Hoe ik winkel: Debi Mazar

We kopen allemaal kleding, maar geen twee mensen winkelen hetzelfde. Het kan een sociale ervaring zijn, en een zeer persoonlijke; soms kan het impulsief en vermakelijk zijn, dan weer doelgericht, een karwei. Waar Winkel jij? Wanneer winkel je? Hoe bepaal je wat je nodig hebt, hoeveel je uitgeeft en wat "jij" is? Dit zijn enkele van de vragen die we stellen aan prominenten in onze rubriek "Hoe ik winkel."

Op "Jonger" Debi Mazar speelt een Maggie, een in Brooklyn gevestigd kunst- en cultuuricoon uit New York City, terwijl hij er ook een in het echte leven belichaamt. Haar verhaal is legendarisch: de jaren '80 bracht de in Queens geboren acteur door in de clubscene in het centrum van de stad, werkte in de beroemde Mudd Club als tiener, ontmoette Madonna terwijl ze een liftoperator was bij Danceteria en haar BFF werd nadat ze de make-up deed voor de video van de zangeres uit 1983, "Everybody", waarin ze ook verscheen als een back-updanseres.

In de afgelopen meer dan drie decennia (en in de loop van de tijd) heeft ze een uitgebreid acteerresumé opgebouwd ("Goodfellas", "Malcolm X", "L.A. Law" en "Entourage" - om nog maar te zwijgen van vijf meer Madonna-video's), terwijl ze zich ook vestigde als een buitenbeentje in de mode met haar kenmerkende, maar altijd onverwachte Old Hollywood-meets-New-Yorker stijlvol. Zij is liep de Thierry Mugler landingsbaan, make-up gedaan voor vriend Marc Jacobs's allereerste catwalkshow in aanvulling op: modellering voor zijn herfst 2015 campagne en aan haar toegevoegd beroemd persoonlijke vintage collectie.

Meer dan zes seizoenen op 'Younger' is Mazar's Maggie altijd gekleed in de meest opvallende zijdeachtige gewaden en kunstzinnig met verf besmeurde overalls, aangezien ze meestal thuis wordt gezien in haar uitgestrekte Williamsburg-appartement terwijl ze praat met Liza (Sutton Foster) over de grote professionele leugen van haar beste vriend/roomie of de laatste romantische situatie (#TeamJosh4Ever). Natuurlijk bieden empirische persfeesten en galerieopeningen avant-garde verkleedmomenten. Maar in seizoen zeven heeft Maggie een nieuw excuus om het huis uit te gaan: een mooie baan lesgeven aan een plaatselijke universiteit, die een chique, gezaghebbende uitstraling vereist - maar 'niet te academisch', zoals ze tegen Liza zegt.

"Ik voelde me als Jackie Demeterio bracht me naar de plek waar ik altijd al wilde zijn", zegt Mazar, over Zoom, vanuit haar ouderlijk huis in Toscane. "Ik vroeg vanaf het begin: 'Of ik op maat kan worden gemaakt. Ik wilde mannenpakken dragen.' Ik wilde er al sinds seizoen één uitzien als Katharine Hepburn."

Gerelateerde artikelen:
Hoe ik winkel: Sutton Foster
Hoe ik winkel: Keke Palmer
Hoe ik winkel: Nazanin Mandi

"Ik droeg Loewe, Saint Laurent en Gucci pakken", vervolgt ze opgewonden. Maggie's nog meer verheven garderobe en accessoires met Demeterio voelden ook extra speciaal, aangezien de productie voor seizoen zeven werd uitgesteld als gevolg van de pandemie: "Het was vreugdevol. Het was echt vrolijk."

De ervaring was zelfs zo leuk dat "ik eigenlijk een paar [kostuums] heb bewaard", zegt Mazar met een sluwe glimlach, waaronder "een blauwgroen, fantastisch Gucci-pak [hierboven] met een stropdas en een speldclip. Het is prachtig." Ze hield ook graag - met toestemming natuurlijk - een van Maggie's nietjes, die vanaf seizoen drie zijn eigen vaste cameo maakte.

