Hoe ik winkel: 'Derry Girls' en 'Bridgerton'-ster Nicola Coughlan

We kopen allemaal kleding, maar geen twee mensen winkelen hetzelfde. Het kan een sociale ervaring zijn, en een zeer persoonlijke; soms kan het impulsief en onderhoudend zijn, dan weer doelgericht, een karwei. Waar Winkel jij? Wanneer winkel je? Hoe bepaal je wat je nodig hebt, hoeveel je uitgeeft en wat "jij" is? Dit zijn enkele van de vragen die we stellen aan prominenten in onze rubriek "Hoe ik winkel."

Misschien ben je al verliefd geworden op Nicola Coughlan Aan "Derry Girls" (of misschien op "The Great British Baking Show: Feestdagen"special met de cast van "Derry Girls", maar velen worden voorgesteld aan de Ierse acteur als Penelope Featherington (en...) in de langverwachte, veelbesproken Shondaland-serie "Bridgerton." Aangezien de laatste op 10 december op Netflix verscheen. 25, promoot ze het vrijwel non-stop – vanuit huis natuurlijk, aangezien het VK en Ierland op slot zitten. Dat heeft Coughlan en haar stylist er echter niet van weerhouden om alles uit de kast te halen als het om haar garderobe ging.

Zelfs toen persdagen en premières virtueel gingen, is Coughlan doorgegaan met het documenteren van haar vele, vele outfits voor de sociaal verre tv-optredens, fotoshoots en Zoom-evenementen die ze "bijwoont" op haar Instagram. Enkele van de meest memorabele vertegenwoordigen een who's-who van de designscene aan de overkant van de vijver: een #fashiontheology-geborduurde Simone Rocha hemdjurk voor een broodje, een JW Anderson runway-look voor "The Graham Norton Show," a gouden Klements-jurk voor een Refinery29-shoot. In een gesprek vertelt ze met trots over de roots van een ontwerper in het VK en Ierland (Rocha, Jonathan Anderson, Orlagh McCloskey en Henrietta Rix van Rixo).

Ze is even enthousiast om degenen die je misschien nog niet kent in de schijnwerpers te zetten: onlangs hebben zij en haar 'Bridgerton'-castgenoten deed een fotoshoot voor Netflix U.K. in samenwerking met de British Fashion Council (BFC), waar ze stukken droegen die waren ontworpen door BFC Scholars, geïnspireerd op hedendaagse roddelkolommen.

"Ze hadden allemaal dezelfde opdracht en ze namen het allemaal heel, heel anders op," vertelt Coughlan me over - wat nog meer? — Zoomen. "De ontwerper waarmee ik heb gewerkt, zijn naam is Edward Mendoza. Hij is een printontwerper, dus ontwierp hij deze echt grafische prints die 'Real Housewives of Regency' waren, een burn-boek, Twitter-vogels en dat soort dingen. Ze waren gewoon zo cool."

"Die hele opnamedag was gewoon geweldig, want het voelde gewoon als plezier en expressie", vervolgt ze. "En het was zo geweldig voor de BFC om die jonge ontwerpers te ondersteunen, en voor ons om de kans te krijgen om ze te ontmoeten en met hen in de pas te staan ​​en al dat soort dingen. Die ervaring was echt heel gaaf."

Coughlan heeft zelf nooit deelgenomen Londen Fashion Week, maar wees niet verbaasd als, wanneer de wereld weer veilig open kan gaan, je haar op de eerste rij ziet zitten en een aantal van de meest opwindende talenten van het VK vertolkt. "Ik denk dat ik eerder doodsbang was, en nu wil ik echt gaan", zegt ze. "Nu heb ik gewoon plezier gemaakt, ik zou het geweldig vinden." 

