Door te herinvesteren in ambachtslieden, daagt dit merk de manier uit waarop kleding zijn geschoolde werknemers behandelt

Vóór de industriële revolutie, toen gemechaniseerde fabriekssystemen elk aspect van ons leven begonnen te hermodelleren, waren het mensen, niet machines, die de producten maakten die dat leven mogelijk maakten.

Als geschoolde ambachtslieden zijn ambachtslieden lange tijd de krachten geweest achter zowel functionele als decoratieartikelen. Duizenden jaren lang paste textiel keurig in beide categorieën. Daarom werden ze tegen het midden van de 19e eeuw een van de meest dominante industrieën ter wereld. Met nieuw geautomatiseerde stoffenproductie die ongekende werkgelegenheid en kapitaal creëert, ambachtslieden en de tradities waarmee ze hun ambacht hebben aangescherpt, werden steeds minder essentieel voor de manier waarop we onze producten produceren kleren.

Maar ambachtslieden waren - zijn - veel te waardevol om voorzichtig die goede nacht in te gaan. Vandaag, als

Aspen Instituut rapporten, ambachtelijke ambacht is de op een na grootste bron van werkgelegenheid in alle Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse landen. En toch is één op de 25 mensen in de wereld een ambachtsman die in armoede leeft, volgens de CFDA. Dit kan worden toegeschreven aan een aantal factoren, waaronder de industrialisatie en kolonisatie die twee eeuwen geleden plaatsvond. De belangrijkste factor is echter een gebrek aan toegang - tot kwaliteitsmaterialen, tot wereldwijde zichtbaarheid, tot gemoderniseerde verkoop- en distributiekanalen.

Binnenkomen Iemand ergens, die rechtstreeks samenwerkt met ambachtslieden om zijn producten te produceren. Sinds het social-good lifestyle-merk dat in 2016 in Mexico werd gelanceerd, heeft het zijn missie waargemaakt om de levenskwaliteit van zoveel mogelijk ambachtelijke gemeenschappen te verbeteren. En tot op heden heeft Something Somewhere het maandinkomen van de ambachtslieden met wie ze samenwerken met 300% verhoogd.

De in Mexico-Stad gevestigde organisatie is ontwikkeld door drie beste Latinx-vrienden die samen zijn opgegroeid op dienstreizen in dezelfde landelijke omgevingen die nu door iemand worden bediend.

"We gingen naar veel gemeenschappen en het was overal hetzelfde verhaal", zegt mede-oprichter Antonio Nuño, eraan herinnerend dat de meeste ambachtslieden die hij in die tijd ontmoette, van minder dan $ 1 per dag moesten leven. "En na veel van deze reizen hadden we zoiets van: 'Er moet iets zijn dat we kunnen doen', omdat hun probleem het gebrek aan kansen in en verbindingen met de grotere markten was. Er wordt veel mooi werk gemaakt met stoffen die geen recht doen aan de hoeveelheid tijd en moeite die erin is gestoken."

Gerelateerde artikelen:
Fashionista's complete beginnersgids voor ethische modecertificeringen
Werknemers die de ruggengraat van de tweedehandsmarkt vormen, zijn bijzonder kwetsbaar in tijden van pandemie
Inside the Fight om een ​​einde te maken aan arbeidsuitbuiting L.A. Garment Factory

Op het moment dat het oprichtende team begon te onderzoeken wat later Iemand Ergens zou worden, had Nuño al een carrière in sociaal ondernemerschap in Latijns-Amerika, met activiteiten in alles, van impactbeleggen tot NGO-werk. Hij volgde al lang merken die samenwerkten met ambachtslieden in de regio, die geen van allen dat op grote schaal hadden gedaan, en werd aangemoedigd door de leeftijdsgroep die waarschijnlijk hun doelconsument zou worden - millennials — die meer afhankelijk zijn van sociale media om efficiënte, authentieke merkloyaliteit te ontwikkelen dan vorige generaties.

Met schaalbaarheid in het achterhoofd hebben Nuño en zijn mede-oprichters een supply chain gecreëerd die als volgt werkt: Iemand Somewhere haalt de materialen in, die worden vervolgens samen met datapunten (geleverd door de eigen e-commerceverkoop van het merk) aan de ambachtelijke gemeenschappen geleverd om het ontwerp te begeleiden Verwerken. Nadat de producten samen met de ambachtslieden zijn ontworpen, begint de productie. De ambachtslieden maken alle handgemaakte elementen, terwijl de assemblage in de buurt gebeurt, in lokale fabrieken. "Op die manier", zegt Nuño, "kunnen de ambachtslieden zich concentreren op hun vak, wat ze graag doen, en ze kunnen het vanuit hun huis doen terwijl ze voor hun gezin zorgen." 

