zakelijk gericht kunt zijn, maar dat je tegelijkertijd plezier kunt hebben.
U hebt gesproken over hoe, als hoofdredacteur van een publicatie die een groot gebied bestrijkt, er zit een uitdaging in dat Latijns-Amerika geen monoliet is - niet cultureel, zelfs niet in termen van seizoenen. Hoe heeft het leren over deze nuances vanuit deze positie u geholpen uw werk beter te doen?
Dat is echt een enorme uitdaging waar we voor staan. Niet veel mensen realiseren zich dat we twee tijdschriften maken — een is Mexico, een is Latijns-Amerika. Er zijn zoveel verschillende culturele verschillen tussen de regio's dat ik elke editie weer iets nieuws leer. Argentinië gaat nu de herfst in. Mexico en Colombia, het is het hele jaar door hetzelfde weer; onze winters zijn niet zo extreem als in Chili en Argentinië. We hebben verschillende medewerkers die ons helpen deze dingen te leren en ons kennis laten maken met mensen die verschillende dingen doen. Het is echt interessant om de verschillen in culturen te zien en hoe we met deze verschillende doelgroepen praten. Daar moet je gewoon gevoelig voor zijn.
Veel van de kwesties die u tijdens uw ambtstermijn als hoofdredacteur hebt gepubliceerd, hebben veel internationale aandacht gekregen - de Yalitza Aparicio-cover, de Afro-Dominicaans model Bedek de Muxe-hoes. Vertel ons iets over hoe die tot stand kwamen: welke gesprekken heb je er intern over gehad en hoe dit de manier heeft geleid waarop je toekomstige edities plant?
Toen ik voor het eerst met het tijdschrift begon te praten, zei de toenmalige directeur - die een heel slimme vrouw is -: 'Blijf bij de internationale modellen, want dat is wat mensen in Mexico leuk vinden. Ze hebben deze ambitieuze kijk op mode. Laten we naar je collega's kijken en zien wat ze doen.' Mijn eerste omslag was Karlie Kloss geschoten door Chris Colls.
Ik begon vraagtekens te zetten bij onze strategie om alleen internationale modellen te gebruiken en [vragen]: waarom gaan we geen lokale modellen gebruiken? Elke keer dat ik naar de modeweek ging, zag ik steeds meer Dominicaanse modellen in shows - Lineisy [Montero] twee jaar geleden kwam naar voren als een van de meer bekende. We besloten om deze meisjes te gaan fotograferen. Ik begon tegen mezelf te zeggen: 'Als ik Lineisy niet neerschiet, wie geeft haar dan dekmantel?' Omdat veel van de Amerikaanse tijdschriften de beroemde modellen voor zich hebben, wat geweldig is - maar als we beroemdheden gaan doen, als we blijven praten over modellen, waarom doen we dan niet mensen die uit Mexico en Latijn komen Amerika? Dus daar zijn we precies mee begonnen. En we ontdekten dat toen we dat deden, de respons echt geweldig was.
Mariana Zaragoza, haar eerste cover [voor Mode] was een [Mode Mexico] omslag. Ze is een Mexicaans model - ja, ze heeft blond haar en blauwe ogen, maar ze is er erg trots op Mexicaans te zijn. Toen deden we Lineisy. We deden Camila Cabello en, vóór de Yalitza-cover, was dat een van de meest succesvolle [die] die we op digitaal hebben gehad.
Dat wil niet zeggen dat we niet wilden schieten Gigi Hadid. Natuurlijk houden we van Gigi. We hebben haar al eerder neergeschoten. We hebben haar naar Mexico gebracht. Maar we wilden meer van het [Latijnse] en Mexicaanse [talent] fotograferen, en het niet alleen beperken tot beroemdheden - chef-koks, architecten, ambachtslieden.
