'Alaïa-Adrian: Masters of Cut' geeft de kunst van het op maat maken en de techniek door aan de volgende generatie

Twee dagen later CFDA/Mode Mode Fonds winnaar en recent aluin Christopher John Rogers won New York Fashion Week met zijn verbluffende landingsbaan voor herfst 2020, de Savannah College of Art and Design — zijn alma mater — opende "Alaïa-Adrian: Masters of Cut" in het SCAD FASH Museum of Fashion + Film in Atlanta. De nieuwe tentoonstelling, die loopt tot en met 13 september 2020, onderzoekt de connectie tussen twee hoofdactuele mode- en kostuumontwerpers, Azzedine Alaïa en Gilbert Adrian, door de kunst van het kleermaken terwijl ze hun blijvende invloed op stijl, entertainment, algemene cultuur en collega-ontwerpers onderzoeken.

De in Tunesië geboren en in Parijs gevestigde Alaïa - bekend om zijn nauwkeurige lasersnijdende en lichaamsvierende ontwerpen (en ook voor die lijn in "Onwetend") - bewonderde lang de sterke silhouetten en het dramatisch inventieve werk van American

kostuum ontwerper en couturier Adrian. Als voormalig hoofd kostuumontwerp bij MGM tijdens de Gouden Eeuw van Hollywood (1928 tot 1941), creëerde Adrian nog steeds beroemde looks voor zijn muze, Greta Garbo, om op het scherm te dragen, plus tal van andere memorabele modemomenten van film. (De robijnrode bedazzled schoenen die hij in 1939 voor Judy Garland maakte in "Wizard of Oz" toonden technologische vooruitgang in films met de introductie van technicolor.) Hij kleedde ook gevierde acteurs, waaronder Katharine Hepburn en Joan Crawford.

In 1942 bracht Adrian zijn beroemde gewatteerde, power-shoulder en slanke silhouetten naar vrouwen buiten het scherm door zijn atelier in Beverly Hills te openen en een confectielijn te lanceren in speciaalzaken. (Alaïa en Adrian deelden ook een wederzijdse klant in Garbo, die in haar latere teruggetrokken jaren opdracht gaf tot de op maat gemaakte creaties van eerstgenoemde.)

"Alaïa was erg gefascineerd door het idee van maatwerk en de schouders en de powervrouw. In de jaren '80 was Azzedine heel erg dat [in zijn ontwerpen]," Carla Sozzani, voorzitter van de in Parijs gevestigde Vereniging Azzedine Alaïa, vertelde Fashionista voorafgaand aan een paneldiscussie in het SCADshow-theater vol met studenten. Ze zat naast modehistoricus en curator van de tentoonstelling, Olivier Saillard, die ook een vriend was van wijlen Alaïa.

In de loop der jaren tot aan zijn overlijden in 2017 heeft Alaïa, een fervent mode- en kunstverzamelaar, meer dan 150 originele stukken van Adrian verzameld. Vorig jaar debuteerde de Stichting Azzedine Alaïa in Parijs met een voorloper van deze tentoonstelling, getiteld "Adrian and Alaïa: The Art of Tailoring". Sozzani legde uit dat de gezamenlijke tentoonstellingen niet alleen een masterclass in kleermakerij tonen, maar ook de wens van Alaïa eren om Adrians scherpzinnigheid te delen met de openbaar.

"Adrian kwam niet alleen op de eerste plaats omdat A [alfabetisch eerst komt], maar ook omdat Azzedine gezocht om het te doen," zei Sozzani, die ook de luxe conceptboetiek oprichtte 10 Corso Como.

Om de Alaïa-Adrian parallellen naar SCAD voor "Masters of Cut" te brengen, heeft Saillard de tentoonstellings- en tentoonstellingsweergave aangepast met een educatieve focus op de principes van techniek. "Azzedine deed al deze patronen zelf", zei Sozzani. "Jongeren moeten misschien gaan nadenken over het technische gedeelte. Niemand doet meer."