Ondertussen is haar kledingkast verdeeld over het huis van haar familie in Ierland en haar flat in Londen. Om te illustreren hoe ze alles georganiseerd houdt, liet Coughlan me haar kast bij de eerste zien: ze zal op een prominente manier elk stuk laten zien dat haar op dat moment vreugde brengt. (Deze keer zijn het twee jassen van Charlotte Simone met bontkraag en een groene strik van Henriette von Grünberg.) "Ik ga hier zitten werken en zeggen: 'Oké, ze zijn leuk'", zegt ze. "Ik bedoel, als ik ga settelen, ben ik gewoon een compleet nekvel - ik probeer het niet eens. Ik draag gewoon een afschuwelijk trainingspak en Ugg-laarzen. Ik heb soms het gevoel dat hoe lelijker kleding is, hoe comfortabeler ze zijn. Het is een groot contrast als ik me verkleed."

Verderop, de "Bridgerton" breakout talks bereiden zich voor (en aankleden) voor een perstour vanuit huis, kopen speciale stukken om projecten te onthouden van en werken met legendes als Ellen Mirojnick en Mr. Pearl.

"Ik had het afgelopen jaar een openbaring dat mijn favoriete manier om me te kleden de manier is waarop ik me kleed [wanneer]... Nou, ik vind het heerlijk om mensen naar mijn appartement te krijgen en ons allemaal om cocktails te drinken en [kleren] aan te trekken. Ik heb dit roze veren jack dat ik alleen in mijn huis draag. Ik heb hoeden en grote oorbellen en zonnebrillen en zo. Ik sprak met mijn stylist, Aimée Croysdill, die daar geweldig over is, en zei: 'Dat voelt meer voor mij dan misschien sommige van de andere dingen die ik in het verleden heb gedragen.' Ik voel me niet zo comfortabel in een mooie jurk met een mooie föhn. Ik heb niet het gevoel dat ik dat erg ben. Daar hebben we over kunnen praten en het kunnen aanpassen. Het was iets dat leuker en grilliger aanvoelde en dat veel expressie, kleur en prints had. Dat windt me veel meer op dan, denk ik, een algemene mooie jurk.

"Ik zit in een andere show genaamd 'Derry Girls', en toen die werd gelanceerd, wisten we niet of iemand ernaar zou kijken. Het werd uiteindelijk deze geweldige hit, wat geweldig was. Maar toen betekende het ineens rode lopers en evenementen en zo. En ik dacht: 'Oh mijn god, ik weet niet wat ik doe.' Ik zou er bijna bang voor zijn en denken: 'Oké, ik moet gewoon' pak iets om aan te trekken.' Ik denk dat die angst om het op te nemen tegen een bank van fotografen nogal angstaanjagend is ding. Ik heb er gewoon niet van genoten. Ik had gewoon zoiets van: 'Ik moet dit doen. En ik zal het doen, en ik zal iets aantrekken.' De pers kan behoorlijk wreed zijn. Ik had een deel van de spullen die ik droeg helemaal op de schop, en toen zei een deel van mij gewoon: 'Dit ben ik niet eens echt. Als ik dit gewoon doe en ik ben gelukkig en comfortabel in mezelf, en ik heb het gevoel dat het een uitdrukking van mezelf is, dan kan het me echt niet schelen wat iemand anders denkt ervan.' Dat was een besef - ik dacht: 'Ik wil gewoon plezier hebben.' En er valt zoveel plezier te beleven aan mode, dat ik denk: 'Waarom niet?' ik ben zo geweest gelukkig. We moeten samenwerken met een aantal geweldige ontwerpers. Het is maar een droom geweest. Het is zo cool geweest.

"[Voor de 'Bridgerton'-perstour] ging ik naar Aimée met een heel algemene, 'ik wil plezier hebben, experimenteren en niet iets basics dragen.' En het punt is, het was vreemd, want ik deed alle pers vanuit mijn flat in Londen. Ik zat gewoon thuis, maar ik dacht: 'Ik wil het gewoon behandelen alsof we dat niet zijn.' De pers was opgesplitst in dat we Azië deden en Australië de eerste dag, toen deden we Europa en het Midden-Oosten en toen deden we Noord-Amerika en Zuid-Amerika de finale dag. Dus werkten we met verschillende looks voor elke dag. We droegen Simone Rocha voor de Britse persdag, omdat ze een Ierse ontwerpster is. Het was geweldig om dat te doen en gewoon die echte mode-uitdrukking te hebben; de make-up die we met Caroline Barnes deden was echt OTT, maar het was zo leuk. En toen deed Emily London deze mooie grote buiging die we hadden. Dat was geweldig.