Latijns-Amerika heeft zoveel gezichten. Je zou 10 covers per maand kunnen doen en niet afmaken, toch? We wilden het hebben over deze vrouwen, deze onbezongen helden die al zo lang de ruggengraat van onze cultuur zijn en niet in de schijnwerpers staan. We wilden ze zo goed mogelijk presenteren. Daar zijn we vorig jaar veel mee begonnen. Het was ons 20-jarig jubileum en we wilden het hebben over de afgelopen 20 jaar op Mode. We vonden het een geweldige tijd om de schoonheid van Latijns-Amerikaanse vrouwen op een nieuwe manier te vieren, een nieuw licht te geven.
Je zei dat de Camila Cabello-cover de grootste was vóór de Yalitza-cover...
Yalitza was onze dekmantel in januari 2019. De verloving ging door het dak. Ik zou elke dag e-mails krijgen. Ik zou worden getagd in Instagram-berichten van verschillende inheemse vrouwen - niet alleen in Mexico, maar over de hele wereld. Dat was een heel spannende omslag voor ons, omdat het onze ogen opende voor wat mensen willen zien. Ik denk dat mensen zo blij waren voor Yalitza en om een ander soort schoonheid te zien: deze niet-Europese, mooie, inheemse vrouw op de omslag van een tijdschrift.
Daarna wilden we, zoals ik al zei, verschillende Mexicaanse vrouwen vertegenwoordigen, verschillende Latijns-Amerikaanse vrouwen. wij schoten Paloma Elsesser, wiens vader half Chileens is en haar moeder Afro-Amerikaans. wij schoten Christy Turlington, haar moeder komt eigenlijk uit El Salvador. We schoten de Afro-Dominicaanse modellen met hun natuurlijke krullende haar, wat verrassend is omdat ik dat aan anderen heb voorgesteld fotografen en veel van hen zijn geslaagd - ze zeiden: 'We voelen de casting niet.' Ik heb zoiets van, 'Wat bedoel je, je voelt je niet? de casting? Deze meisjes zijn mooi.' We hebben het uiteindelijk gedaan met Ben Weller, een Engelse fotograaf, en Maya Zepinic.
Vervolgens schoten we voor het jubileumnummer een Mexicaanse hardloper in Chihuahua, die deel uitmaakt van de Rarámuri-inheemse groep in het noorden van Mexico. We schoten Abigail Mendoza, een zeer beroemde chef-kok, neer met haar zussen. We schoten de [cholitas escaladoras] in Bolivia. We schoten Juana Burga, een Peruaans model, neer met een groep inheemse vrouwen die kleding maken in Peru. We wilden het idee vieren van wat het betekent om Mexicaans en Latijns-Amerikaans te zijn, en hoe die schoonheid eruitziet. Je kunt niet zeggen dat het één ding is. Het zijn zoveel verschillende dingen.
Welk Latijns-Amerikaans talent maakt je momenteel enthousiast, met name in de modewereld?
Ik denk dat er zoveel mensen spannende dingen doen. Johanna Ortiz maakte de weg vrij voor veel ontwerpers. Ik denk dat ze een belangrijke rol heeft gespeeld bij het geven van hoop aan mensen dat er ruimte is voor Latijns-Amerikaanse mode. er is Victor Barragan, wie was een van de CFDA/Mode Mode Fonds finalisten van vorig jaar. er is Rio [Uribe] van Zigeunersport. Hier in Mexico is er lokaal talent zoals Lorena Saravia, Sandra Weil en Denisse Kuri, die alles in haar lokale stad Pueblo maakt met inheemse vrouwen - ze doen klassiek weven. In Colombia heb je Silvia Tcherassi, Verdelimon en Kika Vargas. Uit Venezuela heb je merken als Arata en Efrain Mogollon, die op Moda Operandi staat, een geweldige website die Latijns-Amerikaanse ontwerpers ondersteunt. We deden een showroom in Parijs met verschillende merken, en er is een vrouw uit Uruguay genaamd Margo Baridón die zich bezighoudt met duurzame mode. Er zijn nu zoveel spannende merken die echt die volgende stap zetten.
Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.
Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.