"Masters of Cut" benadrukt deze nauwgezette vaardigheid, vindingrijkheid, vakmanschap en vindingrijkheid door middel van 27 op kostuums gebaseerde looks per ontwerper. De ontwerpen van Alaïa lopen van de collecties Winter 1986 tot Winter 2012, en Adrian's collectie van 1942 tot 1952.

"We hebben besloten om een ​​speciale tentoonstelling te maken - heel stil, heel kalm - om de ontwerpen waardigheid en majesteit te geven", legt Saillard uit. De strakke, minimale achtergrond is geïnspireerd op het werk van Irving Penn, bekend om zijn kunstzinnige compositie, waarbij hij onderwerpen vaak in de hoek van een portret plaatst.

"Ik hoop echt dat studenten de technische aanpak zullen waarderen", zegt Saillard. "Ik hou niet van het soort tentoonstelling met veel display - met veel" mise-en-scène — veel decoratie. Vooral over Azzedine Alaïa gesproken: zijn jurken hebben niets anders nodig dan zichzelf." 

De rechttoe rechtaan configuratie plaatst Alaïa in het midden van de kamer, om 360-graden uitzicht op zijn werk mogelijk te maken, waaronder een gebeeldhouwde schouder en double-breasted smokingjasje met legging uit de winter van 1986, een kort wollen jasje gecombineerd met een handgeschilderde met veren afgezet rok uit winter 2009 (beide top) en een dramatisch gevormde en met pluim geborduurde blazer over een gesteven overhemd met kraag uit winter 1986 (direct bovenstaand).

Als een visuele dialoog — en om zijn invloed op de jongere ontwerper weer te geven — staan ​​Adrians stukken langs drie muren die uitkijken op die van Alaïa. "Adrian is erg interessant omdat de achterkant [van de jassen] altijd heel eenvoudig is", legt Saillard uit. "Omdat hij vroeger voor de bioscoop werkte, is de voorkant van de kledingstukken meer uitgewerkt dan de achterkant." 

De doorlopende lijn is te zien in de sterke silhouetten van de Hollywood-ontwerper en de aandacht voor experimentele versieringen, waaronder 'trompe l'oeil'-zakken, kragen en geometrische applicaties. Alaïa waardeerde ook Adrian's kleermakerskennis, zoals uitgedrukt door gouden "geldzakken" -knopen, in de vorm van een minibank roverszakken, met accenten van een zwarte wollen crêpe asymmetrisch gedrapeerde lange jas en een kraagloze champagne militaire stijl blazer.

Adrian's fantasierijke maar verfijnde versieringen - zoals franjes langs V-vormige naden of rijen fladderende minivierkanten langs een lijfje - spreken ook over hoe de couturier creatief omzoomde (Sorry) bezuinigingsregels tijdens de Tweede Wereldoorlog. De wet L-85, uitgevaardigd in 1943, beperkt het gebruik van noodzakelijke materialen, waaronder wol die nodig is voor militaire uniformen. Dames colberts mochten niet langer zijn dan 25 inch en rokken 72 inch lang, terwijl zakken, manchetten en decoratieve versieringen, zoals jukken en plooien, werden verboden of beperkt.

"Het is zo belangrijk om terug te kijken en te zien wat er in het verleden is gebeurd en hoe dit wordt weerspiegeld in de kleding", zei Rafael Gomes, directeur van Fashion Exhibitions, in de groene kamer van SCAD Show. "Ik laat onze studenten altijd de tijdlijn zien. Tijden van revolutie, oorlog of toen de samenleving werd geschokt [zijn wanneer] mode de grootste verandering heeft." Gomes hoopt ook dat studenten dat kunnen Adrian's originaliteit met stof (en juridische mazen) toepassen op manieren om overtollige stof te gebruiken voor de inspanningen van vandaag naar "Zero waste."