De overgrote meerderheid van de ambachtslieden in de gemeenschappen waarmee Something Somewhere partners zijn, zijn vrouwen, wiens technieken van generatie op generatie zijn doorgegeven via hun eigen moeders of grootmoeders. (Het werkt momenteel met 180 ambachtslieden; 98% zijn vrouwen.) Ze wonen en werken in vijf van Mexico's staten met de laagste inkomens - Puebla, Oaxaca, Chiapas, Hidalgo en Estado de México - die sterk afhankelijk zijn van toerisme om hun economieën aan te drijven. En samen zijn de staten de thuisbasis van een aantal grote inheemse groepen, waaronder die met een artistiek erfgoed dat rijk is aan textielvakmanschap, zoals de Tacuate in het westelijke deel van Oaxaca, waarvan de traditionele textiel vaak kleurrijke kruissteken en ingewikkelde, geborduurde detaillering.

Om het ambacht van ambachtslieden af ​​te stoten van de grotere toeristische sector, vooral in het licht van een pandemie, gingen Nuño en zijn mede-oprichters op weg om Iemand Ergens te bouwen, niet vanuit wat hij 'onze eigen loopgraven in de stad' noemt, maar naast de gemeenschappen zelf: voor de duur van het onderzoeks- en ontwikkelingsproces leefde het oprichtende team fysiek met de ambachtslieden en ontwikkelde uiteindelijk een nieuw soort toeleveringsketen die zo flexibel, het stelde ambachtslieden in staat om vanuit huis te werken terwijl ze 51% hogere lonen verdienden dan de nationale norm (en 37% dan het wereldwijde minimum van de Fair Wage Guide), volgens het merk.

In 2016 lanceerde het merk eindelijk met: een Kickstarter-campagne om zijn met de hand geborduurde te ondersteunen T-shirts en rugzakken, met prijzen van $ 25 voor tees en tussen $ 55 en $ 135 voor tassen. Het bereikte zijn doel van $ 50.000 binnen slechts twee dagen, met donateurs die bestellingen plaatsten uit 27 landen, waaronder Japan, India, Nieuw-Zeeland en Finland.

Vier jaar later, in augustus, breidde iemand Somewhere zich uit naar de VS. Het was een zet die volgens Nuño lang op zich liet wachten, maar die vrij moeilijk uit te voeren bleek te zijn. Het merk zou in mei in de Verenigde Staten worden gelanceerd, maar nu de wereldwijde gezondheidscrisis snel versnelt, besloot het de lancering te pauzeren totdat het team voelde dat het klimaat er klaar voor was.

"De Amerikaanse kledingmarkt is 200 keer groter dan die van Mexico en we hadden al een wachtlijst van duizenden ambachtslieden die zich bij ons wilden aansluiten", zegt Nuño. "Ambachtslieden zijn afhankelijk van toerisme en sinds de pandemie toesloeg, is het toerisme bijna nul. We hadden zoveel gemeenschappen die contact met ons zochten om te zien of ze met ons konden samenwerken, dat we besloten verder te gaan met de lancering in de VS, wetende dat dit veel kansen voor hen zou kunnen ontsluiten."

Iemand Ergens is ook B Corp-gecertificeerd, wat betekent dat het onafhankelijk is geverifieerd om te voldoen aan de hoogste normen van sociale en milieuprestaties om, volgens zijn eigen definitie, winst en doel in evenwicht te brengen. Dit is vooral aantrekkelijk voor die millennial-leeftijd consumenten, maar verplaatst het product niet op zichzelf.

"De verhalen van de ambachtslieden zijn de reden waarom we dit doen, maar we lanceren geen enkel product tenzij we weten dat het vanzelf uitverkocht kan raken, zelfs als consumenten het verhaal erachter niet kennen", voegt Nuño toe. "Ik geloof dat dat een van de sleutels is om een ​​merk te schalen dat met ambachtslieden werkt: wetende dat de impact geweldig is, maar dat is niet wat mensen ertoe brengt om producten het vaakst te kopen."

Nuño beschrijft de meest loyale klantenkring van Something Somewhere als reizigers die "zeer verbonden zijn met de problemen van de wereld, omdat vaak, ze hebben ze met eigen ogen gezien." Ze zijn sociaal bewust, maar ze zijn praktisch - twee eigenschappen die in dit geval niet altijd wederzijds zijn exclusief. Functionaliteit is dan ook de sleutel, en het merk heeft besloten de tijd te nemen en alleen nieuwe categorieën te lanceren zoals essentiële koffers en stoffen maskers als de producten zelf nietjes zouden kunnen worden.

Iemand Ergens heeft misschien niet de inventaris - nog - om shoppers in staat te stellen volledig te de-industrialiseren, als je wilt. Maar dat hoeft bijna niet, als het voorbeeld dat het geeft bijna belangrijker is dan een magazijn vol goederen, wachtend op verzending.

"Er zijn miljoenen mensen die afhankelijk zijn van hun handwerk om hun gezin te onderhouden", zegt Nuño. "Eén op de 25 mensen in de wereld is een ambachtsman, dus als één op de 25 aankopen die je doet van een ambachtsman is, zou je rechtstreeks kunnen helpen extreme armoede te bestrijden. Uiteindelijk is het geen liefdadigheid, die meestal gewoon opdroogt. Het zijn kansen op werk, weet je?"

Mis nooit meer het laatste nieuws uit de mode-industrie. Meld u aan voor de dagelijkse nieuwsbrief van Fashionista.