"We gingen voor een meer klassieke look voor de VS, Canada. We hadden een Rotate Birger Christensen-jurk. En dan deze prachtige kleine pareltjes van Margaux Studios, en echt sierlijke, heel zachte make-up die dag. Toen ik die connectie in mijn brein maakte, dat het bijna is alsof ik een personage op een bepaalde manier speel, voelde ik me er veel comfortabeler bij. Het voelt veel meer dat je geen jurk hoeft aan te trekken en er niet op een bepaalde manier uit hoeft te zien, want dat was, denk ik, misschien het blok dat ik daarvoor had.

"Aimée was geweldig, ze liet me kennismaken met ontwerpers waar ik nog nooit van had gehoord en probeerde veel stukken uit. De blikken die ze trok waren zo cool. We hebben deze echt geweldig Miu Miu hakken die ik een bepaalde tijd heb gedragen, ook al was ik op Zoom, omdat je gewoon het gevoel hebt dat het allemaal bij elkaar hoort. Ze heeft zo'n grote kennis. Het was gewoon een vreugde. Het heeft mijn horizon enorm geopend.

"We zijn pas in februari, gek genoeg, gaan samenwerken. Het voelt als zoveel langer. Ik had eerder andere stylisten ontmoet en ze waren aardig, maar ik had gewoon niet het gevoel dat we een connectie hadden of ze konden niet vertalen wat ik dacht in de look. Het werkte gewoon niet. Maar toen ik Aimée ontmoette, dacht ik: 'Oh, je snapt het.' Ik had dit echt... Het is echt een bizarre referentie waarvan ik niet weet of veel mensen het zullen weten, maar ik hield van een stijl als Mary-Kate Olsen toen ze op NYU was. Weet je nog dat ze alle laagjes droeg en de Starbucks en de grote bril? Er is iets in de essentie waar ik van hou. En dat heeft ze gekregen.

"Ik ging eigenlijk in februari op reis naar L.A. Ik ging er oorspronkelijk gewoon heen om een ​​vriend van school te bezoeken, maar toen realiseerde ik me niet dat het Oscarweek was. Mijn vriend Jonathan Van Nes organiseerde het Elton John Oscar-feest, dus ik zei tegen Aimée: 'Misschien ga ik hierheen, het is een mogelijkheid.' En toen zei ze: 'Oké, laten we iets halen.' Dat was onze eerste ervaring met werken samen. We hebben deze Rixo-jurk - alweer een ander Noord-Iers en Engels ontwerpteam. Ik maakte me klaar in deze Airbnb in West Hollywood, maar het was gewoon zo leuk.

"We hebben natuurlijk door de lockdown gepraat. We dachten dat we al deze geweldige dingen zouden gaan doen, en toen gebeurde het niet. Dus toen de kans zich voor 'Bridgerton' voordeed, hadden we zoiets van: 'Laten we er gewoon voor gaan. Laten we gewoon plezier hebben.'

"Werken met een kostuumteam aan 'Bridgerton' met Ellen Mirojnick en Mr. Pearl, met een op maat gemaakt korset door hem gemaakt, gaf het me een heel ander niveau van waardering, omdat ik denk dat ik op een bepaalde manier een lichte angst voor mode had - zoals mode alleen geschikt is voor een bepaald type vrouw. Werken met dat team en deze prachtige couture kostuumstukken, [dacht ik], 'Dat is dom, laten we gewoon plezier hebben.' 