"[Als Maggie] zou ik deze artiest moeten zijn, ik werk niet de hele tijd. Dus ik heb zoiets van, 'Jackie trekt die jas uit van vorig seizoen.' Vaak verkopen ze de kleding - of ik weet niet waar ze heen gaan, ze gaan weg. Maar deze jas heeft de hele serie gehaald", zegt Mazar. "Zijn Hermes, een boterzachte Italiaanse leren lange loopgraaf uit de jaren 70 in een gebrande bordeauxrode kleur [hieronder]. Dat moet ik houden. En waar ik ook ga, ik voel me gewoon super cool."

Hieronder bespreekt Mazar haar filmische persoonlijke stijlinvloeden, somt ze haar geweldige vintage uithalen door de jaren heen op en haalt ze herinneringen op aan de winkeltrefpunten uit de coolste jaren van N.Y.C.

"Ik ging op mijn vijftiende het huis uit, dus toen ik rond mijn zestiende en zeventiende in New York City woonde, had ik geen geld. Ik was aan het serveersters. Ik werkte aan de deur van een club of de kapstok. Dus vrienden gaven me hier en daar kleren. Ik heb hand-me-downs. Ik ben het oudste kind, dus ik had niemand om kleding door te geven. Mijn moeder was een hippie en ik wilde haar hippiekleren niet dragen.

"Ik zou naar vintagewinkels gaan en letterlijk door bergen stoffige, vuile kleren graven. Eigenlijk waren er zoveel ruwe diamanten in deze stapels, omdat het was voordat vintage werd geplukt en verkocht voor, je weet wel, honderden en duizenden dollars, wat ik echt beledigend vind. Ik ga op bepaalde websites kijken en ze zeggen: 'Deze jurk is uit 1978 en het is een Giorgio di Sant'Angelo.' Ik heb zoiets van, 'Je hebt het gekocht voor $ 25 en je probeert me $ 2500 in rekening te brengen, Echt?' 

"Op Times Square was een winkel genaamd Paradijs Bootery, waar alle rocksterren, zoals Freddie Mercury, ging. Ze zouden deze krijgen Kus laarzen. Het was de gekste, coolste schoenenwinkel. Ik zou naar een hoedenwinkel op Eighth Avenue tussen 41st en 42nd Streets gaan om de coolste fedora's en zo te kopen - het heette Knox Hats [de nu gesloten Arnolds Hattery, die iedereen 'Knox Hats' noemde vanwege de bewegwijzering]. Ik kan niet geloven dat ik me dat herinner. Ik zou er heen gaan na het eten bij? Dubrow's Cafetaria dat was in het Garmento-gebied. Ik kreeg vrienden die geweldige naaisters of kleermakers waren. Mijn jonge vrienden en ik gingen stoffen shoppen - er waren van die geweldige stoffenwinkels in heel New York City - en we stelden kleine bijpassende outfits en ensembles samen. Ik ben net begonnen met het ontwerpen van mijn eigen spullen.

"Mijn stijl is heel eclectisch. Het past echt bij mijn humeur. Ik probeer te ontwerpen waar ik me op een bepaalde dag goed bij voel. Ik breng het vrouwelijke en het mannelijke binnen. Ik heb altijd broeken met hoge taille gedragen met een tailleband. Ik draag eigenlijk liever geen hakken - ik heb mijn dagen met hakken en ik voel me echt goed in een mooie gestapelde powerschoen. Omdat ik wil kunnen dansen. Ik wil een lang leven kunnen hebben. Ik wil in de metro kunnen springen. Ik verander mijn schoen niet. Ik ben niet het meisje met de hak in de tas, die de sneaker draagt, weet je?

"Ik heb verschillende fasen doorgemaakt waarin ik een soort jaren '60 en '50 was. Ik heb de neiging om het uiterlijk van een flamencodanseres leuk te vinden bij [films met Italiaanse acteurs] Marcello Mastroianni of Alberto Sordi. Al vroeg keek ik naar films van Marlene Dietrich, Bette Davis, Lana Turner en Ava Gardner met mijn oma. Ze hadden allemaal een wespentaille, cool haar en prachtige sieraden. Maar voor het grootste deel was het een beetje te gestructureerd, te gespannen voor mij.