"Masters of Cut" omvat ook 26 van Alaïa's meest iconische jurken, die de gasten voor het eerst begroeten bij de ingang. De bewerking omvat de paarse jurk met veters en col in de zomer van 1984 die Grace Jonesdroeg om de ontwerper te vergezellen naar de "Fashion Oscars" in Parijs in 1987 (en brengt een Adrian kostuum van zijn laatste film uit 1952, "Heerlijk om naar te kijken," voor de geest); de zomer 1989 gouden kralen en zeer mini bustier jurk gedragen door Tina Turner voor een optreden in hetzelfde jaar (rechtsboven) en een pantserachtige metalen draad en met pailletten geborduurde raffia knaller uit Winter 1996 (onder, derde van links). (Leuk weetje: Lady Gaga opdracht gegeven tot witte versie van die jurk, gedragen met wat eruitziet als rode afwashandschoenen, voor de 2015 Oscars.) De line-up bevat ook de winter 1981/82 zwarte jurk met rits en ruches, gedragen (een beetje) door de Naomi Campbell in een beroemde 1987 fotograaf door Arthur Elgort.

Alaïa is ook synoniem met de originele supers uit de jaren '80 en '90 - Stephanie Seymour, Linda Evangelista, Helena Christensen, Veronica Webb - die modelleerde en vaak zijn glamoureuze creaties droeg. Maar de ontwerper en Campbell hadden een bijzonder hechte relatie die teruggaat tot haar tienerjaren. (Ze noemde hem beroemd "Papa.") Campbell's aanwezigheid in Alaïa's nalatenschap blijft permanent door de op maat gemaakte mannequins, die zijn gevormd naar haar beroemde afmetingen. De heldere vormen worden vervolgens precies gesneden om te passen en te verbergen onder elk van de jurken.

"Het geeft de indruk alsof de jurken zweven, als een spookpop," zei Gomes.

"Het [illustreert] sterk volume en anti-volume. Er is iets heel complexs", zegt Saillard over de unieke mannequins, die volgens Sozzani in 1996 debuteerden op een tentoonstelling in Florence. (De Adrian-pakken worden ook weergegeven op de Campbell-vormige vormen, die vervolgens op maat werden opgevuld en gevormd om in de stukken van het midden van de eeuw te passen.)

Gerelateerde artikelen:
De speciale manieren waarop musea achter de schermen tentoonstellingen over kostuumontwerp tot leven brengen
SCAD's 2019 modeshow gevierd diversiteit en sociaal bewustzijn
De luxe evolutie van de museumcadeauwinkel

"Masters of Cut" toont werk dat de erfenissen van Alaïa en Adrian bevordert, vooral met aspirant-ontwerpers in het begin van hun eigen carrière. Maar er is één specifiek stuk van Alaïa's dat invloed had op Sozzani's: een gewaagde, body-skimming bustier-jurk, uit de zomer van 1988, gedetailleerd met sierlijke zilveren spelden (hieronder). "Het is een heel mooie jurk: per-fectie," zei ze. Dat jaar, als redacteur die toezicht hield op Elle Italië, ze liet de jurk fotograferen voor de omslag van het tijdschrift.

"In feite heb ik ontslagen vanwege die jurk, omdat Azzedine Frans was en hij... geen reclame gemaakt. Ik werkte voor Italiaans Elle, dus hebben ze me ontslagen. Het is nooit gepubliceerd", beweerde Sozzani.

"Azzedine was echt trots. Hij zou zeggen, 'Ah, mijn zus is hiervoor ontslagen.' Toen raakte de jurk zoek. Een of ander model moet het hebben genomen," vervolgde ze. "Dus toen we een retrospectief deden, zei ik: 'Azzedine, jij? hebben om mijn jurk [opnieuw te maken] omdat het een van de mooiste jurken was' en hij zei: 'Ah, nee! Dit is onmogelijk. Dus moeilijk.'"

Maar de toegewijde ontwerper gaf toe en bouwde een replica van de met leer gevoerde viscose gebreide jurk voor hem oude vriend, die zich nu inzet om zijn erfenis voort te zetten aan de volgende generatie ontwerpers - en fans.

'Alaïa-Adrian: Masters of Cut' loopt tot en met sept. 13, 2020 bij SCAD FASH Museum of Fashion + Film in Atlanta, Georgia.

Openbaarmaking: SCAD heeft mijn reizen en accommodatie betaald om de tentoonstelling in Georgië te bezoeken.

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.