"Ik was de eerste persoon die op 'Bridgerton' werd gecast. Ik ging naar Londen om iets te doen en mijn agent zei: 'Heb je tijd om bij hen te passen?' En ik zei: 'Ja, natuurlijk. Ik heb een uur tussen dit en dit.' En hij zei: 'Nee, ze hebben je vier uur nodig.' En ik zei: 'Vier uur? Hoe duurt het passen van een kostuum vier uur?' Ik kwam aan bij dit lege magazijn en ik dacht: 'Wat is dit? Wat gebeurd er?' Ik ontmoette Ellen, en ze is een geweldige New Yorker - ze is zo grappig, levendig, brutaal eerlijk en gewoon briljant, gewoon dit creatieve genie. Ze begon het me uit te leggen en liet me al deze kleurenpaletten zien die zo gewaagd waren. Ik bedoel, je denkt regentschap, je denkt crème en mutsen, en ik had zoiets van, 'Oh, dit is zo niet, op geen enkele manier.' 

"Ik had de boeken gelezen en ik wist dat een groot voordeel voor de Featheringtons deze echt onbezonnen, felle kleuren waren. Het was echt verfrissend dat ze dat gingen doen en daaraan vasthouden. Ze verwijzen altijd naar de Featheringtons [is] als de Kardashians van regentschap Londen: drie dochters en de ambitieuze mama, die zich veel meer over-the-top kleedt dan alle anderen. Dat was een heel interessant contrast met de Bridgertons - ze waren zo klassiek. Je zou naar binnen gaan en ze zouden stoffen tegen je huid draperen om te zien welke kleuren geschikt waren. En deze hoofddeksels en tiara's, en er was een juwelier... De schaal ervan was fenomenaal.

"Werken met Mr. Pearl was zo speciaal, want hij had net gedaan Kim Kardashian's korset [voor het 2019 Met Gala]. De mijne was de volgende die hij daarna maakte. Er waren ongeveer zeven fittingen die ik wil zeggen, voor dat korset, omdat ze elke afzonderlijke meting nemen. Ze legden je hand neer en tekenden contouren voor handschoenen, ze sproeiden schoenen in een bepaalde kleur die bij een jurk past... Dat gaf me zeker deze nieuwe waardering. Ik dacht: 'Waarom, als ik zoveel plezier op mijn werk kan hebben, doe ik het dan niet in mijn normale leven? Omdat ik hiervan hou, ik hou van deze uitdrukking, het is zo leuk.' Als Featherington was het ook zo leuk om zo over-the-top te zijn.

"Ik gun mezelf wel een kleinigheidje als ik aan een baan begin, dat ik me er bij aansluit. Toen ik 'Derry Girls' kreeg, kocht ik dit Marc Jacobs tas handtas. Ik droeg het tot de dood. Maar het is best leuk, want ik denk dat je ergens waarde in moet stoppen, niet zomaar kopen. Ik ben niet zomaar iemand die online gaat en een heleboel dingen koopt - ik zal proberen er echt over na te denken, omdat ik denk dat je het dan ook meer op prijs stelt. Toen ik 'Bridgerton' kreeg, kreeg ik een klein beetje Moerbei schooltas. Ik had zoiets van, 'ik kan niet uitgeven aan een grote.' Het heeft me te veel geschrokken. Ik had zoiets van: 'Maar ik krijg een kleintje. Kleine zwarte.' En dat heb ik dood gedragen. Toen ik 'Bridgerton' inpakte, kocht ik deze voor mezelf Gucci platform Marmont hakken. Ik draag ze in lockdown. Als ik een Zoom doe, doe ik ze aan. Ik ben zeker gestopt met het kopen van kleding omwille van het. Ik heb zoiets van: 'Ik ga hierin investeren.' En dat is zo'n verschil, denk ik.