"Mijn echte mode-invloeden waren Katharine Hepburn, omdat ze er geschikt uitzag en ik vond het heel leuk dat ze op maat was gemaakt en een broek droeg, en het genre van de films gemaakt door [regisseurs Pier Paolo] Pasolini, [Federico] Fellini, [François] Truffaut, in zwart-wit, want ik hou gewoon van de manier waarop de kleding viel. Ook al waren ze mooi - waarschijnlijk couture-cocktailjurken - ze vielen van de arm [van de acteur], ze waren gescheurd, ze waren gebruikt. Het haar was een warboel, de wind waaide over hun prachtige Italiaanse zonnebril. De Europese jaren 60-look sprak me meer aan en bleef bij me. Omdat er een vrijheid is. Het is kleding waarin geleefd en gedragen wordt. De schoenen zijn tot op zekere hoogte verstandig, want je moet door oude straten lopen met stenen en gaten erin. Voor mij moet kleding een zekere vrijheid hebben, en het moet passen bij het lichaam. Het zou je niet moeten dragen.

"Ik zou het me echt nooit kunnen veroorloven [nieuwe kleding te kopen]. Sterker nog, ik lees zelden modebladen, omdat ik er dan gewoon pissig van zou worden. Ik ga dit soort geld niet uitgeven aan kleding. Ik bedoel, ze geven deze dure, dure kleren aan 20-jarigen die ze niet kunnen betalen. Zoals, voor wie zijn ze aantrekkelijk? Waarom zou iemand dit soort geld willen uitgeven aan een jas, als je naar Florida of Puerto Rico zou kunnen gaan? Ik heb dat ding nog nooit gehad. Ik zal hier en daar een stuk kopen, in mijn leven, maar ik ga eigenlijk nog steeds naar de vintage-winkels. Ik heb tienerdochters, dus alles wat ik heb - niet alles, maar veel van de dingen die ik heb, heb ik bewaard voor het geval ik dochters zou krijgen. Grappig genoeg, sommigen van hen, het is als, 'Oh mijn god, mama, dit moet ik hebben.' Anderen ze zijn als, 'ik zou' nooit draag dat.' Ik heb zoiets van, 'Wat ga ik er nu mee doen?'

"Ik heb de wereld rondgereisd sinds mijn 15e. Ik ging naar rommelmarkten en verzamelde Spaanse fans, Italiaanse dingen, Franse dingen, Amerikaanse dingen, moderne Courrèges-dingen uit het midden van de jaren 50 die architectuur en vorm hebben. Mijn beste vriend, god rust haar ziel, Isabel Toledo — Isabel en Ruben Toledo — maakten bijna 30 jaar lang kleren voor me. Ik heb zijn kunstwerken ook, dus voor mij komt mode in vele vormen.

"Ik heb vintage couture-jurken, zoals een Christian Dior. Ik heb prachtige negligées van een Hollywood-ontwerper - zijde, allemaal geborduurd, [Italiaans] kant. Ze zijn aqua en gemaakt van satijn, en er zit geen beugel op de bh. Er is een bijpassende slip. Mijn grootmoeder had een obsessie voor handschoenen. Ik heb haar handschoenen geërfd, maar ze had veel kleinere handen. Ik heb sjaals van mijn grootmoeder die een mooie mix van rayon-kant zijn, een paar brillen, kostuumjuwelen. Ik bedoel, ik ben een hamsteraar. Maar ik ben erg georganiseerd.

"Voordat Madonna beroemd was, was samen winkelen erg leuk. We hebben eigenlijk verschillende stijlen, maar we zouden door kringloopwinkels graven. Ze had haar eigen ding, wat niet mijn ding was. Ze had haar leggings, vesten en korte dingen met tonnen armbanden. Naarmate we ouder werden, was het leuk om te gaan winkelen, omdat we naar een winkel zouden gaan als die gesloten was. Maar slechts een paar keer.

"Vroeger winkelen was leuk omdat we helemaal geen geld hadden. Nu ben ik nog steeds in de kringloopwinkel en hoeft ze niet te gaan winkelen, omdat iedereen haar kleren opstuurt, wat ironisch is. Ik wou dat ze mij de kleren zouden sturen in plaats van haar.

"Weet je wat een goede zaak is? Vroeger was ik de eerste in de rij. Nu sta ik amper in de rij omdat ze een team om zich heen heeft en [dochter] Lola. Maar ik kreeg altijd de het beste hand-me-downs van haar en af ​​en toe doe ik dat nog steeds. Ik heb ook goede hand-me-downs."

Dit interview is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Nieuwe afleveringen van 'Younger' streaming op donderdag op Paramount+.

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.