"Soms word ik gewoon verliefd op bepaalde dingen. Ik hou van dingen die een beetje eigenzinnig zijn. Ik heb het niet kunnen dragen vanwege de pandemie, en ik kan het niet in de supermarkt dragen, maar ik heb nog een handtas van Marc Jacobs. Het is de ijdelheid - het is in dit prachtige, niet helemaal Tiffany-blauw, een beetje meer groen met goud. Er zit een kleine sluiting op. Ik vond het gewoon zo leuk. Ik hou van iets dat net iets anders is.

"Ik ben echt verliefd geworden op Batsheva. Ik hou gewoon van hun jurken en vind ze zo leuk. Ze hebben een heel mooie, vrouwelijke vorm, en dan kunnen ze die echt afwisselen met de prints die ze gebruiken. Ik heb het gevoel dat je het omhoog of omlaag kunt kleden. Er is een merk in Londen, Charlotte Simone, dat doet de beste jassen in beperkte batches.
Ik ben ook dol op Gucci. Ik heb veel Gucci-bijenaccessoires gekregen, omdat de bij het Bridgerton-symbool is - ik kreeg kleine bijenoorbellen en de ring, en ik droeg ze veel tijdens onze perstour. Het was geweldig om iemand als J.W, Anderson, een Noord-Ierse ontwerper, te ontdekken en die catwalkjurk met opening te dragen op 'The Graham Norton Show' was zo bijzonder.

"Het is best spannend, want het voelt alsof er een hele nieuwe wereld opengaat. En Aimée is geweldig om me kennis te laten maken met dingen die ik niet wist en waar ik nog nooit van had gehoord. Het is echt gaaf geweest.

"Ik heb een oudere zus die we mijn onofficiële stylist noemden, omdat ze me heeft geholpen dingen uit te zoeken voordat ik Aimée had. Ik krijg nog steeds de second opinion van mijn zus. We sturen elkaar de hele tijd spullen heen en weer. En ik vind het echt heel leuk om door Instagram te scrollen en te zien hoe mensen dingen in elkaar zetten. Maar als ik alleen voor mezelf winkel, weet ik mijn eigen ding, wat ik leuk vind.

"Ik kocht deze Charlotte Simone-jas, die zo OTT is - het is roze suède met pluisjes eromheen - maar ik was zoals, 'Ik vind het gewoon geweldig, en ik heb het nodig.' Het is iets dat ik in Ierland nooit draag, ik kan het alleen in Londen. Omdat ik gewoon niet naar de plaatselijke winkel kan om hem te dragen. Het is te veel. Maar er zijn bepaalde stukken waarvan ik denk dat ze je opwinden, als ze je aan een bepaalde film doen denken. Ik voel me zo, het deed me denken aan 'Cabaret'. 'Je voelt je anders. Ik vind het verbazingwekkend hoeveel invloed kleding kan hebben op hoe je jezelf draagt ​​en hoe zelfverzekerd je je voelt. En dat fascineert mij, want dat is wat er gebeurt met kostuums: je draagt ​​een Mr. Pearl korset, je houdt jezelf zo anders vast dan wanneer je een trainingspak zou dragen.

"Ik kocht die rode Miu Miu-schoenen [van de 'Bridgerton'-perstour], omdat ze zo speciaal waren en ook bizar comfortabel. Ik ben een groot voorstander van het platform geweest. En je hoeft het maar een klein beetje onder de voet te doen, en dan kun je elke soort hoge hak dragen. We hadden een première thuis voor 'Bridgerton', net boven Zoom, maar ik droeg ze daarvoor en ik dacht: 'Oh.' Ik bleef maar naar mijn voeten kijken, heel blij.

"Niemand zou zichzelf moeten vertellen dat ze een bepaald ding niet mogen dragen, want dat is gewoon dom. Als je je op een bepaalde manier wilt kleden, of jezelf wilt uiten, moet je dat doen, omdat het je zoveel meer zelfvertrouwen geeft. Het zal je zoveel meer jezelf laten voelen. En het leven is kort, dus je kunt net zo goed plezier hebben." 

Wil je meer fashionista's? Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang ons direct in uw inbox.